ادعای دانشمند ناسا: ستارهای که نوید ظهور مسیح را داد، احتمالاً دنبالهدار بوده است
راز ستاره بیت لحم ممکن است در اسناد چینی باستان نهفته باشد. یک دانشمند ناسا فرضیه ای جسورانه برای این معمای دو هزار ساله ارائه کرده است.
داستان ستاره درخشان بیت لحم که سه حکیم شرقی را به زادگاه عیسی مسیح هدایت کرد، قرن هاست که ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده است. فرضیه های زیادی از همزیستی سیاره ها گرفته تا انفجار ستاره ها مطرح شده است، اما هیچ کدام نتوانسته اند تمام جزئیات این داستان باستانی را توضیح دهند. اکنون، یک فرضیه جسورانه جدید داستان کاملاً متفاوتی را ارائه می دهد: شی درخشان یک دنباله دار بود.
ایده جدید توسط مارک ماتنی دانشمند سیارهشناسی ناسا در یک مطالعه مستقل ارائه شد. برای یافتن پاسخ، او به دنبال سرنخ هایی در اسناد چینی باستانی گشت. جایی که در مورد ظهور یک دنباله دار در سال ۵ قبل از میلاد ذکر شده است.
متانی توضیح می دهد که در دوران دانشجویی در یک مرکز دیدنی آسمان کار می کرد. نمایشی در مورد ستاره بیت لحم وجود داشت که در آسمان جنوب شرقی طلوع می کرد و سپس به نظر می رسید که در بالای سر ایستاده است. این نمایش به این نتیجه رسید که با توجه به چرخش زمین که باعث طلوع اجرام در شرق و غروب در غرب می شود، هیچ جرم نجومی شناخته شده ای نمی تواند این گونه رفتار کند.
متنی می گوید: «به یاد می آورم که آنجا نشسته بودم و با خودم فکر می کردم، «کسی را می شناسم که می تواند این کار را انجام دهد». او مشکوک بود که یک دنباله دار در مدار طولانی که از ابر مرموز اورت (منطقه ای بسیار فراتر از سیارات منظومه شمسی ما) می آید، می تواند سرنخ باشد.
مطالعات نشان داده است که اگر چنین دنبالهداری از فاصله بسیار نزدیکی بین ماه و زمین عبور کند، میتواند ظاهر عجیبی ایجاد کند: جسمی ستارهمانند که در آسمان روشن روز طلوع میکند و سپس برای چندین ساعت ثابت میماند. متنی در توضیح این پدیده می گوید:
یک دنباله دار تنها زمانی می تواند ثابت به نظر برسد که مسیر حرکت آن مستقیماً به سمت زمین باشد، یا به طور علمی تر، تقریباً در مسیر برخورد باشد. این رفتار دقیقاً همان چیزی است که اخترشناسان از جسمی که قرار است در فاصله بسیار نزدیکی از سیاره ما با زاویه دید خاصی عبور کند، انتظار دارند.
مانی برای اثبات این ایده به سراغ اسناد چینی رفت که ظهور یک “ستاره فراگیر” را در بهار ۵ قبل از میلاد گزارش می کرد. اصطلاح ستاره جارویی اغلب برای اشاره به دنباله دارها به کار می رفت و به دنباله های متحرک و پویا آنها اشاره می کرد. این گزارش ها برای دهه ها مورد توجه محققان ستاره بیت لحم بوده است.
اما یک نکته در سوابق چینی وجود دارد که رمز و راز ستاره را پیچیده می کند: گزارش شده است که ستاره عجیب به مدت ۷۰ روز در یک صورت فلکی باقی مانده است. این بازه زمانی برای یک دنباله دار بسیار طولانی است، و این باعث شد برخی از ستاره شناسان فکر کنند که این جرم در واقع یک نواختر درخشان با ظاهری شبیه پرتو است. با این حال، متانی معتقد است که این توصیف دقیقاً از نظریه دنباله دار در رویکرد او پشتیبانی می کند.
البته همه دانشمندان به این فرضیه خوش بین نیستند. رالف نوهاوزر، اخترفیزیکدان در دانشگاه فردریش شیلر ینا در آلمان که در زمینه نجوم تاریخی نیز مطالعه می کند، می گوید که سوابق چینی ممکن است گمراه کننده باشند. او می افزاید: «هرچه سوابق قدیمی تر باشد، عموماً اطلاعات کمتری باقی می ماند. برخی دیگر از دانشمندان نیز تلاش برای یافتن توضیحی را اساسا گمراه کننده می دانند.
متانی محدودیت های سابقه را می پذیرد و تأکید می کند که ترجیح می داد منابع بیشتری برای حمایت از نظریه خود داشته باشد. او توضیح می دهد که هدف اصلی او شناسایی قطعی ستاره بیت لحم نیست، بلکه پیشنهاد یک شی نجومی کاملا معتبر است که بتواند با رفتار توصیف شده آن مطابقت داشته باشد.
در خاتمه، فردریک والتر، ستاره شناس دانشگاه استونی بروک، می گوید: «مطمئنم که نظریه جدید، آخرین کلمه در مورد ستاره بیت لحم نخواهد بود، اما به نظر می رسد سهمی شایسته و ارزشمند در زمینه نجوم پزشکی قانونی باشد.
این تحقیق در مجله انجمن نجوم بریتانیا منتشر شده است.
منبع: زومیت
