از گدایی در کره شمالی تا ستاره کی‌پاپ کره جنوبی
یو هیوک در ۹ سالگی طعم تلخ زندگی را چشید و مجبور شد در خیابان های کره شمالی گدایی کند.
یک روز در ایستگاه مترو ظرف ناهار را که جا مانده بود برداشت. داخلش کمی برنج گندیده بود، سعی کرد با اضافه کردن سرکه و جوش شیرین طعم آن را بهتر کند. اما صاحب جعبه ناگهان آمد و مچ او را گرفت و کتک زد.
هیوک می‌گوید که می‌دانست دزدی اشتباه است، اما از گرسنگی می‌مرد. برای بسیاری از مردم کره شمالی، این نوع کار غیرقانونی “بخشی از زندگی روزمره” محسوب می شد.
زندگی او چنان به تلاش برای زنده ماندن خلاصه شد که دیگر جایی برای رویا پردازی باقی نماند. اکنون ۲۴ ساله، برای او باورنکردنی است که بخشی از اولین گروه کی پاپ با یکی دیگر از اعضای جامعه پناهندگان کره شمالی باشد.
به غیر از هیوک، کیم سوک هم اهل کره شمالی است. سایر اعضای گروه جدید کی پاپ 1VERSE (که قبلا با نام SB Boys شناخته می شد) عبارتند از Aito ژاپنی و کنی که چینی-آمریکایی است.
آیتو، جوان‌ترین عضو این گروه می‌گوید: «در ابتدا کمی می‌ترسیدم زیرا کره شمالی روابط خصمانه‌ای با ژاپن دارد. من فکر می کردم مردم کره شمالی ترسناک هستند، اما اینطور نبودند.»
این گروه قرار است به زودی برای اولین بار در آمریکا کنسرت برگزار کند.
این اقدام یک تصمیم استراتژیک توسط شرکت تازه تاسیس “Singing Beatle” است که از گروه “Universe” حمایت می کند. داستان زندگی پناهندگان کره شمالی می تواند توجه بیشتر مردم آمریکا را به خود جلب کند، به خصوص که مدیران این شرکت متوجه علاقه زیاد سرمایه گذاران بالقوه به ایالات متحده شده اند.
هیوک، آیتو (پایین سمت چپ)، سوک (وسط) و کنی (راست)کی پاپ در کره شمالی
هیوک و سوک هر دو اهل کره شمالی هستند، اما پیشینه زندگی آنها کاملاً متفاوت است. خانواده سوک وضعیت بهتری داشتند و در نزدیکی مرز چین زندگی می‌کردند، بنابراین او می‌توانست از طریق درایوهای USB و کارت‌های حافظه قاچاق به نمایش‌های کی‌پاپ و کره‌ای دسترسی داشته باشد.
برای هیوک، موسیقی یک تجمل محسوب می شد. در حالی که قبل از فرار به کره جنوبی در سال ۲۰۱۳ در کره شمالی زندگی می کرد، به ندرت نام کی پاپ شنیده بود، اما به خوبی از مجازات های سخت تماشای سرگرمی های تولید کره جنوبی در آنجا آگاه بود.
هیوک می گوید: “من شخصاً کسی را نمی شناختم که به خاطر گوش دادن به کی پاپ مجازات شده باشد، اما شنیدم که خانواده ای به دلیل تماشای یک فیلم کره جنوبی از روستای خود تبعید شده اند.”
رهبر کره شمالی کیم جونگ اون تلاش های خود را برای محدود کردن فرهنگ کره جنوبی تشدید کرده است. از سال ۲۰۲۰ به بعد، استفاده و توزیع چنین محتوایی به جرمی تبدیل شده است که مجازات آن اعدام است.
در یک ویدیوی نادر که در اوایل سال جاری توسط بی‌بی‌سی کره به دست آمد و احتمالاً در سال ۲۰۲۲ ضبط شده است، دو پسر نوجوان به دلیل تماشای و پخش درام‌های کره‌ای به ۱۲ سال کار سخت محکوم می‌شوند.
اولین باری که هیوک واقعاً با کی پاپ آشنا شد پس از ورودش به کره جنوبی بود. او می گوید که زندگی یک ستاره کی پاپ برای افرادی مانند او کاملاً دست نیافتنی بود.
کنار آمدن با زندگی در کره جنوبی برای هیوک نیز بسیار سخت بود.
در ابتدا او نمی خواست فرار کند زیرا این به معنای ترک والدینش بود که هیوک را بعد از فرار مادرش در چهار سالگی بزرگ کرده بودند. اما وقتی مادرش برای بار دوم دلالی فرستاد، پدرش او را متقاعد کرد که برود. او ماه ها از چندین کشور عبور کرد تا سرانجام به کره جنوبی رسید.
هیوک فقط یک سال با مادرش زندگی کرد چون همیشه دعوا می کردند. تا به امروز، رابطه آنها همچنان تیره است. او تنها زندگی کرد تا اینکه با سایر اعضا به یک خوابگاه نقل مکان کرد.
او خود را “تنهاترین تنهاترین ها” نامید – جمله ای که اکنون در آهنگ رپ او “مرد معمولی” آمده است.
هیوک در اولین آهنگ اصلی خود، “Ordinary Person” احساس عمیق تنهایی و اشتیاق خود را برای یک زندگی عادی بیان کرد.مقابله با سیستم آموزشی بسیار رقابتی کره جنوبی چالش دیگری برای او بود زیرا هیوک تحصیلات ابتدایی خود را قبل از فرار کامل نکرده بود.
اما با وجود این چالش ها، آرامش را در نوشتن یافت. هیوک با اشعار کوتاهی شروع کرد که به گذشته خود در کره شمالی اشاره می کرد. او می‌گوید: «نمی‌توانستم درباره تجربیاتم آزادانه و علنی صحبت کنم، هنوز هم می‌خواستم مخفیانه آنها را ضبط کنم.
هیوک ابتدا فکر می کرد که دیگران داستان زندگی او را درک نمی کنند و او باید آن را در قلب خود نگه دارد. اما پس از پیوستن به یک گروه در سال اول دبیرستان، معلم و دوستانش او را تشویق کردند تا داستان خود را با افراد بیشتری به اشتراک بگذارد.
او می گوید: «آنها به من گفتند که مردم واقعاً می توانند با داستان زندگی و غم و اندوه من ارتباط برقرار کنند.
هیوک از سن ۱۷ سالگی مجبور بود برای گذران زندگی به کارهای نیمه وقت در رستوران ها و کارخانه ها بپردازد. او با وجود مشغله زیاد همیشه برای نوشتن اشعار رپ با موبایلش وقت پیدا می کرد و از زندگی سخت و تنهایی و عشق عمیقش به پدرش می نوشت.
در سال ۲۰۱۸ در یک برنامه تلویزیونی آموزشی حضور یافت. پیشینه منحصر به فرد و استعداد او در رپ توجه چو میشل، مدیر عامل بیتل آواز را به خود جلب کرد.
هیوک می‌گوید: «من تقریباً یک سال به میشل اعتماد نداشتم، زیرا فکر می‌کردم او می‌خواهد مرا به هم بزند.»
او همچنان بدبین بود زیرا پناهجویان کره شمالی به دلیل دانش محدود آنها از جامعه کره جنوبی اغلب هدف کلاهبرداری قرار می گرفتند. اما او به تدریج متوجه شد که خانم چو “زمان و پول زیادی” را صرف این موضوع کرده است و نمی تواند جعلی باشد.
هیوک و سوک باید آواز خواندن و رقصیدن را از ابتدا یاد می گرفتند“بوم سفید”
برخلاف آیتو و کنی که از سنین جوانی غرق در موسیقی و رقص بودند، هیوک و سوک تازه وارد بودند.
آنها سازگاری با الزامات سخت‌گیرانه سیستم آموزشی کی‌پاپ را دشوار می‌دانستند. هیوک، که معمولاً هر تصمیمی را به تنهایی می‌گرفت، می‌گوید سخت‌ترین بخش، پایبندی به برنامه سخت‌گیرانه برای کارآموزان بود.
خانم چو و سایر مربیان اعتراف می کنند که هرگز دانش آموزانی مانند این دو را ندیده اند. خانم چو می گوید: «آنها مانند یک بوم خالی بودند و هیچ شناختی از فرهنگ پاپ نداشتند.
اما توانایی آنها در “تحمل چالش های فیزیکی” خانم چو را که نزدیک به یک دهه در صنعت کی پاپ بوده شگفت زده کرد. آنها ساعت‌های طاقت‌فرسا تمرین رقص را با چنان اراده‌ای تحمل کردند که او نگران بود مبادا کارشان را «بیش از حد» کرده باشند.
هیوک در درس انگلیسیعلاوه بر آموزش موسیقی و رقص، آموزش آنها شامل آداب معاشرت و شرکت در مناظره بود تا آنها را برای مصاحبه با رسانه آماده کند.
خانم چو می‌گوید: «فکر نمی‌کنم آنها به پرسیدن یا بیان نظرات خود عادت داشته باشند. در ابتدا، وقتی مربی از آنها پرسید که چرا چنین نظری دارید، تنها پاسخی که می‌دادند این بود: «چون دفعه قبل گفتید».
اما پس از بیش از سه سال، هیوک پیشرفت چشمگیری داشته است. خانم چو با خنده می گوید: الان هیوک خیلی چیزها را زیر سوال می برد. مثلاً اگر از او بخواهم کاری انجام دهد، پاسخ می دهد “چرا؟ چرا این کار لازم است؟” “گاهی اوقات از کاری که انجام داده ام پشیمان می شوم.”
پلی بین تفاوت ها
هیوک می گوید که نمی تواند تصور کند که هموطنانش در کره شمالی با شنیدن آهنگ های او چه احساسی خواهند داشت.
ها سئونگ هی، محقق موسیقی و رسانه در موسسه مطالعات کره شمالی دانشگاه دونگوک می گوید: «اگر یونیورس موفق شود، می تواند موجی از «هیجان» در کره شمالی ایجاد کند.
اما نگرانی های امنیتی وجود دارد. هیوک نمی‌خواهد به‌عنوان منتقد صریح کره شمالی شناخته شود، بنابراین در مصاحبه‌ها از وطن خود با عنوان «آن بالا» یاد می‌کند و از ذکر نام کیم جونگ اون خودداری می‌کند.
او می‌گوید: «راستش، من دوست دارم یک هنرمند کی‌پاپ بدون برچسب کره شمالی باشم.
اما هیوک در قبال جامعه پناهندگان احساس مسئولیت می کند، به خصوص که بیشتر و بیشتر پناهندگان جوان دیگر نمی خواهند هویت خود را فاش کنند.
او می خواهد به دیگران نشان دهد که راه دیگری برای ادغام در جامعه وجود دارد.
او می‌گوید: «بسیاری از پناهندگان فاصله‌ای غیرقابل عبور بین خود و ستاره‌های کی‌پاپ را می‌بینند. به ندرت به عنوان یک گزینه شغلی برای ما در نظر گرفته می شود.
بنابراین اگر من موفق شوم، پناهندگان دیگر ممکن است تشویق شوند و رویاهای بزرگتری داشته باشند. به همین دلیل تمام تلاشم را می کنم.”
منبع: بی بی سی
