افت ۱۱.۸ درصدی رشد تولید ناخالص داخلی بخش آب و برق در بهار ۱۴۰۴

آخرین داده های منتشر شده توسط دفتر شمارش ایران نشان می دهد که رشد تولید ناخالص داخلی و ارزش افزوده بخش های بزرگ اقتصادی در سال ۱۴۰۴ با ۱۴۰۰ قیمت ثابت در سه ماهه اول اعلام شد.

در این میان ، بخش آب و منبع تغذیه با رشد ۱۱.۸ درصد از تولید ناخالص داخلی بالاترین میزان کاهش در بخش اصلی کشور بود. این تعداد به این دلیل است که این بخش از سال گذشته مثبت بود. کارشناسان اقتصادی این زباله های بی سابقه را در نتیجه ترکیبی از عوامل ساختاری و ساختاری کوتاه مدت می بینند.

چرا رشد آبرسانی در بهار ۱۴۰۴ منفی دارد؟

مطالعات اولیه نشان می دهد که چندین عامل اصلی در کاهش عملکرد این بخش نقش داشته اند:

پذیرش تولید نیروگاه ها: نتیجه موقت شما از مدار به دلیل تنش آب یا ورود برخی از نیروگاه ها به دوره های مهم تعمیر در سه ماهه اول سال منجر به کاهش منبع تغذیه شده است.

ادامه خشکسالی و کاهش منابع آب: کاهش سدها و کاهش جریان رودخانه ، تأمین آب آشامیدنی و آب صنعتی را زیر سوال برده است.

قیمت گذاری نادرست در بخش صنعتی و خانه: کمبود قیمت مناسب منجر به کاهش ارزش افزوده هم در صنعت و هم در بخش خانه شده است.

عواقب اقتصادی

کاهش شدید بخش آب و برق محدود به این بخش نیست ، بلکه به عنوان زیرساخت فعالیتهای اقتصادی نیز عمل می کند. کاهش برق و تولید آب می تواند منجر به افزایش هزینه های تولید در صنعت و محدود کردن رشد اشتغال در بخش های پایین دست شود.

کارشناسان انرژی و اقتصادی تأکید می کنند که کاهش ۱۱.۸ درصد هشدار جدی برای برنامه ریزان اقتصادی است. این کشور برای حفظ پایداری شبکه به منظور واکنش به رشد جمعیت و توسعه صنعتی ، به سرمایه گذاری های گسترده در بخش های تولید و انتقال انرژی و آب نیاز دارد.

راه حل های پیشنهادی

کارشناسان بر لزوم سرمایه گذاری در نیروگاه های جدید و نوسازی دستگاه های قدیمی برای غلبه بر شرایط فعلی و جلوگیری از تعمیق روند منفی در بخش آب و منبع تغذیه تأکید می کنند. گسترش استفاده از انرژی های تجدید پذیر مانند خورشیدی و باد می تواند فشار بر روی شبکه برق را کاهش داده و پایداری تأمین انرژی را در دراز مدت کاهش دهد.

از طرف دیگر ، اصلاح مصرف آب و برق و الگوی مصرف در بخش خانه و صنعت و همچنین شتاب اجرای پروژه های انتقال آب و افزایش بهره وری در کشاورزی و صنعت به عنوان اقدامات مکمل در نظر گرفته می شود. علاوه بر تقویت زیرساخت های حیاتی ، اجرای این استراتژی ها باعث کاهش رشد پایدار اقتصادی و حساسیت کشور برای انرژی و بحران های آب می شود.

منبع: tasnim