اصلاح یارانه یا دست در جیب مردم؟

در عمل ، Junge Zeitung نوشت: عمل قبلی مربوط به اصلاح ساختار نیست ، بلکه در مورد حذف تدریجی یارانه ها و فشار مضاعف بر طبقات میانی و پایین جامعه است.

ما می دانیم که هزینه زندگی افزایش یافته و تورم در اقتصاد کشور ما “مزمن” بوده است. در چنین شرایطی ، پرداخت یارانه ، که باید به عنوان ابزاری برای حمایت از معیشت مردم تلقی شود ، به ابزاری برای “چاپ” تبدیل شده است.

یکی از سؤالات خطرناک این است که اولویت دولت برای “پشتیبانی” ، “برای نجات مردم از جیب مردم” ، در چنین شرایطی از یارانه ها تغییر می کند ، یک نعمت احتمالی! می توان آن را به راحتی برش داده یا به تأخیر بیندازد.

اگر دولت چهاردهم ، مانند رئیس دولت ، به “عدالت اجتماعی” اعتقاد داشته باشد ، دولت موظف است یارانه ای از گردش مالی داخلی و صادرات محصولات نفتی ، گاز طبیعی و سایر منابع مربوطه تهیه کند ، اما منابع قانونی یا به درستی جمع آوری نشده یا به حساب یک سازمان هدفمند آغاز نشده است ، بنابراین اولین قدم تأمین می شود!

پیش از این مشخص شده بود که وزارت نفت حدود ۵ میلیون دلار از بدهی های خود را به سازمان یارانه ها پرداخت نمی کند ، نه تعداد کمی. اگر به موقع واریز شود ، ممکن است در مورد حذف میلیون ها نفر از لیست یارانه ها صحبت نکرده باشد ، اما فاصله ساده ترین راه برای پوشش اختلالات مدیریتی است. دهک های جدید بر اساس اطلاعات نادرست وجود خواهند داشت. به عنوان مثال ، افرادی که یک خانه کوچک دارند یا یک ماشین قدیمی دارند می توانند به راحتی روزانه به بالا وصل شوند ، در حالی که حتی درآمد روزانه آنها ممکن است هزینه زندگی را پرداخت نکند.

اگر یارانه ها نباید افزایش یابد و پرداخت ها نامنظم باشد و حذف آن ادامه یابد ، چه حمایت موثری برای افراد در برابر فشار تورم و گران است؟ چرا ساده ترین راه حل برای فشار بیشتر به افراد است؟

به جای اصلاح روشهای شناسایی و پالایش اطلاعات ، دولت همچنان اصرار دارد که یارانه ها را از بین ببرد. طبق قانون ، هدف از بین بردن یارانه ها حمایت از نیازمندان است ، اما در عمل پشتیبانی کمی برای Decile پایین وجود دارد. کالاهای وعده داده شده به تأخیر افتاده و محدود هستند ، پشتیبانی از پرداخت آژانس های پشتیبانی اغلب ناقص یا ناکافی است و یارانه های نقدی که قرار است تعمیر شوند در تعداد مشخصی از ۱ و ۲ هزار تومان باقی مانده اند.

مقامات اولیه دریافتند که یارانه ها نه به نفع دولت و نه امتیاز خاصی نیستند ، بلکه نسبت مردم در دارایی های ملی و در کشوری با مختصات ایران ما با منابع عظیم نفت ، گاز و معدنی حق دارند سهم عادلانه ای داشته باشند. این نشانه یک طراحی سیاسی عادلانه نیست ، بلکه نشانه ای از یک طراحی سیاسی عادلانه است ، بلکه نشانه ای از یک طراحی سیاسی عادلانه است ، بلکه نشانه ای از یک طراحی سیاسی عادلانه است ، بلکه نشانه ای از یک طراحی سیاسی عادلانه است.

شفافیت نهادها ، مالیات بر هزینه های واقعی و کاهش یافته دولت و فساد بسیار مؤثرتر و منصفانه تر از حذف یارانه های مردم است که بسیاری از آنها تحت استرس معیشت هستند و در صورت تغییر ، این تغییر نباید آغاز شود.

نکته مهم دیگر این است که بسیاری از افراد نمی دانند اساس دکوراسیون چیست. و بر چه مبنایی در ۱ یا ۲ هستید؟ دارایی هایی مانند اتومبیل های چند ساله ، خانواده های به دست آمده یا حتی مشاغل ناپایدار و فروش اعضای خانواده که هیچ فایده ای برای هیئت اجرایی خانوار ندارند ، اساس یک ستون هستند ، در حالی که درآمد واقعی و معیشت نادیده گرفته می شود.

می توان گفت که دولت منابع لازم را ندارد و باید بودجه را جبران کند ، اما آیا این جدید است؟ مشکل این نیست که منابع وجود دارد ، مشکل این است که هزینه ی اظهارات نباید از جیب افراد پرداخت شود. اگر دستورالعمل حذف بدون بررسی دقیق وضعیت یارانه ها ادامه یابد و در عین حال رونق عمومی را کاهش دهد ، احساس نابرابری ، تبعیض و نارضایتی افزایش می یابد. از بین بردن یارانه های مردم کمترین فرصت برای دولت و گرانترین گزینه برای جامعه است. راه حل این است که به مسیر عدالت واقعی برگردیم ، یعنی مالیات ثروتمند و شفافیت بودجه موسسات ، مبارزه با فساد کلان و ساختارهای بازسازی.

در حالی که دولت راه را برای از بین بردن یارانه ها و محدودیت حمایت از زندگی در دسته های سریع سوق داده است ، به نظر می رسد که مجمع مشاوره اسلامی هیچ اراده جدی برای نظارت و کنترل روند ندارد. سکوت یا واکنش کلی برخی از نمایندگان برای حذف میلیون ها یارانه ، تأخیر در پرداخت و بی اعتنایی به قانون توسط دولت نگران کننده و سوال برانگیز است. دولت موظف است به واگذاری یارانه ها به عدالت پایبند باشد و ثانیاً از منابع تعیین شده برای این منظور استفاده كند.

منبع: Junge Zeitung