استراتژی جوجه‌تیغی؛ سپر دفاعی نوین آمریکا در برابر برتری دریایی چین

این پیشنهاد که ایالات متحده بارها و بارها به “چرخش استراتژیک” علیه چین و آسیا اشاره کرده و سعی در دور شدن از خاورمیانه و اروپا دارد. فرقی نمی کند رویدادهای دیگر همیشه از این تغییر جلوگیری کرده اند. جنگ اوکراین ، فعالیت حماس در غزه ، هیسب الله در لبنان و تعاملات منفعل حوثی ها در دریای سرخ از موانعی است که در مسیر استراتژی آمریکا ثبت شده است و از بازیگر جلوگیری می کند تا به اقیانوس آرام برسد.

انقلاب فناوری نظامی ؛ یک مانع بیشتر

چالش عمیق تر برای هر چرخش استراتژیک انقلاب در فناوری نظامی است که پنتاگون در معرض آن قرار دارد. در این راستا ، هیچ تغییر دیگری این واقعیت را برهنه از حملات حوثی های یمنی به دریای سرخ نمی کند. بیش از یک سال است که این گروه از عبور باب المندب -straße -یکی از مهمترین انتقال حمل و نقل ، ناراحت شده است. حملات حوثی های مکرر و نامتقارن با پهپادها و موشک های ساحل باعث شده است که تجارت بین المللی راه خود را در آفریقا از نیک تغییر دهد. با وجود تمام تلاش ها ، نیروی دریایی ایالات متحده – قدرتمندترین نیروی دریایی جهان – بر این خیابان حاکم نشده و امنیت تجارت جهانی را تضمین می کند.

همین اتفاق برای ناوگان دریای سیاه روسیه افتاد. هنگامی که وی مجبور شد تحت فشار مقیاس ساحلی و هواپیماهای بدون سرنشین اوکراین عقب نشینی کند. اوکراین بدون داشتن نیروی دریایی واقعی برای عبور از کشتی های تجاری در زیر سقف موشک ها و هواپیماهای بدون سرنشین قادر به ایجاد یک راهرو دریایی ایمن در امتداد ساحل دریای سیاه خود بود.

امروزه موشک ها و هواپیماهای بدون سرنشین متحرک و گرانبها می توانند آب را که صدها و حتی هزاران کیلومتر از ساحل فاصله دارند ، به چالش بکشد یا کنترل کند. این فن آوری های نامتقارن عواقب مهمی برای نقش کشتی های سطحی در دریایی آینده دارند. بنابراین ، انتقال محدود دارایی های دریایی و هوایی ایالات متحده در چین و آسیا دیگر نمی تواند مؤثر باشد.

پایگاه های ایالات متحده از تهدید

کشتی های جنگی سطحی گران قیمت فقط اهداف در معرض خطر نیستند. در عوض ، پایه های پیشرو FOBS ایالات متحده که از نظر لجستیکی از این کشتی ها پشتیبانی می کنند نیز یک هدف جدی هستند. پایگاه ها و بنادر ایالات متحده در ژاپن ، کره جنوبی ، فیلیپین و گوام همه در پیکان هزاران موشک و پهپادهای چینی (PLA) قرار دارند.

اگر با چین سقوط کنید ، این پایگاه ها احتمالاً “بندر امن” نخواهند بود. علاوه بر این ، ارتش آمریكا هنوز اقدامات اساسی برای احیای چنین حملات انجام نداده است. یک جنگ متعارف با چین در نزدیکی سواحل کشور به این معنی خواهد بود که ارتش آزادسازی مردم در چین از ارتش برتر است که هزاران کیلومتری از سرزمین اصلی آن واقع شده و در یک لوکس قرار دارد.

یکی دیگر از عوامل پیچیده برای هر نوبت ایالات متحده این است که چین بیش از پنج سلاح هسته ای دارد. البته ، یک جنگ متعارف بین دو قدرت هسته ای بی سابقه است و سؤالات پیچیده ای در مورد بازدارنده و خطر بدتر شدن درگیری ها دارد.

اگر نیروهای مسلح آمریكا اقدامات نظامی مستقیمی را برای دفاع از تایوان در برابر بنادر ساحلی و اهداف در سرزمین اصلی چین انتخاب كنند ، ارتش رهایی مردم (PLA) می تواند از طریق اقدامات قصاص (FOBS) به پایگاه های عملیاتی آمریكا (FOB) واکنش نشان دهد. در میان پایگاه های استرالیا ، ژاپن ، فیلیپین و احتمالاً در کره جنوبی.

بسته به شدت حملات نیروهای متعارف نیروهای متعارف ایالات متحده به اهداف سرزمین اصلی چین یا شدت واکنش ارتش آزادی بخش ارتش فولکس چین ، درگیری می تواند به یک تقابل هسته ای مطرح شود. به گفته ناظران ، ایالات متحده باید رئالیسم چینی و تحولات آنها را در رابطه با تایوان رعایت کند. این بدان معناست که واشنگتن نه یک قرارداد دفاعی رسمی با تایپه و نه کنگره ای که برای دفاع از ایالات متحده برای دفاع از تایوان تصویب شده است.

استراتژی جایگزین: تقویت متحدین منطقه ای

به جای ارسال فشار نظامی ایالات متحده به اقیانوس آرام ، این یک روش بهتر برای کمک به متحدین منطقه ای ، به ویژه در زنجیره اول جزیره است. این کشورها با تجهیز سیستم های دفاعی هوا و ضد کویل قادر به تدوین یک استراتژی منطقه ای مرغ هستند. این به معنای مقاومت در برابر هزینه های حمله احتمالی برای چین است.

تفنگداران دریایی ایالات متحده و ارتش ایالات متحده در حال توسعه سلاح های جنگ ضد COIL مانند NMESIS و HIMARS SYSTEMS هستند. ارتش اخیراً هیمار را در فیلیپین به نمایش گذاشت. وزارت دفاع ایالات متحده باید با همکاری خود با متحدین و کشورهای دوستانه زنجیره اول برای گسترش چنین مهارتهای مدرن در منطقه اولویت داشته باشد.