استانداردهای خودرو از 85گانه به 122گانه افزایش یافت / ترفندهای جدید سازمان استاندارد و خودروسازان علیه جیب مصرفکنندگان!
یک مقام از سازمان استاندارد از افزایش استانداردهای خودرو از ۸۵ به ۱۲۲ پرونده خبر داده است. این امر زمانی مطرح شد که برخی از این استانداردها با وجود هفت سال از زمان اجرای ۸۵ استاندارد ، به مرحله اجرای نرسیده اند. پس از رسیدن به جنگ تولید کنندگان خودرو با آژانس های دولتی به قیمت خودروها ، طراحی این استانداردها برای اتومبیل هایی با شرایط فرسوده فرسوده شایعات بسیاری را اعمال کرده است.
براساس Business News ، چهار استاندارد تعدادی از الزامات فنی و امنیتی بود که توسط سازمان استاندارد ملی ایران برای اتومبیل های داخلی و وارداتی تهیه شده است. این استانداردها در سال ششم معرفی شده و باید در ماه مه به طور کامل اجرا شود. هدف از این پروژه همگام سازی صنعت خودروهای ایران با استانداردهای جهانی ، افزایش امنیت و بهبود کیفیت اتومبیل ها بود. با این حال ، فاصله عمیقی بین میان وعده ها و حقایق بود که نه تنها منجر به پیشرفت کیفیت ، بلکه به ابزاری برای افزایش قیمت و فشار بر مصرف کنندگان نیز منجر شد.
در سال دوم ، این دو استاندارد به ۴ استاندارد ارتقا یافتند تا گامی به سمت استانداردهای جهانی بردارند. تولید کنندگان خودرو سالها باید این استانداردها را با بهانه هایی از قبیل عدم وجود زیرساخت های داخلی ، مشکلات مجازات و عدم توانایی در ارائه قطعات پیشرفته اجرا کنند. با این حال ، اجرای این الزامات منجر به ایستادگی در تولید برخی از اتومبیل های ناامن شده است ، چگونه پراید ۲ ، Peugeot Pars ، MVM 2 و Jack J1 ، اما نتیجه عملی برای مصرف کننده چیزی بیش از افزایش شگفت انگیز در اتومبیل نبود.
با استفاده از این فضای ایجاد شده ، تولید کنندگان خودرو مدل های جدیدی را از مدل های قدیمی بیرون کشیدند و قیمت این مدل های جدید را به بهانه استانداردها افزایش دادند ، در حالی که کیفیت واقعی خودروها به طور قابل توجهی تغییر نکرد.
از طرف دیگر ، سازمان استاندارد ملی نیز به تولید کنندگان خودرو پیوست و برخی از اتومبیل های ناامن را با توجیهاتی مانند ارز یا اشتغال در خط تولید رها کرد. نتیجه این تعامل چیزی بیش از مبارزه بین تولید کنندگان خودرو و سازمان استاندارد نبود که نه تنها منجر به بهبود امنیت و کیفیت بلکه بهانه ای برای افزایش قیمت و افزایش هزینه های بالای مصرف کنندگان شد.
پس از گذشت بیش از هفت سال از اجرای چهار استاندارد ، بسیاری از این الزامات روی کاغذ باقی مانده است. استانداردهایی مانند سیستم ترمز اضطراری پیشرفته ، هشدار مسیر ، سیستم کور -spot -spot ، حرکت کوهنوردی ، استانداردهای تصادف جانبی صفحه ، سیستم هشدار آگاهی راننده و کاتالیزورهای کارآمد برای کنترل آلاینده ها در اکثر اتومبیل های داخلی اجرا نمی شوند. حتی استانداردهای ظاهراً اجرا شده ، مانند سیستم کنترل پایداری الکترونیکی ، که عایق برای کاهش سر و صدای موتور در کابین و استانداردهای انتشار یورو ۲ و ۲ یورو ۲ دارند ، اختلافات جدی دارند. فقدان مراکز تست ایمنی معتبر و سیستم های نظارت کیفی مستقل ، امکان ارزیابی صحیح عملکرد این استانداردها را حذف کرده و کیفیت اجرای آنها را به طور جدی پیاده سازی کرده است.
در چنین شرایطی ، Anoush Rahmani ، معاون نظارت بر استانداردهای سازمان استاندارد ملی ، استانداردی برای افزایش استانداردها از ۱ به ۵ اعلام کرد. این تصمیم زمانی پیش آمد که صنعت خودروسازی کشور هنوز درگیر مشکلات ساختاری عمیق است. فن آوری های قدیمی ، سیستم عامل های منسوخ ، مدیریت ناکارآمد و ساختارهای اجاره ای تنها معدودی از مشکلات صنعت خودرو هستند. در چنین شرایطی ، این افزایش استانداردها گامی واقعی برای بهبود کیفیت یا فقط بهانه ای جدید برای توجیه از دست دادن تولید کنندگان خودرو و افزایش قیمت ها است؟
بررسی ریشه های ناکارآمدی / چرا استانداردها به هدف نمی رسند؟
نیاز به افزایش استانداردها بر اساس نارضایتی عمومی از نازل اتومبیل های خانگی است. این نارضایتی مبتنی بر ادامه تولید خودروها است که فناوری آن در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۸۰ برمی گردد. اتومبیل ها مانند مدل های متنوعی مانند پژو و سمند که در خط تولید باقی می مانند. این اتومبیل ها نه تنها نیازهای فعلی مصرف کنندگان را برآورده می کنند ، بلکه در استانداردهای امنیتی و محیط زیست مدرن نیز ناکارآمد هستند.
به عنوان مثال ، همیشه به استاندارد انتشار یورو ۵ برای اتومبیل هایی که فناوری آنها به دهه ۱۹۷۰ باز می گردد ، یک چالش بوده است ، و اگر پالایشگاه های داخلی ظرفیت کافی برای تولید بنزین با کیفیت نداشته باشند ، یک چالش است. مشاهده این نیاز توسط تولید کنندگان خودرو فشار مالی دیگری را برای خریداران اعمال کرده و با افزایش حساسیت سیستم احتراق داخلی در مقایسه با کیفیت بنزین ، استهلاک این خودروها را افزایش داده است. این حتی خود را با هزینه خودرو ، حتی در ایستگاه قبلی خود نشان داد و هزینه های خودرو را برای مصرف کننده نهایی افزایش داد.
از طرف دیگر ، سیستم های نظارت دقیق با کیفیت باید در رعایت پیش فرض مورد نیاز اجرا شوند. به عنوان مثال ، بسیاری از اتومبیل های خانگی ناقص یا به عنوان مثال استانداردهای اجرا شده مانند عایق کابین بهبود یافته برای کاهش صدای موتور نشان داده شده اند.
با توجه به گزارش های بیشماری از مصرف کنندگان و نظارت بر اتومبیل ، این عایق در بسیاری از اتومبیل ها اجرا نمی شود. حتی در مواردی که این عایق انجام شده است ، استفاده از برگها با کیفیت پایین و تأثیرات جزئی آنها در کاهش صدا و لرزش باعث نارضایتی گسترده خریداران شده است. اگر تولید کنندگان خودرو مدت زمان کوتاهی دارند ، چگونه می توان از استانداردهای پیشرفته تری مانند سیستم های امدادی یا آزمایش های امنیتی شفاهی انتظار داشت؟
تاریخچه شرایط چارچوب فرسوده و استانداردهای مدرن / آیا اتومبیل های خانگی ظرفیت استانداردهای جدید را دارند؟
ایمنی اتومبیل های مدرن در یک تعریف چند لایه و پیچیده خلاصه می شود. از طراحی سکوی بدن و آیرودینامیک گرفته تا سیستم ها و فناوری های پیشرفته ، همه آنها نقش مهمی در رعایت ایمنی خودروهای تولیدی ایفا می کنند. اما اتومبیل های خانگی در انتهای لایه ها ناقص هستند. ساخت و سازهای آیرودینامیکی بد ، تأمین ناکافی خیابان و کنترل فرمان ضعیف تحت شرایط نامطلوب مانند وزش باد جانبی ، اتومبیل هایی را نشان می دهد که حتی خود را تضمین راننده در مسیرهای مستقیم ارائه نمی دهند. این مشکلات ساختاری با افزایش تعداد استانداردها دو یا سه قابل حل نیست.
امنیت واقعی در مرحله طراحی پلتفرم آغاز می شود. در اتومبیل های پیشرفته ، سیستم عامل ها برای هدایت قدرت برخورد به نقاط خاص (کرامپل) به منظور جلوگیری از آسیب جدی ساخته شده اند. استفاده از انواع آلیاژها ، ساختارهای چند لایه در درها و سقف ها و استفاده از فناوری های مدرن اصول آشکار در صنعت مدرن خودرو است. با این حال ، در اتومبیل های محلی ، بسیاری از این اصول یا به دلیل هزینه ها اجرا یا حذف می شوند. به عنوان مثال ، حذف لایه های فلزی دوتایی در درها و سقف ، اگرچه هزینه های تولید کاهش یافته است ، اما سرنشینان را در برابر کوچکترین اثر بازگرداند. این نقص های ساختاری نشان می دهد که سیستم عامل های فعلی برای اتومبیل های داخلی توانایی جذب استانداردهای پیشرفته را ندارند و افزایش تعداد استانداردها بدون بررسی اساسی طراحی و تولید تنها پوشش این نقص ها است.
زارری علیه کیف مصرف کننده می جنگد یا ترفندهایی می کند؟
اگر تولید کنندگان خودرو پس از هفت سال هنوز شش استاندارد را به طور کامل پیاده سازی نکرده اند ، افزایش این استانداردها فقط یک خنده تلخ برای محصولات آنها است. این تصمیم زمانی صورت گرفت که جنگ تولید کنندگان خودرو و سازمان های دولتی از طریق قیمت ها به اوج خود رسیدند. کارشناسان صنعت خودروسازی مستقل عواملی از قبیل ساختار اجاره ، تولید کنندگان خودرو و مدیریت ناکارآمد را به عنوان ریشه از دست دادن تولید کنندگان خودرو در نظر می گیرند ، اما تولید کنندگان خودرو آژانس های دولتی را در زیرساخت های سازمان های دولتی متهم می کنند و ادعا می کنند که محدودیت های قیمت آنها را از سود جلوگیری کرده است.
در این میان ، دولت که بخش بزرگی از این شرکت ها را دارد ، به عنوان نویسنده مصرف کننده ظاهر می شود و از افزایش قیمت ها جلوگیری می کند اما در عین حال استانداردهای جدیدی را تحمیل می کند که اجرای قبلی آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. این تضادها سؤالات جدی را در ذهن مصرف کنندگان ایجاد کرده است. آیا هدف از این استانداردها برای بهبود کیفیت و امنیت یا فقط ابزاری برای مشروعیت بخشیدن به قیمت ها و پوشش تلفات تولید کنندگان خودرو است؟
اگر تاریخچه تولید کننده خودرو برای جلوگیری از بررسی استانداردها ، این وضعیت نگران کننده تر شود. گزارش های بی شماری در مورد اجزای کم کیفیت ، مونتاژ استاندارد و حتی دستکاری در آزمایشات انتشار ، عمق برخی از تولید کنندگان خودرو را نشان می دهد. در چنین شرایطی ، افزایش استانداردها بدون ایجاد مکانیسم های نظارتی قوی و مستقل فقط منجر به افزایش هزینه های تولید و قیمت های بعدی برای خودروها می شود ، بدون اینکه کیفیت یا ایمنی را بهبود بخشند.
برای پایان دادن به این چرخه نادرست ، تولید کنندگان خودرو و مقامات دولتی باید شفافیت کاملی را در استانداردهای هر مدل خودرو ارائه دهند. انتشار گزارش های دقیق در مورد آزمایش های امنیتی ، آلودگی و عملکرد سیستم های کمکی می تواند اعتماد مصرف کنندگان را بازسازی کند. علاوه بر این ، تأسیس مراکز تست ایمنی مستقل و آزمایشگاههای مجهز پیش نیاز برای افزایش استانداردها است. بدون این زیرساخت ، استانداردهای استاندارد مانند ۴ استاندارد فقط روی کاغذ باقی می مانند و فقط فشار مالی بر مصرف کنندگان و ادامه تولید اتومبیل های نامشخص دارد.
صنعت خودروسازی ایران در گرداب مشکلات ساختاری ، مدیریت ناکارآمد و عدم نظارت گرفتار شد. در چنین شرایطی ، افزایش استانداردها بدون تصحیح این مشکلات ریشه نه تنها مفید است ، بلکه ابزاری برای جبران از دست دادن تولید کنندگان خودرو و افزایش قیمت ها نیز مفید است. مصرف کننده ایرانی که سالها تحت فشار قیمت های نجومی و اتومبیل خم شده است ، مستحق واکنشی صادقانه و مسئول از طرف تولید کنندگان خودرو و مقامات نظارتی است. تا زمانی که این شفافیت و تعهد ایجاد نشود ، شش استاندارد مانند پیشینیان آنها قول نمی دهند جز توخالی و یک مبارزه باشند.
اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی خواندن گزارش “Prizestrongs برای وسایل نقلیه؟” در اخبار تجاری بخوانید