استدلال غیر قابل دفاع مسئول میراث و فرهنگ این مملکت

آرامگاه کوروش گریبان مردم شهرستان پاسارگاد را گرفته است و بزرگترین مشکل همه نهادها حریم آثار تاریخی است که باید برای آن تصمیم گیری انقلابی شود. وزیر میراث فرهنگی برای این کار فرهنگی خط و نشانی کشید که انگار تمام مشکلات مردم در سراسر کشور حل شده و تنها مردم شهرستان پاسارگاد به واسطه این میراث تاریخی نتوانسته اند به توسعه دست یابند. خوب است آقای ضرغامی که مدعی بود «مردم شهرستان پاسارگاد به خاطر آرامگاه کوروش نمی توانند بناهای بلند بسازند، کشاورزی کنند و دکل برپا کنند» پاسخ دهند که در سایر نقاط کشور که کشاورزی فراوان و ساختمان می شد. با چند ده طبقه ساخته شد، غیر از کمبود آب، آلودگی و افسردگی چه پیامدهایی دارد؟ باید از آنها بپرسید ده ها سد که باعث رونق کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه شد جز خشکسالی و شوری نمک چه عواقبی داشت؟
دریاچه ارومیه که بخش مهمی از تمدن ایران در دوره هخامنشیان بوده و قدمتی چند هزار ساله دارد به دلایلی از جمله سدسازی بی‌سابقه در آستانه خشکی بی‌سابقه قرار دارد. این در حالی است که به گفته برخی کارشناسان این دریاچه در سال ۱۳۷۸ با ۳۲ میلیارد مترمکعب بیشترین حجم آب را داشته است.

متأسفانه بر اساس این وعده با سیاست های نابجا این اثر باشکوه هزاران ساله را تنها در دو دهه نابود کردیم و نمی دانم این نتیجه کار دولتمردان این مملکت بوده است یا خیر.
مشکل کشور ما این است که مسئولان به جای سیاست گذاری در حوزه هایی مانند صنعت و گردشگری، مردم را به کشاورزی سنتی تشویق می کنند که از قضا مزیت نسبی در آن زمینه نداریم. آمارها نشان می دهد که این کشاورزی غیراصولی باعث هدر رفتن بیش از ۹۰ درصد آب شده و جامعه ما را با بحرانی اجتناب ناپذیر مواجه کرده است. به عنوان مثال ساده هر کیلو هندوانه که معمولا زیر ده هزار تومان قیمت دارد و ۳۰۰ تا ۳۵۰ لیتر آب.
ضایعات می کند، در کشور ما به وفور کشت می شود. نکته جالب توجه این است که ترکیه با وجود وجود سیاست های مناسب در مقایسه با ایران مشکل چندانی از نظر منابع آبی ندارد، کشت این محصول را به شدت محدود کرده و از ایران وارد می کند.
به هر حال باید به عزت الله ضرغامی یادآوری کنم که شما وزیر میراث فرهنگی هستید و مسئولیت شما باید حفاظت از میراث فرهنگی این کشور باشد. باید یادآور شد که مشکل کشور میراث فرهنگی نیست، بلکه مسئولانی هستند که درک درستی از مشکلات جامعه و بحران های پیش رو ندارند. باید به ایشان و سایر مسئولین توصیه کرد قبل از خط کشی برای کارهای فرهنگی چشمان خود را به روی واقعیت ها باز کنند و به فکر سیاست های غیراصولی باشند.