امپراتوری تاریک «مردگان» در زیر شهر پاریس

ساختمان ها و کلیساهای افسانه ای پاریس از سنگ آهک استخراج شده از هزارتوی وسیع معادن زیرزمینی از قرون وسطی به بعد ساخته شده اند. این تونل ها که به مرور زمان رها شده اند، نزدیک به ۲۰۰ مایل کشیده شده اند و ورود آنها ممنوع است. با این حال، کاتافیل ها یا کاشفان شهری نمی توانند در برابر وسوسه ورود به این مکان های ممنوعه مقاومت کنند.

کلمه “کاتافیل” نام خود را از دخمه ها گرفته است، بخشی از معادن متروکه که حاوی یکی از بزرگترین اسکلت های جهان است. این دخمه که تقریباً یک مایل زیر ناحیه چهاردهم در جنوب پاریس امتداد دارد، بقایای حدود شش میلیون پاریسی را در خود جای داده است. این مکان به عنوان تنها مکان قانونی برای کاوش در تونل های زیرزمینی به یک جاذبه گردشگری محبوب تبدیل شده است.

منشا دخمه های پاریس به یک حادثه دراماتیک در سال ۱۷۷۴ برمی گردد: یک فرورفتگی خانه ها را در خیابانی در نزدیکی میدان دنفر-روچرو امروزی فرو برد. شبکه معدنی زیر پایتخت ناپایدار و در خطر فروپاشی بود. برای جلوگیری از فاجعه بیشتر، پادشاه لوئیس شانزدهم معمار چارلز اکسل گیوم را به عنوان بازرس معادن برای نقشه برداری و ایمن سازی این تونل ها در سال ۱۷۷۷ منصوب کرد.

امپراتوری مرگ

چند سال بعد، یک منظره هولناک در خیابان Lingery رخ داد. یک دیوار حائل در کنار قبرستان معصومین فروریخت و انباری در آن نزدیکی که حاوی اجساد پوسیده یک گور دسته جمعی بود را پر از آب کرد. در واقع بزرگترین گورستان پاریس که از قرن دهم تا کنون محل دفن اصلی بوده پر از اجساد بوده است.

به این ترتیب گورستان های غیربهداشتی و شلوغ شهر غیرقابل استفاده شدند و پادشاه دستور داد تا گورستان های جدیدی در خارج از پاریس ساخته شود. با الهام از دخمه های رومی، اجساد نبش قبر شده و به محل استراحت زیرزمینی جدید خود منتقل شدند. در زیر زمین، کارگران بازرس کل جمجمه، استخوان درشت نی و استخوان ران را در دیوارهای منظمی چیده بودند. پلاک های حکاکی شده گورستان مبدأ و تاریخ انتقال استخوان ها را نشان می داد.

جمجمه ها و استخوان های قبرستان معصومین در استوانه ای عظیم در قبرستان معصومین قرار دارد.

دخمه های پاریس تا سال ۱۸۰۹ به روی بازدیدکنندگان باز نشدند. در ورودی گورستان این جمله نوشته شده است: “ایست! این امپراتوری مرگ است.” دخمه ها به قدری شیک بودند که امپراتوران فرانسیس اول اتریش و ناپلئون سوم از آنها بازدید کردند و در سال ۱۸۹۷، جمعیت زیادی در اجرای ارکستر آهنگ هایی مانند مراسم تشییع جنازه فردریک شوپن شرکت کردند.

عکاس معروف Gaspard Felix Tornachon، معروف به نادار، در یک دوره سه ماهه در سال ۱۸۶۱ عکاسی با نور مصنوعی را آزمایش کرد. دانشمندان تحقیقاتی را روی گیاهان و حیواناتی که در تاریکی رشد می کردند انجام دادند. طبیعت شناس آرماند وره حتی سخت پوستان تروگلودیت را در تونل ها کشف کرد.

ایزابل کنافو، مدیر کل سایت می گوید: «در شرایط مناسب، استخوان ها را می توان برای مدت طولانی حفظ کرد. با این حال، آنها شکننده هستند.” برای اطمینان از طول عمر سایت، یک پروژه بازسازی در مقیاس بزرگ در پاییز ۲۰۲۳ آغاز شد.