«قدیمی‌ترین هرم جهان» در مصر است یا اندونزی؟
مجله‌ای که اخیراً نتایج مطالعه‌ای را منتشر کرده است که ادعا می‌کند یک سازه عظیم مدفون در زیر زمین در اندونزی ممکن است «قدیمی‌ترین هرم جهان» باشد، اکنون تحقیقاتی را درباره این ادعای خارق‌العاده آغاز کرده است.
مجله “کاوش باستان شناسی” مقاله ای را در ۲۰ اکتبر منتشر کرد که در آن ادعای شگفت انگیزی وجود داشت که هرم ماقبل تاریخ جاوه غربی تا ۲۷ هزار سال قدمت دارد.
از آن زمان، تعدادی از باستان شناسان این ادعا را زیر سوال بردند.
ادعاهای مطرح شده چیست؟
گروهی از دانشمندان در نتیجه تحقیقات جدید به این باور رسیده اند که سازه ای به نام Gunang Padang به معنای “کوه روشنایی” بر فراز آتشفشان خاموش در جاوه، پرجمعیت ترین جزیره اندونزی ساخته شده است.
دانشمندان موسسه ملی تحقیقات و نوآوری اندونزی (BRIN) بر این باورند که این سازه ممکن است بسیار قدیمی تر از استون هنج در انگلستان و هرم بزرگ جیزه در مصر باشد که هر دوی آنها حدود پنج هزار سال قدمت دارند. آنها معتقدند که این هرم احتمالاً قدیمی ترین سازه یکپارچه در جهان است. سازه یکپارچه به ساختمان یا مجسمه ای گفته می شود که در ساخت آن تنها از یک ماده ساختمانی یعنی سنگ استفاده می شود.
آنها در پی تحقیقاتی که در سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ در این منطقه با استفاده از روش های حفاری و رادارهای نفوذی زمینی انجام دادند به چنین نتیجه ای رسیدند.
به گفته آنها روند زمانی ساخت این سازه تقریباً به شرح زیر است:
ساخت این سازه در مقطعی از آخرین عصر یخبندان (دوره هایی که زمین به طور قابل توجهی سردتر می شود) حداقل ۱۶ هزار سال پیش و احتمالاً تا ۲۷ هزار سال پیش آغاز شد.
هسته این سازه احتمالا بین ۲۵۰۰۰ تا ۱۴۰۰۰ قبل از میلاد ساخته شده است، اما پس از آن برای چندین هزار سال متروکه شده است.
ساخت این سازه دوباره در حدود ۷۹۰۰ تا ۶۱۰۰ قبل از میلاد آغاز شد و در این دوره به نظر می رسد که سازندگان به عمد قسمت هایی از سازه را دفن کرده اند.
ساخت این هرم حدود ۲۰۰۰ تا ۱۱۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به پایان رسید و طی آن سکوهای پلکانی که امروزه در سطح آتشفشان دیده می شود به آن اضافه شد.
یک هرم چند لایه
پروفسور دنی هیلمن ناتاویجاجا، یکی از زمین شناسان مؤسسه مغز در اندونزی، می گوید گونانگ پادانگ یک تپه طبیعی نیست، بلکه ساختاری است که به شکل یک هرم لایه به لایه ساخته شده است.
او و تیمش چندین نمونه خاک از اعماق هسته این تپه برداشتند و از صحت آنها اطمینان دارند، به خصوص به دلیل غلظت بالای مواد طبیعی موجود. یکی از یافته های قابل توجه، کشف اتاقی چند طبقه در مرکز ساختمان است. این کشف آنها را متقاعد کرد که Gunang Padang در واقع یک هرم است.
اعتقاد بر این است که Gunang Padang در مراسم دعای اجداد استفاده می شده استاین تیم تحقیقاتی با اشاره به ساختمان و سنگ‌تراشی‌ها معتقدند این مکان از آخرین عصر یخبندان وجود داشته است.
این زمین شناس گفت: این کشف باورهای رایج مبنی بر اینکه تمدن بشری و توسعه روش های پیشرفته ساخت و ساز در اوایل دوره زمین شناسی هولوسن یا نوسنگی پدیدار شده را به چالش می کشد.
پروفسور Natavijaja به این نتیجه رسید که “سازندگان لایه های دوم و سوم Ganang Padang احتمالاً مهارت فوق العاده ای در تکنیک های سنگبری داشتند که با آنچه ما به عنوان شکل سنتی فرهنگ شکارچی-گردآورنده می شناسیم مطابقت ندارد.”
“نتیجه گیری بیشتر”
با این حال، تعدادی از باستان شناسان با نتایج تحقیقات پروفسور ناتویجاجا مخالف هستند. دکتر لطفی یاندری از جاوای غربی یکی از آنهاست.
دکتر یاندری می‌گوید این یافته که گونانگ پادانگ یک هرم مدفون است، دور از ذهن است و آن را «نتیجه‌ای مبتنی بر حدس و گمان به جای داده‌های قابل اعتماد» می‌خواند. او می گوید که سنت فرهنگی ساخت اهرام هرگز در اندونزی وجود نداشته است.
دکتر یاندری می پرسد آیا تا به حال کسی هرمی را در داخل کوهی در این مجمع الجزایر دفن کرده است؟
«چه زمانی چنین اتفاقی افتاد که مردم اهرام را در داخل کوه ها دفن کردند، برای پوشاندن یک کوه چقدر مواد لازم است؟
Gunang Padang به معنای “کوه روشنگری” است.دکتر Yandri می‌گوید Gunang Padang یک هرم نیست، بلکه نمونه‌ای از ساختار رایج‌تر اندونزیایی است.
آیا تا به حال در اندونزی فرهنگ هرم سازی وجود داشته است؟ او گفت. از خودت چیزی نساز آنهایی که در مجمع الجزایر هستند پودن برونداک (سکوهای سنگی) دارند.
سکوهای سنگی سازه های سنگی میز شکلی هستند که در مراسم دعای قدیم مورد استفاده قرار می گرفتند.
اعتقاد بر این است که Gunang Padang برای چنین مراسمی مورد استفاده قرار می گرفته است. دکتر یاندری معتقد است که این یافته ها این احتمال را تقویت می کند که Gunang Padang یک هرم واحد نیست، بلکه مجموعه ای از چندین سکوی سنگی پلکانی است.
دکتر یاندری همچنین صحت نمونه های مورد استفاده در این تحقیق را زیر سوال برد و نسبت به «پیش بینی» مبدا این بنا بدون در نظر گرفتن پیشینه فرهنگی هشدار داد.
چندین بار تلاش کردیم با مسئولان نشریه «کاوش باستان شناسی» تماس بگیریم اما تاکنون پاسخی دریافت نکرده ایم.
با این حال، ایلین اروین، ژئوفیزیکدان باستان شناسی در دانشگاه ایالتی تنسی در جانسون سیتی و یکی از سردبیران مجله کاوش باستان شناسی، در ایمیلی به مجله دانشگاهی نیچر گفت که در حال حاضر در حال بررسی مقاله برای انطباق با دستورالعمل های کمیته اخلاق انتشار است. بررسی دارد
پروفسور Natavijaja گفت که نیازی به بررسی وجود ندارد زیرا گروه تحقیقاتی او به تمام اصول اخلاقی پایبند بوده و یافته های آنها به مدت ۹ ماه قبل از انتشار به دقت و با دقت توسط مجله بررسی شده است.
منبع: بی بی سی
