آیا چین گرفتار «انتقام اقتصاد» می‌شود؟

براساس اخبار تجاری ، اقتصاد اقتدارگرایی در سالهای اخیر یک درس دشوار بوده است. در بسیاری از کشورها ، ساختارهای اقتدارگرا دارای اقتصادهای ضعیفی هستند و این ضعف اقتصادی منجر به اقدامات جبرانی می شود. اغلب از ماجراهای نظامی. ترکیبی از اقتدارگرایی ، بحران و ماجراجویی ، به ویژه در چین ، به طور جدی هشدار می دهد.

عملکرد اقتصادی رژیم اقتدارگرا در قرن بیست و یکم تا حد زیادی ضعیف بود. براساس بررسی جمعیت جهان ، تولید ناخالص داخلی روسیه بین دلار آمریکا ۱.۵ تریلیون ایالات متحده ، سوریه -از ۱ تا ۵ میلیارد دلار آمریکا و اقتصاد ونزولان از ۵ میلیارد دلار کاهش یافته است. کوبا همچنین فقط ۵ میلیارد دلار آمریکا در سال داشت.

بازنشستگی -استراتژی جهت دار

دلایل این ضعف اقتصادی پنهان نیست. مهمترین قانون نانوشته رژیم اقتدارگرا ، حفظ قدرت است و نه رونق اقتصادی. این واقعیت منجر به کاهش سرمایه گذاری در بخش خصوصی ، تلاش های گسترده برای عقب نشینی سرمایه از کشور و شهروندان در آستانه رکود اقتصادی می شود.

در چنین شرایطی ، رژیم های اقتدارگرا به روش های جایگزین برای جبران ضعف اقتصادی روی می آورند. کشورهای استبدادی کوچکتر معمولاً به قدرتهای بزرگتر بستگی دارند. مانند کره شمالی و سوریه که شرکای دوم شوروی/روسیه شدند. اما کشورهای بزرگتر به دنبال منابع اجباری هستند که نمی توانند تولید کنند: روسیه سعی می کند از طریق حمله اوکراین از فشار استفاده کند.

در ادبیات تجاری ، این الگوی به عنوان نوعی رفتار اجاره ای دیده می شود. این بدان معنی است که تلاش برای به دست آوردن منابع بدون ارتقاء بهره وری واقعی – تلاش برای “انجام کاری” در برابر “هیچ چیز” (تولید بد). هیچ کشوری به اندازه کره شمالی در این منطقه موفق نبود. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، این بازیگر حتی با دسترسی به سلاح های هسته ای ، بین سایر کشورها – حتی ایالات متحده – کمک های اقتصادی دریافت کرد. از این گذشته ، کره شمالی به سلاح های هسته ای رسیده است و اکنون مهمات صادر شده و مزدوران را به روسیه فرستاده است.

انگیزه رژیم اقتدارگرا واضح است: بدون این “اجاره” اقتصاد شما از بین می رود. هنگامی که قدرت قوی تضعیف می شود ، متحدین کوچکتر نیز در این بحران نقش دارند. به عنوان کره شمالی از کره جنوبی سقوط کرد و در سال نهم در سوریه سقوط کرد.

چین در راه پرونده رژیم اقتدارگرا است؟

در دهه های اخیر ، چین موفق ترین اقتصاد اقتدارگرا در جهان بوده است. الگویی که به نظر می رسید “دام پرچم اقتدارگرایی” است. از ۱ تا ۲ ، اقتصاد چین طی ۵ سال آینده ۵ ٪ رشد داشته و سپس ۲ ٪ ، ۲ درصد و ۲ درصد ثبت شده است. تا سال سوم ، اقتصاد چین فقط ۵ تریلیون دلار از ایالات متحده فاصله داشت و به زودی به نظر می رسید که دوباره در آنجا حضور داشته باشد. به نظر می رسد چین با مداخلات نسبتاً محدودی در بازار می تواند درگیری بین کنترل سیاسی و رشد اقتصادی را بشکند. پاداش این رویکرد رشد اقتصادی تسریع بود.

این برگه از سال ۲ بازگردانده شده است. رشد اقتصادی چین به شدت کاهش یافته است. طبق آمار تایمز ، BIP ایالات متحده بیش از ۵ تریلیون دلار آمریکا در ۲ در ۲ در مورد چین پیش بینی می شود. مبانی اقتصادی چین نیز از آخرین آمار شکننده است. برای مدت طولانی این یک شریک تجاری قابل اعتماد به دلیل سرقت مالکیت معنوی ، محدودیت های شدید برای شرکت های خارجی و دستورالعمل های سخت کمونیستی نبود. Pandemi Kavid-1 و سیاست بسته و سفت و سخت حزب کمونیست آنها را به میزان قابل توجهی تضعیف کرد. به دلیل تورم ، بخش املاک و مستغلات از بحران ها کوتاه است. فساد در سطح بالا و شرکتهای دولتی ناکارآمد نقش زیادی در اقتصاد دارند. سرانجام ، خطر جدایی از Decoppe نیز افزایش می یابد. چین دیگر یک تولید کننده ارزان در سراسر جهان نیست ، این سرمایه گذاری کند می شود.

ماجراجویی در سایه رکود اقتصادی

با کاهش رشد اقتصادی ، چین لحن و رفتار تهاجمی تری کسب کرده است. درگیری های مکرر با همسایگان ، تهدید مداوم برای تایوان و گسترش ابتکار کمربند و خیابانی برای افزایش تأثیر اقتصادی و نظامی فزاینده ، همه نشانه های این روند است. مشارکت چین عمدتاً به کشورهای استبدادی مانند روسیه و کره شمالی محدود می شود. این روند نشان می دهد که پکن به همان چرخه ای که قبلاً رژیم اقتدارگرا را گرفتار می کرد ، نزدیک می شود.

با این حال ، چین هنوز دومین اقتصاد بزرگ جهان را دارد و ارتش آن به سرعت توسعه می یابد ، اما دولت وی استبدادی تر می شود و اقتصاد آن کندتر است. همچنین می توانید با عصر طلایی رشد مقابله کنید. اگر چنین است ، آیا چین نیز به سمت نزول رژیم دیگر اقتدارگرا پیش می رود؟ الگوی بحران اقتدارگرا ، ماجراجویی است که برای چین خطرناک به نظر می رسد.