امید به زندگی برای منقرض‌شده‌ها؛ نئاندرتال‌ها چقدر عمر می‌کردند؟
در حالی که امروز ما محدودیت های بیولوژیکی خود را بر روی طول عمر حرکت می دهیم ، نئاندرتال ها و اجداد باستان زندگی بسیار کوتاه تری داشتند.
نئاندرتال ها هنوز در بدن ما وجود دارند ، به این معنی که زندگی آنها و انسانهای امروز از نزدیک با هم گره خورده اند. بنابراین ، یک سؤال جالب پیش می آید: نئاندرتال ها چه مدت طول کشید؟ طبیعی است که حدود ۵۰۰۰ سال پیش هیچ خبری از شناسنامه و گواهی مرگ وجود نداشت ، بنابراین محققان برای پاسخ به این سؤال مجبور بودند به روش های دیگری متوسل شوند.
یکی از راه های تخمین متوسط امید به زندگی نئاندرتال ، مطالعه ای است که در سال ۲ توسط دانشمندان سازمان ملی علوم استرالیا (CSIRO) انجام شده است. تیم تحقیق با تجزیه و تحلیل ژنوم سرنخ هایی را برای زندگی سایر گونه های انسانها به دست آورد. “اگر دنباله ژنوم یک گونه داشته باشیم ، می توانیم از یک نوع خاص از تغییر به نام متیل استفاده کنیم دی”ما طول عمر آن را تخمین می زنیم.”
متیز دد این یکی از مهمترین مکانیسم های اپیتلی است. این نوع تغییر بدون دستکاری در ساختار ژنتیکی بر نحوه عملکرد ژن تأثیر می گذارد. تغییرات اپینی معمولاً در مناطق خاصی از DDی CPG رخ می دهد ، و طبق مطالعات ، چگالی این مناطق در قسمت های خاصی از ژنوم به طور مستقیم با طول عمر پستانداران مرتبط است.
با توجه به IFLSSINES ، محققان ابزاری را بر اساس مشاهدات خود طراحی کردند و آن را “ساعت پیش بینی طول عمر” خواندند. هدف از این ابزار تخمین عمر گونه ها از طریق الگوهای ژنوم آنها بود. هنگامی که این ابزار برای ژنوم نئاندرتال اعمال شد ، نتیجه بسیار جالبی وجود داشت: امید به زندگی نئاندرتال ها در حدود ۱.۵ سال تخمین زده شد.
برای انسانهای دنیسوا ، سایر گونه های منقرض ما نیز مشابه بود. این ممکن است کم به نظر برسد ، اما طبق شواهد ژنتیکی ، برای مقاربت انسانهای خردمند دنیوی کافی بوده است.
در مورد انسانهای خردمند ، نتایج جالبی به دست آمد. طبق الگوی بیولوژیکی محققان ، امید به زندگی اجداد باستان ما تنها ۵ سال از نظر ژنتیکی تخمین زده شد ، که تفاوت چندانی با بستگان منقرض ما ندارد. این مقایسه ممکن است برای بسیاری تعجب آور باشد ، اما نکته اصلی این است: ژنتیک فقط بخشی از معادله زندگی است.
محققان تأکید می کنند که زندگی بشر به لطف پیشرفت های پزشکی و بهبود کیفیت زندگی ، در دو قرن گذشته جهش قابل توجهی داشته است. به همین دلیل امروز ، بسیاری از ما فراتر از محدودیت های ژنتیکی زندگی می کنیم.
بر این اساس ، دکتر ماین و همکارانش نتیجه می گیرند که ندررتال ها و دنیسووا احتمالاً زندگی طولانی در دوره های تاریخی داشته اند ، قبل از آنکه علوم پزشکی و بهداشت عمومی ما را به مرزهای جدید زندگی طولانی تر برساند.
در حقیقت ، انسان بیش از هر زمان دیگری زندگی می کند. به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، انتظار می رود که تعداد افراد بالای ۵ بار در طی پنج سال آینده. این فرایند نشانه این است که انسان ها قادر به غلبه بر محدودیت های بیولوژیکی خود بوده اند.
منبع: زومیت
