اصرار پرهزینه عارف بر انتقال آب دریای عمان/ طرح‌های انتقال آب توجیه‌پذیر نیستند!

به گفته تجارت اخبار ، سوال فرستنده آب دریا برای جبران کمبود آب در کشور برای چندین دهه در دستور کار قرار گرفته است. تاکنون بسیاری از کارشناسان از برنامه های انتقال آب مورد انتقاد قرار گرفته اند. با این حال ، یکی از مقامات این کشور دوباره این برنامه ها را به عنوان کشور در نظر گرفته است!

معاون اول رئیس جمهور محمد رضا ، ۱ خرداد ۲ در یک جلسه انتقال آب ، که در آن وزیران انرژی و نیمی برای اجرای پنج پروژه خطوط انتقال آب شرکت کردند ، گفتند: اجرای پنج پروژه انتقال آب دریا انتخابی نیست بلکه برای کشور است. برنامه های انتقال آب دریا به هر قیمتی تکمیل می شود و تعهدات دولت در اسرع وقت انجام می شود ، زیرا صنعت و مردم ، به ویژه جنوب کشور ، خواستار اجرای این پروژه ها از دولت هستند.

قبلاً عیسی بوزاده ، سخنگوی صنعت آب ، شهریور در سال ۱۴۰۲ ، حدود پنج پروژه انتقال آب دریا در سیزدهمین نمایشگاه دولت متوقف شد: خطی از آب دریا عمان برای استانهای سیستان و بلوتشستان ، خراسان جنوبی و رازاوی ساخته شده است. این پروژه ۵ ٪ پیشرفت کرده است و این پروژه به مدت ۲ میلیون متر مکعب آب برای ۵ میلیون نفر اجرا شده است.

وی افزود: پروژه مدیریت انتقال برای استان های یزد و کرمان نیز ۵ ٪ پیشرفت دارد که سال گذشته انجام شد و خط دوم انجام شد و ۵ میلیون متر مکعب آب شیرین به فلات مرکزی منتقل می شود.

بوزاده متوجه شد که خط بعدی انتقال آب برای استان اصفهان است که قرار است مشکل کمبود آب در صنعت را حل کند. ۵ میلیون متر مکعب آب برای Isfahan معکوس می شود که در مرحله اول ۵ میلیون متر مکعب است.

آیا انتقال آب توجیه شده است؟

Mohsen Mousavi ، متخصص آب ، در مصاحبه با اخبار تجاری وی گفت: مشکلات نباید در صفر و یک مشاهده شود. به عبارت دیگر ، انتقال آب از دریا نمی تواند کاملاً خوب یا بد باشد. هر یک از این پروژه ها دارای مزایا و مضراتی هستند که باید با دقت بررسی شوند.

وی توضیح داد: خط انتقال ۴ که به سمت مشهاد از طریق زهدان و زابل می رود. زابل یک منطقه استراتژیک است و از آنجا که دولت همسایه جریان آب را کاهش می دهد ، مجاز به سیاسی ، امنیتی و ملی است.

به گفته وی ، همان خط انتقال همچنان به معاینه دقیق تر مشهد نیاز دارد. اگر آب به معادن منتقل شود ، باید در نظر گرفت که معادن و ذخایر سنگ آهن محدود هستند. این همچنین توسط وزارت بهداشت تأیید شد. با این حال ، چرا باید آن را برای این آب دریا محدود منتقل کرد؟ کارخانه های پردازش آهن در ایران بسیار بیشتر از ذخایر سنگ آهن هستند. اکنون آب برای معادن سنگ آهن به سنگان منتقل می شود ، که توجیهی نیست. مشکل دیگر دشواری توجیه برای خود مشهاد است.

وی ادامه داد: در صورت مصرف الکل در مشهاد ، لازم به ذکر است که هزینه های شیرین کردن و انتقال آب بسیار زیاد است. اکنون بودجه باید مشخص باشد زیرا بیش از ۵۰۰۰۰۰ دلار در هر متر مکعب هزینه دارد. هر شهروند ایرانی در حال حاضر هزاران تومانیان را در هر متر مکعب آب می پردازد.

بودجه برنامه های انتقال آب در حال حاضر روشن می شود

موسوی در مورد تأمین اعتبار برنامه های انتقال آب گفت: شرکت های بیماری در جنوب کشور در حال حاضر به دنبال دولت هستند. تعدادی برای شرکتهای آب شیرین کن در محاسبات بودجه تعریف شده است ، اما این شرکت ها هنوز یک دولت طلبکار هستند. با این حال ، بودجه برنامه های انتقال آب اکنون باید تعیین شود.

این متخصص انرژی گفت: به عنوان مثال ، انتقال ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب به مشاد آنقدر زیاد است که می تواند ۵ ٪ از بودجه کشور را تشکیل دهد. آیا این هزینه چنین طرحی توجیه اقتصادی دارد؟

اصفهان دیگر توانایی توسعه صنعتی را ندارد

وی گفت: “نسخه بعدی سومین خط انتقال آب است که به اصفهان می روید.” با توجه به انتقال آب به اصفهان ، عمدتاً در مورد نیازهای فولاد Mobarak بحث می کند. اگرچه توسط شرکت تأمین می شود ، چرا این آب به فلات مرکزی می رود؟ آیا کارخانه ها و صنایعی که باید در سواحل آورده شوند؟

وی متوجه شد: اصفهان شهری با مهارت های تاریخی و توریستی است و بارگیری ظرفیت های صنعتی بیشتر در این شهر امکان پذیر نیست. در این میان ، فولاد Mobarak امیدوار است که پروژه هایی را برای انتقال آب صنعتی در این شهر داشته باشد. درست است که فولاد Mobarakeh برای انتقال آب می پردازد ، اما در مورد ظرفیت Isfahan چیست؟

وی ادامه داد: اصفهان یک صنعت تاریخی و توریستی است و طبق منابع موجود ، این حجم صنعتی را تحمل نمی کند. هوای آلوده ، جمعیت زیاد و مصرف زیاد آب در این شهر دیگر اجازه توسعه صنعتی را نمی دهد و شرایط اصفهان در حال حاضر بسیار حاد است.

موسوی گفت معاون اول رئیس جمهور گفت که کلیه خطوط انتقال آب باید انجام شود. برخی از آنها باید انجام شود ، اما برخی دیگر مشکلات جدی دارند که امروز باید شناسایی شوند.

کارشناس آب گفت: موضوع خلاف اصل انتقال آب نیست. شیرین کننده های آب و چرخ دنده ها باید با برنامه ریزی دقیق تر همراه باشند. شیرین کننده تأکید می شود ، اما فاصله انتقال آب نباید از ۲۰۰ تا ۲ کیلومتر تجاوز کند. این بدان معنی است که معادن Golgohar و Sirjan آخرین مکانهایی هستند که می توان انتقال آب را انجام داد. دیگر نیست ، این برای کشور نیست.

وی گفت: به عنوان مثال ، انتقال آب به یزد و اردکان باید مورد بررسی قرار گیرد. اردکان یکی از کثیف ترین شهرهای ایران است. مقامات می خواهند آب را به اردکان ، جایی که صنعت فولاد ، که یک صنعت آب محسوب می شود ، منتقل کنند. توجیه این طرح مشخص نیست.

سرانجام وی گفت: “برنامه ریزی این پروژه ها باید انجام شود و به روز شود.” برخی از مسیرهای انتقال آب مانند زابل ضروری هستند و باید با قدرت ادامه یابد ، اما برخی دیگر باید از بین بروند.

مطالعات بیشتر را می توان در گزارش بین واسطه ای یافت ، نه در مورد توجیه زیست محیطی و اقتصادی در اخبار تجاری.