آتش بس به معنای جنگ خاموش است – افق میهن

براساس Business News ، چند روز از آتش بس بین ایران و اسرائیل می گذرد و سیاستمداران در تلاشند تا ملت انسجام ملی را تقویت کنند. اما برای حفظ این انسجام چه باید کرد؟

محمد رزا تاجیک ، نظریه پرداز اصلاح طلب و مشاور سید محمد خاتامی ، در مصاحبه ای که به آتش بس اسرائیلی ایران اشاره دارد ، گفت: “آتش بس” جنگ آرام “است و عقل استراتژیک برای شنیدن صدای جنگ از بین می رود.

با توجه به انسجام ملی ، وی گفت: “همیشه باید هش و هوشیار باشد که روح جمعی به دلیل اصل روانشناختی” اخلاق “و به ویژه اگر آن را می شناسیم ، می توان به یک زمان بیش از حد تقسیم کرد.

آشتی ملی موضوع دیگری بود که تاجیک از آن فرار کرد و توضیح داد که نظریه بقا از قدرت امروزی امروز ، آشتی ملی را به عنوان یک عمل استراتژیک و غیر عملی تلقی می کند.

شخصیت سیاسی اصلاح طلب را در خبرگزاری آنلاین بخوانید.

****************

* آقای تاجیک! آتش بس بین تهران و تل آویو را چگونه ارزیابی می کنید؟

آتش بس با آتش زیر خاکستر مطابقت دارد ، که در توهم آن گرفتار می شود. من اغلب گفته ام که دیدگاه قاتل ، که چنین آتش سوزی را افزایش داده است ، فقط از طریق اهلی کردن و روحیه عصیان ایران و گروگان و اثربخشی عمل می کند. به عبارت دیگر ، هنگامی که دفتر این دیدگاه با تحقق قلعه و انتقاد به پایان می رسد ، هر نقشی در صفحات قبلی خود نقشی در آب است. آتش بس نوعی “جنگ ساکت” و دلیل استراتژیک برای شنیدن صدای جنگی است که بیرون می آید.

کسانی که حجاب کتاب جنگ را خوانده اند ، باید اظهارات و کلمات را به زبانی که آتش بس می گوید ، ببینند ، این واقعیت که واقعیت ها و حقایق گلها و حقایق را در کف خود می بینند و گلها و حقایق را در کف و زمین خود می بینند). خوب) برای دیدن قدرتی که سعی در دستیابی به آشتی تاکتیکی با دشمن به منظور تحکیم و تحکیم علایق و مزایای آن دارد ، به جای عقل احساس توهم را مشاهده می کنید تا “اسمیت مجاز” و “مجاز” مجاز و توده های مجاز “را ببینید.

توصیه من در مورد قدرت قدرت “با مردم دوستی و مهربانی و دیگران” است

* پس از آتش بس بین اسرائیل و ایران برای عبور از انسجام و ادامه این کار در شش روز جنگ چه باید کرد؟

ما بزرگترین و زیباترین روح جمعی ایرانی را دیدیم. بدون شک این یک بیسکویت به نمایندگی از ایران بود که این تعداد زیادی از دیدگاه ها و موقعیت ها را با هم ترکیب می کرد. ایران دوباره به نظر می رسد “بالاترین معنی” یا “فوق طبیعی/ابرقدرت” است که علائم دیگر اهمیت آنها در مزارع ، ترکها ، عرب ها و بلوتشی و تاکون یک ایرانی ایجاد می کند “و”.

شکل گیری این روح جمعی دقیقاً این واقعیت بود که مردم از طریق مردم تبدیل شدند. به عبارت دیگر ، این روح جمعی همان توضیحی جمعی و یکپارچه بود که افرادی که آماده ورود به قلمرو وجود بودند. از این منظر ، شکل گیری این روحیه جمعی باید به عنوان واقعه عمل زیرزمینی مردم درک شود ، که از خواست “بزرگ” حاصل نمی شود. من باید در اینجا تأکید کنم که شما همیشه باید هش داشته باشید و باید اطمینان حاصل کنید که روح جمعی به دلیل اصل روانی “اصول اخلاقی که فرار می کنند” نیز می توانند به یک روح اغراق آمیز و خارجی (درونی و خارجی) تقسیم شوند ، به خصوص اگر می دانیم ، در بدن این روح. بنابراین توصیه من به مردم قدرت “با مردم دوستی و مهربانی و دیگران” است.

ما مسئول خودمان هستیم

چگونه باید این انسجام حفظ شود؟ هم از حاکمیت و هم طیف هایی که به این انسجام ملی رسیده است؟

اول ، اعلام یک آتش بس با همه ایرانیان در سراسر جهان. اگر بخواهیم این زیباترین روحیه ادامه یابد ، قدرت قدرت باید با امتناع و زخمی شدن آنچه در آن هستند و سیاستی که به وجود آورده اند ، تهدید شود. شما باید به این دستورالعمل بروید که مهر و موم های رویای کین ، سیاستی که نفرت ، آتش سوزی ، بیگانگی اخوان ، پر کردن تقسیمات و ایجاد همبستگی بین افراد با همبستگی ، سیاست “متفاوت” و “دوستی” را حذف می کند. این سیاست دوستی یا رابطه با دیگران با خم شدن “روابط خود” با بیان فوکوی ، نه به عنوان دیگران ، بلکه به دلیل اینکه ما مسئول خودمان هستیم ، مسئولیت دیگران است. بنابراین ، این بیشتر عشق به خود است تا یک نفع برای دیگران.

به عبارت دیگر ، “رفاقت و غم و اندوه برای دیگران” نوعی “رفاقت و غم و اندوه برای خود” است. رابطه با دیگری نوعی عزت نفس است. بدون شک در تحقق چنین سیاستی از یک شرط لازم: “فضیلت” – در بیان ماکیاولی ، شجاعت و انعطاف پذیری اخلاقی قدرت ، که شما را قادر می سازد تا ترکیب و مورد تقدیر و افتخار قرار بگیرید. قضاوت این مقدار ممکن است در سایه حذف روایت فصلی و از راه دور و همچنین چکش نرده ها و دیوارها بین “ما و شما” باشد.

دو نفر دیگر آتش بس با آتش نشانان خودشان هستند. نیاز به آتش بس اول آتش بس با “خود” است که به آتش و آتش سوزی شده است. تا زمانی که شرکت کنندگان قدرت به خودی خود آزاد نشوند ، قلب و قلب آنها تا زمانی که خودداری کنند و خود را مجروح نکنند ، خود را سرقت نمی کنند و تا زمانی که سیاست را تمیز کنند و رادیکال های ارتدوکس را تمیز نکنند ، در ناهار و ناهار تفاوتی نخواهد داشت. گلستان به هم وصل نشده و پذیرفته نشده است. اگر اراده ای برای حفظ و تقویت چنین روحیه ای زیبا و جمعی وجود داشته باشد ، باید بدانیم که تحقق نه تنها این است که این و این مورد افتخار و تعظیم است ، بلکه به نوعی خم و حرکت نظری و عملی نیز نیاز دارد.

آشتی ملی به معنای شناخت کثرت است

* آیا باید آشتی ملی وجود داشته باشد؟

در پاسخ به این سؤال ، من می خواهم بگویم که تئوری بقا برای قدرت امروز ایران این است که آشتی ملی را یک عمل استراتژیک و غیر عملی در نظر بگیرید و اگر صفحات می خوابید و شب و روز به اصالت و تمایل آن برای تاریخی دیگری باز نمی گردد. از غار باریک و تاریک خود خارج شوید و دنیای خارج را با همه اختلافات ، کثرت گرایی و انزجار بپذیرید و آشتی ملی را بپذیرید ، یعنی شناخت کثرت ها ، و اعتراف کنید که در شرایط فعلی فقط در یک موقعیت یا شرایط قابل حفظ است.

وضعیت تأسیس در رابط دو “اراده” شکل می گیرد: اول “اراده بید” و دو “رستاخیز”. تمایل به ظرافت اساس گفتمان سیاسی انقلابی مذهبی است که بر دوران پس از انقلاب حاکم است. من شک ندارم که انتقادات و مبانی تفکر ، زبان مفهومی و معرفت شناختی صبح بهتری را باز نمی کند. با این حال ، این فداکاری باید با تمایل به نوسازی (بازسازی روابط دولت ، بازسازی سرمایه اجتماعی ، بازسازی اصول پذیرش و مشروعیت و کارآیی ، بازسازی روابط خارجی و غیره) ترکیب شود تا اخبار مختلف ایرانی ارائه شود و مردم ایران را به دست آورد. علاوه بر آنچه ما گفتیم ، نهاد قدرت (حاکمیت و دولت) به سختی می خواهد مردم را ببندد ، و برای اینکه همه “خود” را در رگ ها و مویرگهای سیستم در احترام به شرایط و تأثیرات فرعی رفتار کنیم.

منبع: پیام های آنلاین