چرا نشانهای از تمدنهای بیگانه در کهکشانها نمییابیم و اگر هم مییافتیم تمدنهای نابود شده میبود؟
چرا هنوز هیچ نشانه ای از حیات هوشمند در کیهان پیدا نکرده ایم؟ یک مطالعه علمی جدید نشان دهنده بی میلی دانشمندان برای پاسخ به این سوال است.
دنیا جای بسیار بزرگی است. با تقریبا ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره و ۱۳.۷ میلیارد سال از آغاز جهان، ممکن است تعجب کنید که تمدن های بیگانه کجا هستند.
پارادوکس فرمی
این سوال اصلی تضاد یا “پارادوکس فرمی” است که به نام فیزیکدان ایتالیایی، انریکو فرمی نامگذاری شده است.
فرمی به این پارادوکس اشاره می کند که با وجود وسعت کیهان و وجود سیاراتی که از نظر قابلیت سکونت مشابه زمین هستند، تنها یک سیاره با ساکنان باهوش می شناسیم.
پاسخ های مختلفی برای پارادوکس فرمی ارائه شده است. ساده ترین آنها این است که شاید زندگی در وجود کمیاب باشد و فاصله زمان و مکان برای برقراری ارتباط بسیار زیاد باشد. ایده های عجیب و غریب بیشتری پیشنهاد شده است، مانند اینکه بیگانگان ما را در نوعی باغ وحش کهکشانی نگه می دارند. برخی بر این باورند که موجودات فضایی به جای رقابت بر سر منابع، گونه های دیگر را از بین می برند و به همین دلیل همه سعی می کنند سکوت کنند و یکدیگر را از وجود خود مطلع نکنند.
سناریوهای دیگر نیز به همان اندازه تاریک و بدبینانه هستند، مانند اینکه بیگانگان برای از بین بردن خود نیازی به کمک ندارند و خودشان این کار را انجام می دهند.
عمر کوتاه فناوری ها
مطالعه جدید در همین راستا است و توضیح می دهد که تمدن های بیگانه قبل از اینکه فرصتی برای برقراری ارتباط با سایر حیات هوشمند داشته باشند، نابود خواهند شد. بر اساس مقاله ای که هنوز از نظر علمی مورد بررسی قرار نگرفته است، تمدن های هوشمند احتمالاً در بازه های زمانی کوتاه نجومی به دلیل تغییرات آب و هوایی در سیارات خود از بین خواهند رفت.
در این دنیا، ما از قوانین ترمودینامیک پیروی می کنیم. همه چیز به سمت بی نظمی پیش می رود و صرف نظر از تلاش های ما برای کارآمدتر کردن تولید انرژی، همیشه گرمای اتلاف تولید می کنیم. تمدن های فناوری احتمالاً همیشه با همان مشکلاتی روبرو خواهند بود که اکنون بشریت با آن مواجه است. یعنی سیاره ای که کم کم برای آنها و دیگر موجوداتی که در آن زندگی می کنند غیرقابل سکونت می شود.
تیم محققان در مقاله تحقیقاتی نوشت: «تحلیل ما نشان میدهد که اگر نرخ رشد انرژی حدود یک درصد در سال باشد، حداکثر طول عمر این تکنوکرههای فرضی در مقایسه با تکامل ستارگان بسیار کوتاه است».
تکنوسفر به زیرساخت ها و فناوری های ساخت بشر برای تولید و توزیع انرژی، مواد و اطلاعات اشاره دارد. این مفهوم شامل صنایع، ساختمان ها، جاده ها و شبکه های ارتباطی است که با محیط طبیعی در تعامل هستند و می توانند اثرات مثبت و منفی بر محیط زیست داشته باشند.
حداکثر طول عمر و دوام تکنوسفرها بسته به نوع طیف ستاره تنها چند صد سال است و شاید به همین دلیل است که وجود آنها کم و بیش نامفهوم است.
اگر تمدن ها حداکثر هزار سال دوام داشته باشند و نسبتاً نادر باشند، احتمال حضور آنها بسیار کم است و این می تواند بخشی از پاسخ به پارادوکس فرمی باشد. به گفته تیم تحقیقاتی: “ما با گونه های فن آوری پیشرفته مواجه نشدیم زیرا آنها در هر زمان کمیاب هستند.”
تمدن هایی که مدت ها پیش نابود شده اند
این بدان معنا نیست که ما نمیتوانیم سیگنالهایی را از چنین تمدنهایی دریافت کنیم، اما تا زمانی که دریافت کنیم، ممکن است آن تمدنها مرده یا مدتهاست که از بین رفته باشند. دانشمندان بر این باورند که کشف حیات بیگانه ممکن است با مشاهده آسیب هایی که یک تمدن قبل از نابودی سیاره خود به آن وارد کرده است، امکان پذیر باشد.
قبل از اینکه “ارواح بیگانه” را به فهرست نگرانی های خود اضافه کنید، نویسندگان این مطالعه راه های احتمالی دیگری را برای تمدن های پیشرفته در نظر می گیرند. آنها به طور خلاصه به گزینه هایی برای تمدن های پیشرفته و در حال گسترش برای مقابله با تولید گرمای اضافی، مانند تغییر جو با ذرات معلق در هوا، تغییر ستاره ها، یا حرکت سیاره به مدار مطلوب تر اشاره می کنند.
با این حال، آنها همچنین فرض می کنند که تمدن ها ممکن است به طور چشمگیری طول عمر خود را با یادگیری همزیستی با محیط خود و کاهش مصرف انرژی افزایش دهند.
مناسوی لینگام، اخترفیزیکدان و یکی از نویسندگان این مطالعه، به لایو ساینس گفت: “اگر گونه ای تصمیم بگیرد که به تعادل برسد و یاد بگیرد که در هماهنگی با محیط خود زندگی کند، آن گونه و نسل های آینده اش ممکن است یک میلیارد سال زندگی کنند.”
شاید بهتر باشد به جای تبدیل شدن به ارواح فضایی برای تمدن های فرازمینی بیگانه و هوشمند که سرنوشت مشابهی دارند، این کار را امتحان کنیم.
اصل این مطالعه به زبان انگلیسی در پایگاه داده پیش از انتشار arXiv بارگذاری شده است.
منبع: یورونیوز