اقتصاد ضعیف ایران توان پرداخت هزینه فوتبال را ندارد/ نگران مهاجرت فوتبالیست ها نباشید، آنها مهم تر از پزشکان نیستند/ باشگاه ها را بفروشید و خلاص!
اینکه فوتبالیست های معروف به رستوران و مغازه می روند، اما باشگاه های موجود را نمی خرند و باشگاهی تأسیس نمی کنند، نشان می دهد که آنها این تجارت را سودآور نمی دانند. دقیقا همینطوره
دستمزد بازیکنان بسیار بالاست، اما درآمد باشگاه ها از فروش بلیت بسیار ناچیز است. بحث حقوق پخش همچنان پابرجاست. درآمد جانبی حاصل از فروش تیشرت تضمینی نیست. بنابراین باشگاه ها وابسته به دولت هستند و مدام خواهان درآمد بیشتر هستند. در عین حال دولت باید انبوه استادیوم های نیمه کاره را تکمیل کند و از ورزش همگانی حمایت کند نه ورزش قهرمانی.
در حالی که در سال های بعد از انقلاب رویکرد درستی برای ترویج ورزش همگانی وجود داشت اما باز هم فشار ذینفعان ورزش قهرمانی باعث شد تا دولت تغییر مسیر دهد. در شرایط کنونی با باشگاه های زیادی روبرو هستیم که قادر به قهرمانی در مسابقات آسیایی یا منطقه ای نیستند. آنها بسیار زیان ده هستند و عطش عجیبی برای پول دارند. با تغییر نرخ ارز مقایسه حقوق داخلی و خارجی فوتبالیست ها را به سمت مطالبه حقوق های نجومی سوق داده است. در این شرایط راه حل چیست؟ راه حل چیزی است که بسیاری از هواداران فعلی فوتبال و ذینفعان وضعیت موجود به دنبال آن هستند. یارانه های نامحدود برای تداوم وضع موجود به این امید واهی که تیم های موجود بتوانند معجزه کنند و بالاخره روزی در آسیا جا بیفتند.
جایگزین این است که دولت پای خود را از این صنعت ورشکسته بیرون بکشد و اجازه دهد نیروهای بازار فعالیت کنند. همانطور که ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه تحت تحریم نمی تواند حقوق مناسبی برای نگه داشتن پرستاران، پزشکان و جراحان خود در کشور بپردازد و از مهاجرت آنها جلوگیری کند، ورزشکارانی که می توانند دستمزد بالاتری در خارج از کشور داشته باشند مهاجرت می کنند و به تدریج ارز به کشور ارسال می شود!
مسلماً مهاجرت ورزشکاران زیانبارتر از مهاجرت پزشکان نیست و از پزشکان برای جامعه مفیدتر نیستند، پس چرا از مواجهه با این واقعیت بترسید. همانطور که برخی می گویند اصرار بر حفظ ایران خودرو و سایپا و ادامه حمایت از آن بی فایده است، اصرار بر وضعیت باشگاه های معروف و ادامه حمایت از آنها بی فایده است. هیچ یک از آنها نتایج رقابتی ایجاد نمی کنند.
بهترین کار این است که آنها را به بازار عرضه کنیم و سالم ترین کار عرضه آنها از طریق بورس است تا برای اولین بار شفافیت در حوزه باشگاه داری نمایان شود و مفاسد مالی در این تاریکی رخ دهد. فاش شد، سپس دولت از غول های فوتبال دعوت می کند تا اکثریت سهام را به صورت بلوکی و اقساطی بفروشند. خرید کنید و تخفیف های لازم را بدهید. حتی می توانید برای یافتن مشتریان جهانی یک تماس جهانی برقرار کنید.
کشور عربستان امروز توانسته است با پول های شگفت انگیز نفت، سرمایه هنگفتی را در عرصه فوتبال خرج کند و راهی برای تغییر برند عربستان ایجاد کند. الان هم این وسوسه در برخی دست اندرکاران عرصه فوتبال وجود دارد که دولت را به چنین هزینه های بیهوده بکشانند.
در یک اقتصاد ضعیف، هدر دادن منابع محدود عاقلانه نیست و عربستان سعودی الگوی خوبی برای توسعه نیست. اقتصاد فوتبال باید متناسب با وضعیت کلی اقتصاد باشد و دولت دیگر منابعی برای تزریق مصنوعی به این ورزش شکست خورده در سطح آسیا ندارد. بنابراین گزینه دیگری جز گزینه خصوصی سازی باشگاه های معروف موجود وجود ندارد.
