آینده صنعت طلا و جواهر ایران؛ میان سنت، دیجیتال و سیاست‌های ناکامل

Aref Yousefian ، عضو اتحادیه تولید کنندگان و صادر کنندگان جواهرات ؛ بازار: صنعت جواهرات ایرانی با یک داستان ریشه دار اکنون در تقاطع چندین مسیر کنتراست قرار دارد. از یک طرف ، فشار تحریم ها و بی ثباتی اقتصادی ، از طرف دیگر استفاده از نسل جدید ، سیستم عامل های دیجیتال و خریدهای آنلاین و در بین دو بدن سنتی که هنوز به مدلهای قدیمی وفادار است. در این میان ، تصمیمات سیاسی -سازندگان نیز تلاش کرده اند تا بازار را تنظیم و زیرساخت های قانونی ایجاد کنند. اما هنوز فاصله قابل توجهی از نقطه مورد نظر وجود دارد.

طراحی سیاسی وزارت بهداشت ؛ گامی در مسیر راست اما ناقص

وزارت صنعت ، معدن و تجارت در چند ماه گذشته اقدامات لازم را برای سیستماتیک کردن سیستم عامل های فروش طلای آنلاین ، به ویژه در منطقه آب حساس ، آغاز کرده است. این تلاش ها شامل ایجاد مکانیسم برای قرارداد مستقیم بین سیستم عامل ها و کارگاه های تولید و همچنین حذف حلقه های میانجیگری در مسیر تولید به مصرف بود. در صورت اجرای آن ، این رویکرد می تواند منجر به کاهش هزینه های سربار ، شفافیت فرآیندهای انتقال و حتی قیمت های بهتر شود.

با این حال ، هنوز هم چالش های جدی وجود دارد:

زنجیره ای “تولید کننده – بانک -Fadar – فروشنده – مصرف کننده” در حال حاضر به طور کامل اجرا نشده است. برخی از تولید کنندگان سنتی از کار با سیستم عامل دریغ می کنند و آگهی ها نیز نگران کاهش نقش خود در زنجیره ارزش هستند.

مقاومت در برابر بازار سنتی در برابر حذف واسطه ها: با این حال ، سیاست حذف تدریجی واسطه های غیرمولد و توزیع مجدد ارزش افزوده ، اگرچه از نظر اقتصادی مثبت هستیم ، اما گسترده بود. بدون گفتگو و محکومیت از بدنه سنتی بازار ، این دستورالعمل ها می توانند منجر به شکاف های بزرگتر و حتی اتحادیه ها شوند.

شفافیت ناقص در فرآیند ایجاد ارزش: حذف مالیات ایجاد ارزش در سطح معینی از زنجیره محدود است ، اما با این وجود سردرگمی و بی اعتمادی بازیگران را در جهت انتقال تولید به مصرف ، مالیات های هماهنگ اشتباه گرفت.

راه حل های تحلیلی و توصیه های سیاسی

برای تحقق توسعه واقعی در صنعت جواهرات ، باید تعدادی از اصلاحات ساختاری و تدریجی در نظر گرفته شود:

بازتاب نقش بانکداران در زنجیره جدید: به جای حذف ناگهانی ، نقش بانکدار در مناطقی مانند امنیت ، کنترل کیفیت و تضمین اصالت محصول باید تعریف شود. این تغییر نقش ، مقاومت بدن سنتی را کاهش می دهد و پایه و اساس سازگاری آن با بازار مدرن را تشکیل می دهد.

تأسیس یک بستر ملی تحت نظارت وزارت بهداشت: به جای تسلیم بازار طلای آنلاین در سیستم عامل های پراکنده و گاه غیر مجاز ، تشکیل “سیستم طلای ملی” می تواند به تمرکز اطلاعات ، کاهش تخلفات و اعتماد کمک کند. این پلتفرم می تواند هم به سازنده خدمات و هم به مصرف کننده اعتماد ارائه دهد.

شفافیت شفافیت با کد رهگیری: استفاده از فناوری هایی مانند QR کد ، سیستم های ردیابی blockchain و دیجیتال برای هر قطعه طلا (از زمان تولید تا فروش) می تواند شفافیت را افزایش داده ، باعث کاهش جعل و بهبود اعتبار مارک های داخلی شود.

بررسی سیستم مالیات بر طلا: مالیات بر ارزش ایجاد باید به گونه ای طراحی شود که خریدار نهایی نه شوک قیمت ایجاد کند و تولید کننده را تحت فشار قرار دهد. سیاست مالیاتی باید به گونه ای تنظیم شود که ارزش واقعی در زنجیره (نه ارزش اسمی طلا) مشمول مالیات شود.

نسل سنتی آموزش و اجرای ابزارهای دیجیتال: با همکاری اتحادیه ها ، وزارت دارایی باید کارگاه های سنتی و تشویقی را برای کلاس سنتی ترتیب دهد تا بتوانید به جای بازگشت به پشت آن ، با ابزارهای دیجیتالی کار کنید و از فرصت های بازار آنلاین لذت ببرید.

خلاصه تحلیلی

صنعت طلا در ایران اکنون در یک مکان تاریخی قرار دارد. فروش اینترنت ، دفع واسطه ، شفافیت زنجیره ای و ورود فناوری فرصت های منحصر به فردی برای صنعت است. با این حال ، اگر دستورالعمل ها ناقص ، بدون هماهنگی یا بدون گفتگو با فعالان سنتی باشند ، نتیجه تحول نخواهد بود بلکه تقابل است.

وزارت بهداشت اقدامات مثبتی برداشته اما کافی نیست. امروز ما به یک برنامه جامع تحول دیجیتال در صنعت طلا نیاز داریم. برنامه ای که نه تنها سیستم عامل ها و تولید کنندگان را در بر می گیرد ، بلکه به نظم ، شفافیت ، رقابت سالم و اعتماد عمومی نیز کمک می کند.

اگر چنین رویکردی با هوش ، تدریجی و اجماع همراه باشد ، صنعت جواهرات ایرانی نه تنها می تواند به شهرت گذشته بازگردد بلکه در آینده دیجیتال منطقه نیز جایگاه مناسبی کسب می کند.