خبر تلخ علی دایی برای ایرانی‌ها
سوابق و تجربه قبلی در این زمینه نشان داده است که علی دایی به گفته خود عمل می کند و معمولاً در چنین مواقعی با هیچکس شوخی نمی کند. وقتی عمو می گوید؛ «فوتبال بس است، می خواهم زندگی کنم» یعنی فوتبال برای او به هر دلیلی تمام شده و قصد بازگشت ندارد.
به یاد داریم در سال هایی که علی دایی روی نیمکت تیم های مختلف لیگ برتری می نشست، با زمین و زمان به چالش کشیده شد.
بارها حق با او بود، اما شهرت و شخصیت دای در آن جنجال ها زیر سوال رفت. آن روزها خیلی ها به دایی توصیه می کردند که مربیگری را کنار بگذارد و مدیر فوتبال شود. ریاست فدراسیون فوتبال، حتی فکر حضور در کنفدراسیون فوتبال آسیا، بخشی از آرزوهای هر یک از ما بود. چون فکر می کردیم دایی می تواند از جایگاه بین المللی خود استفاده کند و در بالاترین پست ها فعالیت کند.
علی دایی اما با تمام این تفاسیر سعی کرد به صراحت بگوید علاقه ای به حضور در بخش های مدیریتی فوتبال ندارد و چیزی که او را قانع می کند حضور در نیمکت مربیگری است. دایی تا آخرین روزهای فوتبالش مربی بود و تغییری در تصمیمش ایجاد نشد.
حالا می گوید در فوتبال به هر چیزی که می خواست رسیده است. ضمن اینکه نیمی از عمرش را پشت سر گذاشته و از این پس قصد دارد در آرامش زندگی کند. البته باید به تصمیم علی دایی احترام بگذاریم و اگرچه نمی خواهیم به این زودی ها فوتبال ایران را خالی از ظرفیت های او ببینیم، اما چاره ای جز پذیرش واقعیت نداریم. تجربه نشان داده است که تغییر تصمیم او بسیار سخت است و بیشتر اوقات هیچ چیز نمی تواند او را متوقف کند.
به نظر می رسد علی دایی تمام فوتبال را تمام کرده و فقط خاطراتی از او باقی مانده است. از این پس ظاهراً باید در مناسبت های مختلف از دایی در فوتبال ایران یاد کنیم یا مانند صفحات کنفدراسیون فوتبال آسیا در فضای مجازی، گل های تاریخی او را به تصویر بکشیم و در این باره با همدگیر گپ بزنیم. ما از این بابت بسیار متاسفیم، اما به نظر می رسد که این پرونده در اینجا بسته شده است. برای همیشه!
