آمیختگی نئاندرتال‌ها با انسان خردمند؛ پاسخ تازه دانشمندان به یک سوال: نئاندرتال‌ها چطور ناپدید شدند؟
مطالعه ای که در ژورنال Science در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۴ منتشر شد، بینش جدیدی در مورد تعاملات ژنتیکی بین انسان های اولیه و نئاندرتال ها ارائه کرده است. کشف در سال ۲۰۱۰ که این دو گروه در هم آمیختند، راهگشا بود، اما درک اینکه چگونه این آمیختگی بر انقراض نئاندرتال ها تأثیر گذاشت، قابل توجه است.
نئاندرتال ها حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش منقرض شدند و محققان ردیابی چگونگی تأثیر جریان ژن اولیه انسان بر آنها را دشوار یافتند. با این حال، با استفاده از تکنیک های جدید، یک مطالعه اخیر پیشرفت هایی در این زمینه داشته است.
محققان با استفاده از تکنیک های جدید نشان دادند که تبادل دینه بین این دو گروه در طول ۲۵۰ هزار سال گذشته چندین بار اتفاق افتاده است. این یافته تصویر واضح تری از ناپدید شدن نئاندرتال ها ارائه کرد و درک ما از چگونگی و زمان مهاجرت اجداد ما از آفریقا را بازنویسی کرد.
جاشوا آکی، پروفسور موسسه لویی سیگلر در دانشگاه پرینستون و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می‌دهد که «داده‌های ژنتیکی به طور کلی نشان می‌دهند که انسان‌های مدرن حدود ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافته‌اند و به مدت ۲۰۰ هزار سال در آنجا باقی مانده‌اند». سپس، حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش، آنها شروع به پراکندگی از آفریقا کردند تا در سایر نقاط جهان مستقر شوند.
این محقق با بیان اینکه ژنتیک تنها می تواند نسب هایی را که بین نسل ها تا به امروز باقی مانده است ردیابی کند، درباره این یافته جدید گفت: تاریخ اولیه بشر بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد. مانند Denisovans از زمان ظهور آنها به عنوان یک گونه در حدود ۲۵۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰۰ سال پیش.
تعامل انسان با نئاندرتال ها
در این مطالعه با توالی‌بندی دی‌نی‌ها در پایگاه داده، می‌توان روابط بین جمعیت‌ها و گونه‌های مختلف را بازسازی کرد.
مشخص شد که انسان ها هنگام ترک آفریقا با نئاندرتال ها در سه موج مواجه شدند. اولین موج در حدود ۲۰۰۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰۰ سال پیش بود، اندکی پس از ظهور اولین فسیل های انسان خردمند در آفریقا. موج دوم حدود ۱۰۰۰۰۰ سال پیش و موج سوم حدود ۵۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ سال پیش بود.
شناسایی موج سوم به عنوان جدیدترین یافته اولین بار در سال ۲۰۱۰ زمانی که ژنوم نئاندرتال توالی یابی شد انجام شد. دو موج اول تفاوت قابل توجهی با موج سوم داشتند، مهاجرتی در مقیاس بزرگ که منجر به گسترش انسان مدرن در سراسر جهان شد.
دانشمندان کشف کردند که درصد دیThe NE انسان خردمند در ژنوم نئاندرتال بیش از ۲۰۰۰۰۰ سال پیش به ۱۰ درصد رسیده است که به تدریج در طول زمان به طور متوسط به ۲.۵-۳.۷ درصد کاهش یافت.
Laurits Skau، ژنتیک و محقق فوق دکتری در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، گفت: “مطالعات مشابه در سال گذشته رد ژنتیکی و رویارویی بین این دو گروه را در حدود ۲۵۰۰۰۰ سال پیش شناسایی کردند، اما سهم دیا یک مرد خردمند در نئاندرتال ها ۱۰۰۰۰۰ سال پیش بود. یک یافته جدید است
این مطالعه نشان داد که در طول دو موج اول اختلاط، جمعیت های نئاندرتال ژن های انسانی را جذب کردند. این جفت‌گیری‌ها ردپای کمی در مخزن ژنی انسان مدرن باقی گذاشتند، اما تأثیر قابل‌توجهی بر ژنوم نئاندرتال‌ها داشتند.
رد ژنتیکی انسان های باهوش توسط نئاندرتال ها
با این حال، زمانی که انسان‌های خردمند در حدود ۶۰۰۰۰ سال پیش، آفریقا را در یک مهاجرت گسترده و پایدار ترک کردند، فرزندان جفت‌گیری بین انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها به جمعیت‌های انسانی مدرن تبدیل شدند. امضای ژنتیکی آنها در مخزن ژن انسان باقی مانده است و همچنان بر زندگی ما امروز تأثیر می گذارد.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی از تکنیک‌های یادگیری ماشین برای رمزگشایی و تعیین توالی ژنوم سه بقایای نئاندرتال از ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ سال پیش که در Vindia، کرواسی و غارهای Denisova و Chagirskaya در کوه‌های آلتای یافت شده‌اند، استفاده کردند. آنها این داده ها را با ژنوم ۲۰۰۰ انسان مدرن مقایسه کردند.
کریس استرینگر، رئیس تحقیقات تکامل انسان در موزه تاریخ طبیعی لندن، تأکید کرد که تعداد اندک فسیل‌های انسان عاقل می‌تواند منعکس‌کننده مهاجرت‌های اولیه و کمتر موفق این گونه از آفریقا به خاورمیانه و اروپا باشد. وی با اشاره به فسیل های یافت شده در غار آپیدیما در جنوب یونان که قدمت آن به ۲۱۰ هزار سال پیش بازمی گردد، گفت: فسیل های این افراد خردمند دارای ویژگی هایی مانند ابروهای بزرگتر، جمجمه صاف تر و چانه های متغیر است. ویژگی هایی که ممکن است از اجداد بدوی نئاندرتال منتقل و حفظ شده باشد.
چرا نئاندرتال ها منقرض شدند؟
جاشوا آکی حدس می‌زند که پویایی جمعیت در این مطالعه می‌تواند توضیح دهد که چرا نئاندرتال‌ها در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش منقرض شدند. تجزیه و تحلیل نشان داد که اندازه جمعیت نئاندرتال ها در آن زمان حدود ۲۰ درصد کمتر از تخمین های قبلی بود.
آکی توضیح داد که جمعیت‌های بزرگتر انسانی در نهایت منجر به انقراض جمعیت‌های نئاندرتال شد. در آخرین موج اختلاط، ژن‌های نئاندرتال احتمالاً در مخزن ژن انسان جذب شدند. این محقق ضمن توجه به پیچیدگی فرآیند انقراض، آن را تنها عامل انقراض ندانست، اما معتقد است که جذب نئاندرتال ها در جمعیت های انسانی احتمالا نقش مهمی در ناپدید شدن آنها داشته است.
کریس استرینگر همچنین آخرین مرحله اختلاط را به عنوان عامل انقراض نئاندرتال ها شناسایی کرد. نئاندرتال ها با مواجهه با مخزن ژنی بزرگتر انسان های هوشمند و در شرایطی که با فرسایش نیز مواجه بودند منقرض شدند.
منبع: یورونیوز
