آزمایشی که با آن پزشکان پذیرش یا پس زدن عضو پیوندی در بدن بیمار را پیش‌بینی می‌کنند

دانشمندان روشی غیر تهاجمی ابداع کرده‌اند که تعیین می‌کند آیا بدن بیمار عضو پیوندی را رد می‌کند، خواه این عضو کلیه، کبد، ریه یا قلب باشد.

در این روش، دانشمندان از نوعی آزمایش خون استفاده می‌کنند تا زودتر بفهمند که آیا بدن فرد عضو پیوند شده را می‌پذیرد یا رد می‌کند.

دانشمندان امیدوارند با تحقیقات بیشتر و با کمک نشانگرهای زیستی تازه شناسایی شده، بتوانند انواع مختلف نارسایی اندام ها و پیامدهای آن از جمله مشکلات ایمنی و کمبود خون کافی را شناسایی کنند.

میزان پذیرش پیوند در اندام های مختلف متفاوت است و به طور متوسط ​​میزان موفقیت بلندمدت این پیوندها برای ریه ها ۵۹ درصد، کبد ۸۰ درصد، کلیه ها ۸۲ درصد و قلب ۷۳ درصد است.

رد عضو پیوند شده می تواند در هر زمانی پس از جراحی، حتی سال ها بعد اتفاق بیفتد و بنابراین تهدیدی مادام العمر برای بیماران است.

معمولاً، پزشکان به رد پیوند مشکوک می شوند که نشانه هایی وجود داشته باشد که اندام مورد نظر با ظرفیت کامل کار نمی کند. اما گاهی اوقات ممکن است قبل از شکست پروژه پیوند هیچ علامتی وجود نداشته باشد و در این مورد، بیوپسی یا بیوپسی تهاجمی تنها راه برای تشخیص دقیق آنچه در حال وقوع است است.

با این حال، در سال های اخیر تحقیقات زیادی برای یافتن علائم رد عضو پیوند شده از خون یا ادرار بیمار انجام شده است تا دیگر نیازی به جراحی دیگری نباشد.

اکنون دانشمندان بیومارکرهای بالقوه ای را شناسایی کرده اند که ممکن است رد برخی از انواع اندام های پیوندی را پیش بینی کند. البته این تحقیقات هنوز به مرحله آزمایشات بالینی نرسیده است.

این تحقیق به رهبری هری رابرتسون از دانشگاه سیدنی در حال انجام است و ۵۴ مجموعه داده مربوط به ۴۰ پیوند کلیه، ۵ پیوند ریه، ۵ پیوند کبد و ۴ پیوند قلب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

این تیم تحقیقاتی با مقایسه نمونه‌های خون اولیه هر بیمار با نمونه‌های بیوپسی، ۱۵۸ ژن را شناسایی کردند که وضعیت آنها در هنگام رد عضو پیوند شده متفاوت بود.

هری رابرتسون می گوید: “این کشف بسیار مهم است؛ زیرا به ما امکان می دهد تا استراتژی هایی را برای افزایش میزان موفقیت همه پیوندها توسعه دهیم.”

برخی از این بیومارکرها در ترشح پروتئین‌هایی که گلبول‌های سفید را تحریک می‌کنند، آنزیم‌هایی که در مرگ سلولی نقش دارند، فعالیت گیرنده‌های روی سلول‌هایی که اجازه ورود و خروج مواد را می‌دهند و در نهایت فعالیت سلول‌های مغز استخوان که در پاسخ های ایمنی نقش دارد.

این تیم همچنین یک وب سایت تعاملی ایجاد کرده است که به دانشمندان در سراسر جهان این امکان را می دهد تا نشانگرهای زیستی بالقوه رد پیوند را با روش های دیگر مقایسه کنند و یک ارزیابی استاندارد ارائه دهند.

هری رابرتسون می گوید: “این کار منجر به توسعه “اصول” برای یک آزمایش خون جهانی می شود که می تواند رد پیوند را قبل از وقوع پیش بینی کند و به طور بالقوه استاندارد جدیدی در علم پزشکی ایجاد کند.

از سال ۱۹۸۹، نرخ بقای یک ساله پیوند کلیه، رایج ترین پیوند عضو، بسیار بهبود یافته است، اما نرخ بقای طولانی مدت تغییر نکرده است. بخشی از مشکل این است که پزشکان هنوز راهی برای ارزیابی مطمئن و آسان چند روز اول رد عضو پیدا نکرده اند.

به این ترتیب، بسیاری از بیمارانی که سال ها منتظر پیوند هستند و در نهایت از یکی از عزیزان یا اهداکنندگان متوفی پیوند دریافت می کنند، بقیه عمر خود را با نگرانی در مورد سلامت آن عضو می گذرانند.

به همین دلیل است که یافتن راهی برای انجام آزمایش خون قابل اعتماد و نظارت بر وضعیت پیوند و امکان رد پیوند از این مسیر می تواند وضعیت را برای بیماران و پزشکان بهبود بخشد.

گزارش این تحقیق در Nature Medicine منتشر شده است.

منبع: یورونیوز