طرح‌هایی که به یخ‌های شکسته زندگی بخشیدند

چهره هایی که از دل تکه های شکسته یخ به چشم می خورد و نوعی پیوند اسرارآمیز و باطنی با طبیعت را به مخاطب القا می کند; اینها آثار خاص و منحصر به فردی هستند که هنرمندی مقیم فنلاند در دل طبیعت با استفاده از مواد طبیعی خلق می کند.

دیوید پوپا، هنرمندی که در فنلاند زندگی می کند، رویکردی غیرعادی به هنر خیابانی دارد. او که در شهر نیویورک بزرگ شده است، جایی که پدرش یک گرافیتی نویس بود، برای خلق آثار هنری خود از رنگ اسپری استفاده نمی کند. در واقع، او حتی از دیوارها، قطارها یا سایر سطوح معمولی استفاده نمی کند. در عوض به طبیعت روی آورد و هنر تأثیرگذار خود را با ایجاد «منظره» با مناظر طبیعی در آمیخت.

اول، تصمیم گیری در مورد چگونگی خلق یک اثر هنری به گونه ای که به محیط زیست آسیب نرساند، نیازمند برنامه ریزی دقیق بود. برای این منظور باید به گذشته روی می آورد و از نقاشان ماقبل تاریخ الهام می گرفت. پوپا می گوید: در ابتدای خلق اثر در طبیعت از خودم پرسیدم که نقاشان غار چه استفاده ای کرده اند؟ آنها برای یافتن رنگدانه های طبیعی و همچنین استفاده از گچ و زغال چوب برای خلق آثار خود زحمت زیادی کشیدند. مواد من همان است. من از رنگدانه های طبیعی، اکسید آهن یا اخر، و همچنین زغال چوب و گچ استفاده می کنم.

پوپا رنگدانه های طبیعی را با آب مخلوط می کند و طیف گسترده ای از طیف های رنگی را برای انجام کار خود به دست می آورد. باورنکردنی است که او به جزئیات و عمق باورنکردنی حتی با این مواد محدود دست می یابد. با وجود اینکه آثار نهایی موقتی هستند و پس از مدتی ناپدید می شوند، او از هر نقاشی عکس می گیرد تا به عنوان سندی دائمی از آثار هنری او باشد.

از چهره های نقاشی شده روی یخ های شکسته گرفته تا چهره هایی که در یخچال ها ظاهر می شوند. واضح است که پوپا در افق میهن لوکیشن آثار هنری خود بسیار دقت می کند. او می‌گوید: «من به دنبال مکان‌هایی می‌گردم که از بالا خیره‌کننده به نظر می‌رسند و به نظر می‌رسد که نوعی زندگی مدفون در انتظار کشف شدن وجود دارد. “سبک من این است که در نزدیکی آب، روی یخ شکسته و به طور کلی در مکان‌هایی که طبیعت می‌تواند به روش‌های غیرمنتظره‌ای با اثر هنری تعامل داشته باشد، کار کنم.”

در حالی که کار پوپا از نظر فنی و احساسی چشمگیر است، اما به دلیل پیام زیست محیطی خود نیز متمایز است. آثار او یادآور این است که در عین اینکه به زیبایی طبیعت می بالیم، باید به شکنندگی آن نیز احترام بگذاریم.