کاش این سریال را هیچ‌وقت صداوسیما نمی‌ساخت! :: افق میهن

یکی از جدیدترین آثار جنگی-درام تلویزیون ایران، سریال «تانک خورها» به کارگردانی پرویز شیخ طادی است که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است.

به گزارش افق میهن، سریال «تانک خورها» به کارگردانی پرویز شیخ طادی که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است، یکی از جدیدترین آثار جنگی-درام تلویزیون ایران است. این سریال به اتفاقات کمتر شنیده شده جنگ تحمیلی می پردازد و داستان جوانانی را روایت می کند که در بحبوحه کمبود تجهیزات نظامی توانستند با خلاقیت و ابتکار از کشور دفاع کنند. این سریال با بازی آرش مجیدی در نقش هاشم معروف به «دست طلا» و حضور بازیگرانی چون سروش جمشیدی، علیرضا استادی، مهدی صباغی، ثریا قاسمی، احمد نجفی و… بازیگران نسبتا خوبی دارد.

خلاصه داستان و حال و هوای سریال

برخلاف تصور عمومی که این سریال ممکن است مربوط به گردان ۷۷ خراسان باشد، موضوع اصلی «تانک خورها» روایت هاشم مکانیک و صاحب یک گاراژ است. او که یک تعمیرکار ماهر است، در زمان جنگ و احتکار قطعات خارجی را با قیمت کمتری تولید می کند، بنابراین واردکنندگان و همچنین خانواده عروس مالکی با او دشمن شده اند. در شرایط جنگ به جای سوء استفاده از مشتریانش، سعی می کند گرهی در کار آنها باز کند.

«تنکخورها» فضای جدی دارد اما گاهی اتفاقات خنده دار و شیرینی در سریال می افتد. استفاده از کمدی در قسمت هایی از سریال باعث کم رنگ شدن تاثیر احساسی لحظات جدی شده است. مخاطبان عام تر، این ترکیب را عاملی می دانند که تماشای سریال را آسان کرده است.

روایت داستان در مشهد، فیلمبرداری در تهران

داستان سریال در سال ۵۹ و در زمان جنگ تحمیلی در شهر مشهد می گذرد، اما تصویربرداری این سریال در تهران انجام شده است. فضای سریال خوب و باورپذیر است اما نشان خاصی از شهر مشهد در سریال دیده نمی شود. در برخی از دیالوگ های شخصیت ها از شهر مشهد نام برده می شود، همچنین طرحی از حضور «هاشم» در حرم مطهر رضوی به نمایش درآمد، اما فضای شهری، کوچه ها و خیابان ها، شهر مشهد را برای مخاطب تداعی نمی کند.

ترکیبی نامتعادل از ژانرها

بسیاری از منتقدان انتقادات جدی را درباره تلفیق طنز و درام جنگی در این سریال مطرح کرده اند. برخی از آنها معتقدند استفاده از لحظات طنز در قسمت هایی از سریال باعث کاهش تاثیر احساسی و جدیت درام شده است. مثلاً منتقدان معتقدند صحنه‌های احساسی و غم‌انگیز با لحظات طنز در تقابل قرار می‌گیرند و همین امر باعث شده است که مخاطب نتواند به درستی با حوادث جدی جنگ و مشکلات رزمندگان آشنا شود. به نظر می رسد سازندگان در تلاش برای جذب مخاطب بیشتر، با طنز بی مورد، مسیر جدی داستان را تحت الشعاع قرار داده اند و این ترکیب سبک ها نه تنها بر قدرت درام افزوده، بلکه آن را سطحی کرده است. برخی نیز با آثار موفق دفاع مقدس مانند «اخراجی ها» مقایسه کرده و عنوان کرده اند که «تنکخورها» نتوانسته در سطح آن آثار به موفقیت دست یابد.

در کل تانک خورها از نظر بازیگری ظرفیت بالایی دارد اما کارگردان تصمیم گرفت از این ظرفیت زیاد استفاده نکند چون امکان نداشت سریالی اینقدر برای مخاطب خسته کننده باشد!

بازی خوب آرش ​​مجیدی

مائده کاشیان در روزنامه خراسان می نویسد: بازیگران اصلی «تنخورها» آرش مجیدی و سروش جمشیدی هستند. مجیدی در نقش «هاشم مالکی» و جمشیدی نقش «محسن» شاگرد مکانیک را بازی می کنند. آرش مجیدی پیش از این در سریال دلدادگان این نقش را تجربه کرده بود و در نقش یک مکانیک بازی می کرد. مجیدی در فصل دوم «دلدادگان» نقش جوان شخصیت «ملک پورسلیم» را بازی می کرد اما «ملک» جوانی دلنشین و آرام در این سریال بود. شخصیت «هاشم مالکی» جدی تر و عبوس تر از این شخصیت است. علیرغم جدیت، او بداخلاق و نامحبوب نیست.

آرش مجیدی نقش «هاشم» را بهتر و متفاوت بازی می کند. این بازیگر که در نقش شخصیت های آرام و درونگرا دیده شده و چهره و لحن او با چنین شخصیت هایی هماهنگ است، این بار در «تانک خورها» حضوری متفاوت دارد. مثلاً در صحنه ای که برای حل پرونده پلمب گاراژ و رفع اتهامات خود به کمیته رفت، در برخورد با مأموران کمیته عصبی شد. «هاشم» با تهدید برادر عروسش به دلیل عدم تولید قطعات خارجی مواجه شد. سروش جمشیدی نیز در این سریال نقش دانشجو و دوست «هاشم» را بازی می کند.

واکنش ها در شبکه های اجتماعی

واکنش های مختلفی به این سریال در فضای توئیتر فارسی دیده می شود.

یکی از کاربران با تمجید از داستان این سریال نوشت: Tankers با لحظات طنز و درام خود واقعاً مرا به فکر فرو برد. چطور تونستی تو اون موقعیت انقدر خلاق باشی؟

کاربر دیگری با انتقاد از شوخی های این سریال گفت: لحظات طنز سریال به جای جذاب بودن، گاهی عمق جنگ را از بین می برد.

برخی دیگر از مخاطبان نیز به جنبه های احساسی سریال اشاره کردند و گفتند: صحنه‌ها و روایت‌های احساسی در تانک خور بد نبود، اما طنز گاهی بیش از حد بود.