افزایش اعضاء بریکس نشان دهنده ناامیدی آسیا از نظم آمریکایی است

بازار؛ گروه بین المللی: گروه بریکس یک گروه بین المللی است که توسط قدرت های اقتصادی نوظهور رهبری می شود. بریکس مخفف پنج اقتصاد بزرگ در حال ظهور است: برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی. از سال ۲۰۰۹، دولت های کشورهای بریکس سالانه برای اجلاس های رسمی تشکیل جلسه داده اند.
از ابتدای سال جاری روند همسویی کشورهای آسیایی با کشورهای بریکس به پدیده ای برجسته در عرصه دیپلماسی تبدیل شده است. پس از درخواست سوریه در ۵ اکتبر، سریلانکا روز دوشنبه آخرین کشور آسیایی بود که برای پیوستن به سازوکار همکاری بریکس درخواست داد.
انتخاب زمان مناسب برای پیوستن به BRICS به یک آرزوی رایج در سراسر آسیا تبدیل شده است. در ماه مه، دولت تایلند پس از جلسه کابینه بیانیه ای صادر کرد و طرحی را برای درخواست رسمی عضویت در بریکس تصویب کرد. در ماه ژوئن، نمایندگان ۱۲ کشور غیرعضو علاقه مند به خانواده بریکس در گفتگوی وزیر خارجه بریکس با کشورهای در حال توسعه در روسیه شرکت کردند. در ماه جولای، انور ابراهیم، ​​نخست وزیر مالزی اعلام کرد که کشورش رسماً برای پیوستن به برجام درخواست داده است.
لوید آستین وزیر دفاع آمریکا و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه بارها در محافل دیپلماتیک تاکید کرده اند که سیاست خارجی کشورهای آسیایی با سیاست های ایالات متحده و روابط امنیتی قوی بین ایالات متحده آمریکا، ژاپن، کره و کشورهای آسیایی همخوانی دارد. فیلیپین، و همچنین روابط نزدیکتر بین ناتو و شرکای هند و اقیانوس آرام آنها. با این حال، با توجه به روند تمایل اکثر کشورهای آسیایی برای پیوستن به برجام، این ادعای آمریکا قانع کننده به نظر نمی رسد.

دلیل علاقه کشورهای آسیایی به عضویت بریکس
دلیل اصلی پیوستن کشورهای آسیایی به بریکس چیست؟ اولاً، منعکس کننده شکاف فزاینده بین اکثر کشورهای آسیایی و استراتژی هند و اقیانوس آرام ایالات متحده است. واشنگتن آسیا را مرکز رقابت خود با پکن می داند. از زمان چرخش دولت باراک اوباما به آسیا، ایالات متحده به طور مداوم فشار سیاسی اعمال کرده و از کشورهای آسیایی خواسته است که مسائل منطقه را از منظر رقابت استراتژیک بین ایالات متحده و چین ببینند و در کنار ایالات متحده قرار گیرند. در پاسخ، اکثر کشورهای آسیایی موضعی بی طرف اتخاذ کرده اند.
در مقایسه با گذشته، اکنون کشورهای آسیایی به طور کلی پایه های سیاسی با ثبات تری در داخل خود دارند. مسائل داخلی آنها با اولویت های ایالات متحده آمریکا منطبق نیست: به عنوان مثال، حمایت از رویارویی بین ایالات متحده و چین در دستور کار سیاسی اکثر کشورهای آسیایی نیست.
ثانیاً ایجاد کمپ های اقتصادی با منافع کشورهای آسیایی مطابقت ندارد. تمایل اکثر کشورهای آسیایی برای پیوستن به کشورهای بریکس نشانه ناامیدی آنها از نظم اقتصادی تحت رهبری آمریکاست. تمرکز اصلی آنها رشد اقتصادی است و توسعه عامل اصلی هدایت آنها به سمت بریکس است. بازارهای باز اساس توسعه اقتصادی همه کشورهای آسیایی است.
ثانیاً ایجاد کمپ های اقتصادی با منافع کشورهای آسیایی مطابقت ندارد. تمایل اکثر کشورهای آسیایی برای پیوستن به برجام، نشانه ناامیدی آنها از نظم اقتصادی تحت رهبری ایالات متحده است. تمرکز اصلی آنها رشد اقتصادی است و توسعه عامل اصلی هدایت آنها به سمت بریکس است. بازارهای باز اساس توسعه اقتصادی همه کشورهای آسیایی است.

استفاده مکرر ایالات متحده از امنیت ملی به عنوان بهانه ای برای جلوگیری از روابط اقتصادی سالم، به مانع بزرگی در برابر اقتصاد باز جهانی تبدیل شده است.

نوشته های مشابه

• 
  کاهش قیمت سکه و افزایش نرخ طلا در معاملات بازار تهران

  ۲۳ دقیقه پیش
• 
  مهلت یک ساله بانک مرکزی به شرکت ملی نفت برای بازپرداخت تسهیلات

  ۶۰ دقیقه پیش
• 
  لایه‌های پنهان لایحه بودجه آشکار ۱۴۰۴

  ۲ ساعت پیش
• 
  درمان سالمندان بالای ۶۵ سال رایگان می شود

  ۲ ساعت پیش

استفاده مکرر ایالات متحده از امنیت ملی به عنوان بهانه ای برای جلوگیری از روابط اقتصادی سالم، به مانع بزرگی در برابر اقتصاد باز جهانی تبدیل شده است. در نتیجه، اکثر کشورهای منطقه از دیدگاه ایالات متحده آمریکا دور هستند. در حالی که هفت کشور آسه آن به چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام (IPEF) پیوسته اند، ایالات متحده دسترسی تجاری بهتری به آنها ارائه نکرده است. در مقابل، تأثیر اقتصادی عظیم طرح پیشنهادی «کمربند و جاده» چین (BRI) باعث می‌شود که چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه در مقایسه تا حد زیادی نمادین به نظر برسد.

نظم اقتصادی به رهبری ایالات متحده که بر پایه اتحادها و اردوگاه های اقتصادی بنا شده است، کاملاً در تضاد با تمایل کشورهای آسیایی برای جستجوی فرصت ها و اشتراک مزیت ها در بازارهای آزاد قرار دارد.

نظم اقتصادی به رهبری ایالات متحده که بر اساس اتحادها و اردوگاه های اقتصادی بنا شده است، کاملاً در تضاد با تمایل کشورهای آسیایی برای جستجوی فرصت ها و اشتراک منافع در بازارهای آزاد قرار دارد. در نتیجه طرح کمربند و جاده، مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای و بریکس به گزینه های طبیعی برای این کشورها تبدیل شده است. اعلامیه اخیر در بیست و هفتمین اجلاس سران آسه‌آن-چین در لائوس، چین نشان می‌دهد که این کشورهای آسیایی نمی‌خواهند به ژئوپلیتیک اجازه دهند روابط اقتصادی آنها را محدود کند یا در مواجهه با انزواگرایی فزاینده عقب بمانند.
تحت تأثیر ایالات متحده و سایر کشورها، استانداردهای کارایی در اقتصاد جهانی با استانداردهای ایمنی جامع تری جایگزین می شوند. تمایل روزافزون بسیاری از کشورها برای پیوستن به خانواده بریکس نشان می‌دهد که کشورهای نوظهور به دنبال مکانیسم‌های چندجانبه بین‌المللی جدیدی هستند که با همکاری «برجام بزرگ» نشان داده می‌شود تا پویایی این دنیای جدید را بهتر منعکس کند.

عضویت ایران در بریکس
دولت ایران در راستای سیاست خارجی همه جانبه، متوازن و مبتنی بر همگرایی، توسعه روابط با سازمان های بین المللی و منطقه ای را در دستور کار خود قرار داده است. تسریع روند الحاق به سازمان همکاری شانگهای، تعمیق روابط با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، تشدید همکاری با سازمان “اکو” و پیوستن به بریکس نشان دهنده تقویت سیاست چندجانبه گرایی است. سیاستی با هدف حل مشکلات اقتصادی ایران و مقابله با تحریم های ظالمانه.
یکی از مهمترین مزایای پیوستن به برجام، به ویژه برای ایران که تحت تحریم غرب است، ایجاد «بانک بریکس» است که به سلطه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در جهان پایان می دهد.
یکی دیگر از اهداف کشورهای بریکس جایگزینی دلار به عنوان ارز استاندارد برای تجارت بین المللی است. از نظر اقتصادی، هدف اصلی کشورهای بریکس، دلارزدایی از مبادلات تجاری با استفاده از ارزهای ملی است که هدف آن ایجاد ارزی جدید و جایگزین است. از مزایای عضویت در این گروه می توان به تشکیل صندوق «ذخیره پولی بین المللی» بر اساس ارز کشورهای عضو اشاره کرد.