آیا پکن می‌تواند بحران املاک را مهار کند؟ کشوری که درگیر مشکل مسکن است می‌خواهد برای ایرانی‌ها مسکن بسازد

افق میهن: مدتی است که خبرهایی مبنی بر ورود چینی ها به حوزه مسکن کشور برای حل این بحران به گوش می رسد. اگرچه مسئولان در این زمینه تناقضات زیادی دارند اما به نظر می رسد این موضوع یکی از گزینه های روی میز باشد. در عین حال، خود چین نیز با بحران مسکن دست و پنجه نرم می کند و شرایط عادی را تجربه نمی کند.
بر این اساس است که چین می خواهد مصرف شهروندان را در بحبوحه بحران املاک و مستغلات افزایش دهد. بازوی بانکی یک غول بیمه چینی ۱.۱ میلیارد دلار به بازوی سرمایه گذاری املاک خود برای بازپرداخت بدهی خود وام می دهد.
اعلامیه شرکت هلدینگ خدمات مالی چینی پینگ آن یادآوری می‌کند که بحران املاک چین بر نام‌های بزرگ تأثیر می‌گذارد زیرا حباب به آرامی تخلیه می‌شود. اگرچه شرکت‌هایی مانند اورگراند و کانتری گاردن سرفصل‌های خبری شده‌اند، اما پیش‌فرض‌ها برای دیگر شرکت‌های املاک چینی رایج شده است و حتی شرکت‌هایی مانند Ping An را تهدید می‌کند که عمدتاً روی املاک و مستغلات متمرکز نیستند.
املاک و مستغلات قابل توجه برای شرکت‌های چینی و همچنین دولت‌های محلی عادی شده است. املاک و مستغلات بین ۲۵ تا ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می دهد. رفع این آشفتگی مشکلات متعددی را برای دولت چین ایجاد می کند. Ping An که حدود ۴.۵ درصد از سرمایه گذاری های خود را در املاک و مستغلات دارد، نسبتاً محافظت می شود و همچنین از نظر سیاسی با دولت چین مرتبط است.
با این حال، برای سایر شرکت های چینی، وضعیت فعلی یادآور فروپاشی گروه HNA در سال ۲۰۲۱ است. این شرکت در سال ۱۹۹۳ با خطوط هوایی هاینان شروع به کار کرد و در سال ۲۰۰۰ به گروه HNA تبدیل شد. از سال ۲۰۱۸، دارایی های املاک و مستغلات این شرکت به تنهایی در ایالات متحده بود. همزمان با ورشکستگی، ایالت ها بالغ بر ۴ میلیارد دلار و بالاترین هزینه آن ۵۰ میلیارد دلار در دهه ۲۰۱۰ بود. از اوایل دهه ۲۰۰۰، دولت های محلی استراتژی های مشابهی را اتخاذ کرده اند که معاملات املاک و مستغلات بیشترین سرمایه گذاری را تشکیل می دهد. از آنجایی که بخش املاک و مستغلات در باتلاق باقی ماند، آن دولت ها اهداف رشد اقتصادی را از دست دادند.

دولت های محلی نیز برای تامین مالی به فروش زمین به توسعه دهندگان ملک وابسته هستند. این فروش ها از ۱.۲۱ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۱ به ۸۱۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ کاهش یافت. پکن اکنون از دولت های محلی می خواهد که از بازار املاک و مستغلات دوری کنند. عمدتاً برای مقابله با بحران بدهی، دولت محلی چین، شورای ایالتی، در اواخر سال گذشته به ده‌ها استان و شهرداری دستوراتی صادر کرد تا سرمایه‌گذاری‌ها در پروژه‌های زیربنایی بزرگ را که بیشتر آنها منجر به املاک و مستغلات می‌شوند، نظارت دقیق کنند.
همزمان، دولت مرکزی قصد دارد بازار املاک را تقویت کند تا از سقوط اعتماد عمومی جلوگیری کند. شی جین پینگ، رئیس جمهور چین امیدوار است که به دوران کنترل قوی دولت بر بخش املاک و مستغلات بازگردد. با این حال، این تصمیم کمک زیادی به بازگرداندن اعتماد به نفس مردم چین نخواهد کرد. بسیاری از طبقه متوسط ​​رو به بالا چین با پایان یافتن کنترل دولت بر املاک و مستغلات، ثروتمند شدند، پس از اینکه دولت املاک و مستغلات اصلی را در دهه ۱۹۹۰ به خانوارها واگذار کرد، که در دهه ۲۰۰۰ ارزش آن افزایش یافت.
به گفته فرارو، هدف کلی این است که اقتصاد چین از مدل سرمایه گذاری سنگین فاصله بگیرد و به سمت مدلی برود که مصرف خانوار را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خانوارهای معمولی بخواهند پول بیشتری خرج کنند وجود ندارد، به خصوص که امیدهای مالی آنها به املاک و مستغلات گره خورده است: ۷۰ درصد از ثروت خانوارهای چینی در املاک سرمایه گذاری می شود، دو برابر بیشتر از میزان سرمایه گذاری. در آمریکا. تا زمانی که بازار املاک بهبود نیابد، چینی ها به جیب خود نمی روند.
همچنین، عدم تقارن بین مصرف و برخی پیام های شی دیگر وجود دارد. همانطور که «جرمی فریدمن» سال گذشته در «فارین پالیسی» نوشت، کمپین‌های اخیر پکن ایده‌هایی را با مضامینی مانند ریاضت، لجاجت و فداکاری تبلیغ می‌کنند: از اجبار مردم به هدر ندادن و نخوردن تمام مواد غذایی در بشقاب گرفته تا ممنوعیت حضور … در برنامه های تلویزیونی “مردان دختر” نامیده می شود. به نظر می رسد هیچ یک از این اقدامات با واداشتن مردم چین به خرج کردن آزادانه پول سازگار نباشد.