آئین کهن چهارشنبه‌سوری در بین سیستانی‌های گلستان؛ از فال گوشی تا کوزه شکستن
چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایران است که در شب آخرین چهارشنبه سال ، سه شنبه شب برگزار می شود و در شهنومه فردویوایی نکاتی از چهارشنبه چهارشنبه در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان می دهد این جشن قدیمی است.
عید نوروز آداب و رسوم افتتاح و افتتاحیه چهارشنبه سوری است. بدون شک ، آیین های نوروز و سلف آن ، چهارشنبه ، یکی از سنت های زیبا و خوب ایران باستان است که با ویژگی های حاصل از تمدن باستان و فرهنگ بومی این سرزمین باقی مانده است.
زمان آن زمان چهارشنبه نبود که چهارشنبه با یک آتش نشان ، اسپری اسپندکس ، پاشیدن آب گلاب و شیرین کننده ها ، و همچنین سنت هایی مانند تلفن ، قاشق ، مشکلات با مشکلات ، آواز خواندن فردووی شهنامه ، آواز خواندن و آهنگهای محلی خوشحال که اکنون حتی نامگذاری شده اند ، همراه بود.
محمد آزاری ، یک فعال فرهنگی و مدیر بنیاد نیمروز سیستانی ، آداب و رسوم زیبای این مردم را در آخرین چهارشنبه سال توصیف کرد:
جمعیت سالخورده و بزرگان سیستانی می گویند: در ایران قبل از زرتشت ، افسانه هایی در مورد آتش وجود داشت ، که برخی از آنها در زامد یاشت منعکس شده بودند ، بنابراین ضد شوت بین عطار (ساعت خدا) و آجی داهاک انجام می شود ، و جایی که آتر دیوی از آتش گرفت.
در میان هند و ایرانیان باستان ، آتش نمادی از نوعی مینی است که به آسمان و فضا و زمین مانند یک رشته متصل می شود. این نماد در آسمان به عنوان یک خورشید در فضا و زمین از پوشیدن دو چوب خشک ایجاد شده است.
اهمیت آتش سوزی در اعتقادات مردم ایران در دوران باستان نیز در برخی آثار مشهود است. در یک فرش سنگی باستانی به نام فروشگاه دیوید ، که به نظر می رسد مربوط به دوره Medes است ، یک ایرانی به عنوان آتش سوزی دیده می شود. پادشاهان هخمن نیز از بعضی جهات در برابر آتش سوزی کشیده می شوند.
برخی از سیستانی می گویند که در دوره ساسانید ، شومینه در بیشتر سکه های آنها نیز نقش دارد. به عبارت دیگر ، ایرانیان در آستانه سال جدید در آستانه اسلام در آخرین چهارشنبه سال برای پیروی از اعتقادات اعراب که آنها چهارشنبه یا یوم الثبا را می شناختند ، در آستانه اسلام بوده اند.
روایتی از همزمانی قیام با چهارشنبه شب سوریه
به گفته کارشناسان مرکز مطالعات انسان شناسی نیمروز سیستانی در کتابهای تاریخی ، آنها به “چهارشنبه سوری” اعتقاد دارند. به مناسبت آتش سوزی ، آن شب “سور” (قرمز) نامیده می شود. در برخی از کتاب ها ، جالب ترین رئیس مراسم چهارشنبه سوریه ، قیام ظهور است که به خونریزی شهدای کربلا افزایش یافته است. مختار دستور داد شیعیان واقعی پیامبر در پشت بام خانه ها ، برای تشخیص برعکس از توافق ، که همزمان با شب آخرین چهارشنبه سال بود.
در برخی از کتابهای تاریخی ، مانند تاریخ بوخارا ، آنها ضرورت برگزاری چنین مراسمی را دارند: منصور ابن نوح از پادشاهان سامانی در نیمه اول قرن چهارم AH برگزار می کند ، که باعث آتش سوزی در کاخ خود می شود ، بنابراین مطمئن می شوند که این جشن سالها و قرن ها در ایران بوده است.
برخی از مورخان نیز معتقدند: در ایران باستان ، پایان هر ماه با نام “sur” جشن گرفته شد. از طرف دیگر ، چهارشنبه ، اعراب یوم الببی روز روز مقدس نامیده می شدند ، به طوری که ایرانیان جشن خود را به آخرین چهارشنبه سال به تعویق انداختند ، که در آن آنها جشن ملی خود را جشن می گرفتند و کسی را بهانه نمی کنند.
چهارشنبه ، چهارشنبه چهارشنبه ، Eshrat و برخی از اعضای قابل اعتماد بزرگان سیستانی ، معتقد بودند که آنها این شب را برای این جشن برپا کرده اند. این جشن ملی قدیمی ترین زمان در ایرانیان بوده است.
بنیاد چهارشنبه سوری از دو کلمه چهارشنبه (نام یکی از هفته های هفته) و SUR (به معنای جشن و خوشبختی) ساخته شده است. چهارشنبه شب در ایران انواع آیین ها و تشریفات را دارد که هر یک از آنها در دیگری یافت می شود. The ritual of Wednesday Syria or the last Wednesday of the year is one of the general and common part of all Iranian people, some of which can be found in the other nations of the Arya race, and the other part is the private ritual that is common in this night from Kerman to Azerbaijan and Khorasan and Khuzestan and Khuzestan and Khuzestan and Khuzestan and Khuzestan and Khuzestan and خوزستان به خوزستان و خوزستان. در هر شب از آخرین چهارشنبه سال ، آتش با اشتیاق ویژه ای آشکار می شود.
چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه شنبه شب) برگزار می شود. کارشناسان انجمن ادبی نیمروز سیستانی معتقدند که شهنومی فردوویس به روز چهارشنبه در نزدیکی نوروز مراجعه کرده است و این نشان می دهد که این جشن قدیمی است.
جشن سنتی این جشن ملی مدتهاست که در فرهنگ سنتی مردم ایران زنده مانده است. مردم هنگام غروب آفتاب در غروب آفتاب از آن روشن و پرش می کنند و می خواندند: “زرد من از شما ، قرمز شما از من” و چنین بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال قدیمی ، برای شروع سال جدید با آسایش و خوشبختی.
چهارشنبه جشن ای نیست که به دین یا قومیت افراد بستگی دارد و در بین ایرانیان رایج است. مرسوم است که قبل از پرش خورشید ، هر خانواده از خارها و نگاه هایی که قبلاً در پشت بام یا زمین حیاط یا در چهارراه در سه یا پنج یا هفت “گله” تهیه کرده اند.
به گفته برخی از سیستانی ، با غروب آفتاب و تاریک شدن آسمان ، مردان و زنان و جوان و پیر جمع می شوند و بوته ها را تنظیم می کنند. در این زمان ، از بزرگ تا کوچک ، آنها سه بار بر روی بوته ها پرش می شوند ، به جز ضعف و زردی بیماری ، غم و اندوه و بدبختی ، و به سلامت ، قرمزی و خوشبختی وجود خود را می دهند.
مردم در حال آواز خواندن هستند. زردی من از شما ، غم و اندوه قرمز شما به من می آیند ، خوشبختی می آیند.
برخی از اعضای جمعیت قابل اعتماد سفیدپوستان سیستانی بر این باورند که خاکستر روز چهارشنبه نجس است ، زیرا مردم در حال سوزاندن زردی و زرد شدن از طریق جادوی گسترش هستند و در عوض انتقال آتش و جوان سازی آتش.
آتش سوزی در هیزم و روشن کردن کف یکی از سنت هایی است که در جشن چهارشنبه سوریه باقی مانده است. یکی از جشن های آتش سوزی که در ایران باستان برای پیش از درآمد یا پیش از درآمد نوروز برگزار شد و ترکیبی از چندین آیین مختلف ، جشن سوریه بوده است. سوریه با اشاره به آتش سوزی قرمز که در این روز نجات یافته است ، یک معنی قرمز است.
در تاریخ بخارا گفته می شود: “از آنجا که امیر صدید منسور بن نوح به این ملک آمد ، هنوز پایان سال نبود که آنها به عنوان عادت قدیمی آتش بزرگی در شب سوریه بودند.” این آتش سوزی بیشتر در پشت بام های پشت بام در شب سوریه بود که همزمان با روزهای “باهیاک” یا “دزدیده شده” برای فرار از سرما و فراخوانی برای گرما بود که طبق گفته های پیشینیان ، آتش سوزی را درگذشت و دود را روی سقف ها قرار داد.
به سایر کلمات سیستانی ؛ این آتش سوزی در پشت بام خانه ها آخرین مرحله در مراسم “پنجه” یا پایان سال است. این دو روز ۵ آوریل یا آوریل نامیده می شود ، که شامل یک پنجه کوچک (پنج روز اول – روز به آنار – از ماه است اسفند در تقویم زرتشت ، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه تعداد رسمی کشور است) و پنجه های بزرگ (پادشاه دزد ، پنج روز از پایان سال).
چند روز قبل از نوروز ، مردم به نام آتش نشانان ، که پیام رسان جشن آوری بودند ، به شهرها و روستاها رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند.
به گفته سالمندان و بنیاد نیمروز سیستانی ؛ آتش نشانان هنرمند و مردانی بودند که با برگزاری اجراهای خیابانی ، افشاگری ها ، آهنگ ها و آهنگ ها ، هفت روز قبل از نوروز تا ۷ هفته بعد از نوروز ، با ظهور تاریکی در شهر ، مردم را سرگرم می کنند و از آنها لذت می برند.
این آتش ، نماد و نشانه زور مهر و این سبک و دوستی بود. هدف از آتش نشانان این بود که افزایش و نیروی خوب را برای غلبه بر غم و افسردگی به مردم برساند.
این مهمترین دلیل جشن قرن در اواسط زمستان است. آیین آتش تا روز ما باقی مانده است و “چهارشنبه سوری” نامگذاری شده است. در ایران باستان ، هفته هفته حضور نداشت (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) و بعضی اوقات تعدادی از ایرانیان در هر ۵ روز نام خاصی داشتند (امراد ، دی خفاش ، آذر… ، Soroush ، Rashen ، Frodin ، Vermram ، … ، شherure Sepandar Madzd ، Khodad و غیره). “هفته” ریشه در ادیان Semitic دارد ، که معتقد بودند خداوند در هفت روز جهان را آفریده و در روز هفتم استراحت می کند و به آفرینش خود پایان می دهد ، بنابراین آنها روز هفتم را در یهودی یا شنبه خواندند که این به معنای اوقات فراغت و آسایش است.
تقسیم روزها به هفته به ایرانیان و اعراب به ایرانیان رسیده است. اعراب در مورد هر هفته هفته اعتقاداتی داشته اند ، به عنوان مثال که چهارشنبه هر هفته است. جشن تاریکی جشن “سور” گذشته یک سرزمین معتبر در ایران بوده است ، یک جشن ملی و محبوب به نام “چهارشنبه سوریه” ، که مشهور نوروز است. آیین های چهارشنبه سوریه: به گفته کارشناسان ، عنصر بنیانگذار جشن چهارشنبه سوریه عنصر آتش است.
در بخش های مختلف ایران ، چهارشنبه شب ، سه کاپیتان آتش سوزی (به عنوان نشانه ای از سه ایرانیان بزرگ باستان وجود دارد: فکر خوب و کارهای خوب و گفتار خوب) یا هفت شومینه (به عنوان نشانه هفت امام). برخی از آیین های سوریه در جامعه سیستانی مشکلی دارند. مردم در زمان های مختلف به نذورات و نذورات و نذورات اعتقاد دارند تا به دنبال تعالی تعالی باشند. در گذشته ، چهارشنبه شب ، سوریه با هم جمع می شد و آخرین دانه های گیاهی مانند تخم هندوانه ، دانه های کدو تنبل ، پسته ، فندق ، بادام ، نخود ، دانه خربزه ، گندم و شاهدانه که از محل نگهداری زمستان باقی مانده بودند ، بوی آتش و مبارک با نمک و نمک می دادند.
سال نو- شیشه جدید
مانند سایر قسمت های ایران ، گلستان سیستانی در چهارشنبه شب سفارشی دیگری دارد که سوریه کوزه های سفالگری قدیمی را بر روی پشت بام بیرون آورده و آنها را جایگزین کرده و پارچ را جایگزین کرده است ، که اکنون در بعضی از قسمت های ایران رایج است و آنها معتقدند که در طول سال این فاجعه و قضاوت های شیطانی خواهد بود.
زاویه
طالع بینی و بافندگی در بین گلستان سیستانی یکی از آداب و رسوم چهارشنبه است که در آن دختران جوان قصد ایستادن ، ایستادن در پشت یک دیوار و گوش دادن به رهگذران را دارند و سپس با تفسیر این کلمات اهداف خود را تفسیر می کنند.
ASH چهارشنبه سوری
در خانواده هایی که بیمار یا نیازمند بودند ، عهد کردند که بیماران خود را بهبود بخشند ، در آخرین چهارشنبه سال یا “خاکستر بیمار” پخته شوند و کمی آن را بخورند و بقیه را در بین فقرا توزیع کنند. به گفته کارشناسان حوضه سیستانی ، تمام این جشن ها ، آیین ها و مراسم برای خوشبختی انسان و زندگی بهتر و شادتر و در جمعی و گروهی است ، بنابراین باید سعی کنیم از یکدیگر مراقبت کنیم و این موارد را به یک موضوع استرس تبدیل کنیم.
منبع: isna
