داده‌های ۵۰ ساله ناسا نشان داد: آب در ابرهای سیاره زهره فراوان است
دانشمندان با تجزیه و تحلیل مجدد داده های یک مأموریت ناسا ۶ ساله ، نتیجه شگفت انگیزی به دست آورده اند: ابرهای زهره ، بر خلاف حس مشترک ، عمدتاً از آب تشکیل شده اند ، نه اسید سولفوریک. این یافته احتمال زندگی در ابرهای سیاره را مورد بحث قرار می دهد.
براساس گزارش Science Alert ، محققان آمریکایی در یک مطالعه جدید به داده های فراموش شده پیشگام زهر ناسا ، که در دهه ۱۹۸۰ به این سیاره فرستاده شد ، رسیدند. این داده ها در بایگانی ناسا در میکروفیلم ها نگهداری می شدند و اولین قدم برای استخراج و دیجیتالی کردن آنها بود. تمرکز اصلی روی داده های دو ابزار نصب شده در پروب پایونیر بود که ابرهای زهره را مشاهده می کردند: طیف سنج جرمی خنثی (LNM) و کروماتوگرافی گازی (LGC).
کشف آب روی ابرهای زهره
در دهه ۱۹۸۰ ، دانشمندان فکر می کردند که یکی از ابزارها هنگام عبور از ابرها دارای نقص فنی است ، زیرا ناگهان و به طور موقت خواندن دد موم کربن به شدت کاهش یافته است. اما تیم تحقیقاتی جدید با یک فرضیه جالب روبرو شد: این یک شکست فنی نبود ، اما ورودی این ابزار با ذرات معلق ابر (ذرات معلق) مسدود شد.
در حقیقت ، این گرفتگی یک نمونه گیری تصادفی از ترکیبات ابر بود. از آنجا که این کاوشگر همچنان به لایه های داغ تر جو می افتد ، گرفتگی به تدریج سوخته و ذوب می شود. محققان با تجزیه و تحلیل گازهای آزاد شده از این گرفتگی در دماهای مختلف قادر به شناسایی ترکیبات دقیق ابر بودند.
نتایج تجزیه و تحلیل در تضاد کامل با اعتقادات ۵ سال گذشته است. مشخص شد که ۵ ٪ از ترکیبات ابر آئروسل آب هستند. البته این آب به اندازه قطرات خالص مانند ابرهای زمین نیست ، بلکه در ترکیبات هیدراته (مانند سولفات آهن هیدراته و سولفات منیزیم هیدراته) به دام می افتد.
اسید سولفوریک ، که قبلاً تصور می شد ابر اصلی است ، فقط حدود ۲ ٪ از ترکیبات را تشکیل می دهد. علاوه بر این ، محققانی که به طور همزمان گاز اکسید گوگرد DDی و یون های آهن را در دمای خاص شناسایی می کنند ، همچنین حضور سولفات آهن (۲ ٪) در ابرها را تأیید کردند. منبع این آهن احتمالاً گرد و غبار کیهانی است که وارد جو شده و به ابرها پاسخ داده است.
این کشف یک خبر عالی برای جامعه نجوم است. یکی از اصلی ترین دلایلی که دانشمندان احتمال زندگی در ابرهای زهره را رد کردند ، کمبود آب شدید بود. اکنون ، این مطالعه نشان می دهد که آب در این ابرها بسیار فراوان تر از آنچه تصور می شد است.
اگرچه این آب هنوز بسیار اسیدی است و به عنوان یک میکروب های محیطی نامناسب محسوب می شود ، اما فراوانی آن به عنوان یک حلال درهای جدیدی را به نظریه های زندگی فرازمینی روی کره زمین باز می کند.
یافته های این مطالعه در مجله ژئوفیزیک تحقیقات: سیارات منتشر شده است.
منبع: دیجیاتو
