مرگ ۶۲ هزار پنگوئن بهدلیل گرسنگی در سواحل آفریقای جنوبی طی دههٔ گذشته؛ چرا این اتفاق افتاد؟
تحقیقات جدید نشان میدهد که ترکیب بیرحمانه تغییرات محیطی و شیوههای ماهیگیری انسان، دهها هزار پنگوئن آفریقایی بالغ را در سواحل آفریقای جنوبی بدون غذای کافی برای زنده ماندن رها کرده است. اتفاقی که تنها در هشت سال از جمعیت آنها ۹۵ درصد کاهش یافت.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; ریچارد شرلی، زیست شناس محیط زیست در دانشگاه اکستر، می گوید:
این کاهش ها در سایر مناطق نیز دیده شده است.» وی خاطرنشان می کند که این گونه “در ۳۰ سال گذشته نزدیک به ۸۰ درصد کاهش جمعیت را تجربه کرده است.”
هر سال، پنگوئنهای آفریقایی (Spheniscus demersus) حدود ۲۰ روز را در خشکی سپری میکنند تا پرهای فرسوده خود را میریزند و پرهای جدید را رشد میدهند تا آنها را عایق و ضد آب نگه دارند.
مطالب مرتبط: دریاچه های آمازون گرمتر از وان آب گرم شدند و صدها دلفین را کشتند
معمولاً این پرندگان قبل از این دوره روزه داری بدن خود را چاق می کنند. اما بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱، عرضه اصلی غذای آنها، ساردین ساردینوپس ساگاکس، به حدود ۲۵ درصد از بالاترین حد تاریخی خود کاهش یافت.
شرلی می گوید:
“اگر قبل یا بلافاصله بعد از پوست اندازی غذا به سختی تهیه شود، پنگوئن ها ذخایر کافی برای گذراندن این دوره روزه نخواهند داشت. ما انبوهی از لاشه ها را پیدا نمی کنیم؛ “احساس ما این است که آنها احتمالاً در دریا مرده اند.”
بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱، دو مکان مهم برای تکثیر پنگوئنهای آفریقایی با گرسنگی گسترده مواجه شدند و حدود ۶۲۰۰۰ پرنده بالغ مردند.
رابرت کرافورد، بوم شناس در وزارت جنگل ها، شیلات و محیط زیست کیپ تاون، و همکارانش دریافتند که تغییرات دمای آب و شوری آب به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان، عامل اصلی فروپاشی ذخایر ماهی است. در عین حال، فشارها بر صنعت ماهیگیری همچنان بالاست.
شرلی توضیح می دهد:
بقای پنگوئنهای بالغ – بهویژه در طول پرش سالانه بحرانی – به شدت به در دسترس بودن طعمه بستگی داشت. نرخ بهرهبرداری از ساردین که برای مدت کوتاهی در سال ۲۰۰۶ به ۸۰ درصد رسید، در زمانی که ذخایر ماهی به دلیل تغییرات محیطی کاهش یافته بود، احتمالاً مرگ و میر پنگوئنها را تشدید میکرد.
وضعیت پنگوئن های آفریقایی از آن زمان تاکنون بهبود نیافته است و اکنون این گونه در فهرست در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. در سال ۲۰۲۴، کمتر از ۱۰۰۰۰ جفت سازنده باقی مانده است.
همانند مرگ و میر گسترده دلفین های رودخانه، اقدامات محلی برای کاهش این بحران تنها تا حدی موثر است.
شرلی می گوید:
شیوههای مدیریت ماهیگیری که صید ساردین را در صورت کاهش ذخایر به کمتر از ۲۵ درصد حداکثر ظرفیت کاهش میدهد و به افراد بالغ بیشتری اجازه میدهد تا برای تخمریزی زنده بمانند، میتواند کمک کند، اگرچه برخی گروهها با این رویکرد مخالف هستند.
محققان هشدار می دهند که بدون توجه به تغییرات محیطی، بازگرداندن جمعیت پنگوئن ها “بسیار دشوار” خواهد بود. در مسیر فعلی، پنگوئن های آفریقایی ممکن است در کمتر از یک دهه منقرض شوند.
فعالیت های انسانی حیات وحش زمین را در مقیاسی بی سابقه از بین می برد. جمعیت حیوانات از دهه ۱۹۷۰ بیش از دو سوم کاهش یافته است.
در کنار تخریب گسترده صخرههای مرجانی، مرگ بسیاری از مارماهیها، پرندگان، فیلهای آفریقایی و دلفینهای رودخانهای، این رویداد یک فاجعه مرگجمعی دیگر است که اکنون به تغییرات آب و هوایی نسبت داده میشود.
از پلاستیک گرفته تا آفت کش ها، از تخریب زیستگاه تا شکار، انسان ها به زندگی اطراف خود فرصتی برای نفس کشیدن نمی دهند.
مدتهاست که محققان هشدار میدهند که برای جلوگیری از این خونریزی عظیم حیات روی کره زمین، کاهش مصرف سوختهای فسیلی در سطح جهان حیاتی است. در غیر این صورت تلاش برای جبران این آسیب ها مانند چسباندن روی استخوان شکسته خواهد بود.
