اقتصاد را آزاد کنید تا مشکل ناترازی برق حل شود | صنعت برق ایران نیازمند سرمایه گذاری است

دولت باید از مزیت نسبی انرژی در ایران برای توسعه کشور استفاده کند ، نه این که مردم را مجبور به پرداخت هزینه انرژی معادل سایر نقاط جهان کند.

براساس بانک اطلاعاتی Diarmirza ، تاکنون آمار و ارقام مختلفی توسط اقتصاد این کشور در نتیجه کاهش مکرر برق ارائه شده است.

جالیل بایات در دوره ایران نوشت: برخی تخمین ها حاکی از آن است که برق گسترده در کشور بین ۲ تا ۵ برابر هزینه برق باعث آسیب به اقتصاد این کشور می شود. روزنامه Etemad نیز گزارش شده است آذر ۲ وی نوشت كه قطع برق سالانه ۵ میلیارد دلار برای اقتصاد این كشور ایجاد می كند. اگرچه این ارقام متفاوت است ، اما مشخص است که کاهش مکرر برق تأثیر منفی بر اقتصاد و توسعه کشور و روح مردم دارد.

در این میان ، برخی از مردم می گویند راه حل این مشکل آزاد سازی قیمت برق است ، هم برای کاهش مصرف در طرف تقاضا و هم برای تشویق سرمایه گذاری در سمت تولید. پیش از این ، در یادداشت قبلی ، این راه حل اشتباه شده بود. مشکل برق در ایران به این دلیل است که صنعت برق قدیمی و فرسوده است و بازده کم دارد و نوسازی آن و استفاده از نیروگاه های جدید در تولید برق نیاز به سرمایه گذاری دارد.

طبق برنامه توسعه هفتم ، حداکثر تولید برق در اوج برنامه در پایان برنامه باید به ۱۸۰۰ مگاوات افزایش یابد. در نتیجه ، این هدف نیاز به سرمایه گذاری های زیادی در بخش انرژی دارد. همانطور که هواداران آزادسازی قیمت می گویند ، بخش خصوصی به دلیل برق ارزان و عدم سرمایه گذاری در چنین صنعتی از ورود به دره امتناع می ورزد ، اما این مسئولیت دولت برای سرمایه گذاری در این بخش نیست.

هنگامی که دولت مهمترین منابع انرژی ایران (نفت و گاز) را دارد ، انتظار نمی رود بیشترین نقش را در توسعه صنعت برق کشور داشته باشد. از این منظر ، باید گفت که حل مسئله برق در ایران ، بلکه توسط بسیاری از مشکلات اقتصادی ، نه از طریق آزادسازی قیمت ها بلکه با آزادسازی اقتصاد انجام می شود. یعنی زنجیرهایی که طی سالها و پای اقتصاد ایران در طول سالها بسته شده اند. این زنجیره ها مربوط به تحریم های بین المللی است که منجر به انزوا اقتصاد ایران از اقتصاد بین المللی و زنجیره ارزش جهانی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی شده است.

صنعت برق ایران به سرمایه گذاری نیاز دارد و دولت برای انجام این کار به پول نیاز دارد. با وجود تحریم ها ، دولت خالی است ، بنابراین برخی از افراد راهی برای گران قیمت برق برای سرمایه گذاری در بخش خصوصی می بینند. به عبارت دیگر ، آنها به جای حل مشکل ، مشکل را پاک می کنند. این انرژی در ایران ارزان است یک چیز طبیعی است زیرا ایران بزرگترین منابع نفت و گاز جهان را دارد.

عبادت در چین نیز ارزان است یا هند یک چیز طبیعی است زیرا آنها بیشترین جمعیت جهان را دارند. به طوری که موز در هند ، چین ، اندونزی ، برزیل و اکوادور ارزان باشد ، زیرا آنها به دلیل شرایط آب و هوایی بزرگترین تولید کنندگان موز در جهان هستند.

به عنوان مثال ، آیا این درست است که دولت هند فردا قانون را به قانون می دهد که قیمت موز در کشور باید برابر با قیمت متوسط ​​جهان باشد؟ (در اینجا هدف از مقایسه موز با نفت و گاز نیست زیرا اولین مورد تجدید پذیر است و دومی نیست. هدف از توضیح مزیت نسبی در کشورها به همان اندازه است که این قانون اشتباه و مورد تمسخر است ، تلاش دولت ها در ایران برای افزایش قیمت انرژی نیز اشتباه است.

این که آیا دولت ها قادر به جلوگیری از قاچاق انرژی در ایران نیستند یا از طریق ایجاد نیروگاه های جدید تجدید پذیر و نوسازی نیروگاه ها و تجهیزات قدیمی قادر به مدیریت انرژی نیستند ، هیچ دلیلی برای نیاز به تراز کردن انرژی با سایر کشورهای جهان وجود ندارد.

اشتباه نکنید! هیچ کس موافق هدر رفتن و مصرف بی فایده نیست ، اما در اینجا صرفاً مبنای این تصور غلط برای افزایش قیمت انرژی در ایران توضیح داده شده است. دولت باید از مزیت نسبی انرژی در ایران برای توسعه کشور استفاده کند ، نه این که مردم را مجبور به پرداخت هزینه انرژی معادل سایر نقاط جهان کند.

البته استفاده منصفانه از یارانه های انرژی ، بحث دیگری است و دولت می تواند با راه حل هایی مانند تحقق قیمت انرژی و در عوض بازگشت یارانه به افرادی که کمتر مصرف می کنند ، مشکل قیمت پایین انرژی در ایران را برطرف کند ، که این امر نیاز به بحث جداگانه دارد.

با این حال ، همانطور که گفته شد ، راه حل اصلی مشکل اقتصاد ایران پیوستن به اقتصاد جهانی از طریق برطرف کردن تحریم ها است که نیاز به تغییر در سیاست خارجی کشور دارد.