انتخابات فدراسیون فوتبال و تکرار نام‌هایی ترسناک؛ از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود!
مدیریت فوتبال ایران در بالاترین سطح خود یعنی فدراسیون فوتبال چیزی شبیه به یک دوره شده است. دورهمی، چند نام محدود و آشنا که قبلا امتحان خود را پس داده اند.
مهم ترین فدراسیون ورزشی ایران در آستانه تغییر است. تغییری که انگار فقط در ظاهر است نه شکل و محتوا و افکار. چند روزی از آغاز ثبت نام کاندیداهای ریاست فدراسیون فوتبال می گذرد و در شرایطی که این مهلت تا پنجشنبه ۲۰ می باشد. دی ادامه خواهد داشت، ما شاهد حرکت چهره هایی در خیابان های سئول بوده ایم که پیش از این حداقل یک دوره بر صندلی ریاست جمهوری نشسته اند.
در واقع درخیز در ماه های گذشته خط بطلانی بر مسیر امیدهای اهالی فوتبال کشید و نام های شناخته شده و آشنا را از بین برد. بسیاری از فوتبالیست ها امیدوار بودند که با پایان دوره ریاست مهدی تاج، چهره ای که از عناصری چون محبوبیت و مقبولیت بهره می برد، در یازدهمین دوره مجمع انتخاباتی حضور پیدا کنند. اسفند او امسال باید در راس هرم مدیریتی فوتبال باشد تا پلی ایده آل برای پیوند امید و آینده باشد. اما احتمالا الان کمتر کسی منتظر روز موعود است، مگر کسانی که با ریاست هر کدام آینده بهتری را برای خود و دوستانشان تصور می کنند!
علی کفاشیان ۷۰ ساله، امیر عابدینی ۷۶ ساله، مهدی تاج ۶۵ ساله، شهاب الدین عزیزی خادم ۴۷ ساله و احتمالاً حیدر بهاروند. اینها افرادی هستند که تا کنون ثبت نام قطعی کرده اند و یا در فرصت باقی مانده به رقابت و تبلیغات انتخاباتی خواهند پیوست. البته زمزمه هایی مبنی بر حضور چند نام مانند رضا درویش به گوش می رسد که تفاوتی در ماجرا ایجاد نمی کند. علاوه بر این افراد، نام مکرر افرادی چون مهدی محمدنبی، حیدر بهاروند، میرشاد مجدی، منصور قنبرزاده و فریده شجاعی برای سمت های معاون اول تا سوم رئیس جمهور به چشم می خورد.
آنچه جای تعجب دارد مصاحبه ها و اظهارنظرهای متعددی است که برخی از نامزدها در این چند روز داشته اند. او یکدیگر را متهم می کند که پرونده یا مانعی دارند که نمی توانند در انتخابات شرکت کنند و صلاحیت لازم را ندارند. فضای جنجال به همین جا ختم نمی شود و عابدینی به عنوان یکی از کاندیداهایی که تجربه ریاست فدراسیون فوتبال را دارد تاکید کرد که صداقت در این ورزش از بین رفته است.
البته در کنار صداقت چیزهایی مانند شفافیت از بین رفته و مهمتر از آن عوامل بسیاری دست به دست هم داده اند تا شاهد از دست رفتن فوتبال، آرامش و پیشرفت باشیم. حقیقت این است که فوتبال کشور بین چند نام همیشه ثابت و کارساز تقسیم شده است و مجموعه محدودی از نام های تکراری از سازمان لیگ به ریاست، از ریاست به هیئت مدیره، نایب رئیس، کل تغییر سمت می دهند. منشی و غیره
خلاصه داستان این است؛ ثبت نام افرادی که در آزمون قبول شده اند و معدل آنها بالا نیست ۱۰ روز مهلت دارد و حتی با یک رشته هم قبول نمی شوند. در میان افرادی که برای ثبت نام در انتخابات به ساختمان فدراسیون فوتبال رسیده اند، یکی از آنها خنده ترسناکی دارد و دیگری وعده هایی. درباره مدیریت یکی ده ها سوال و اتهام بی پاسخ وجود دارد و آدم امیدوار است که شعبده بازان بتوانند اعضای مجمع را هیپنوتیزم کنند تا در روز انتخابات به او رای دهند.
یکی پرونده مفتوح دارد و دیگری ممنوع الفعالیت است، اما هیچ کدام از اینها مهم نیست، زیرا به نظر می رسد فرصتی برای ورود چهره های قانونی فوتبال به عرصه انتخابات وجود ندارد، اما بوی تغییر و بهبود اوضاع به مشام مردم می رسد. و میلیون ها عاشق فوتبال به معنای واقعی، صحنه واضح و قابل تحلیل است. البته وقتی جلوی هر اسمی کلمه «هیچ» به چشم می خورد، نیازی به تحلیل زیاد نیست تا امید به آینده فوتبال بیشتر شود.
