انتقاد روزنامه اصولگرا درباره دکترای بیرانوند؛ سطح آموزش عالی در کشور نزول کرده/ فردی می‌تواند صرفا چون از منظر مادی متمول است به تحصیل در دانشگاه بپردازد
روزنامه محافظه کار خراسان نوشت: Alireza Biranvand ، دروازه بان شماره یک تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه تراکتور Tabriz ، پس از برنده شدن در لیگ برتر در یک برنامه تلویزیونی ظاهر شد و با حاشیه صحبت کرد و در فضای مجازی واکنش نشان داد.
در بخشی از برنامه ای که مجری از وی در مورد خدمت سربازی خود سؤال می کند ، وی پاسخ می دهد که او دانشجویی است و فیزیولوژی تحصیل در دکتری است. در دانشگاه عزاد Khoramabad. موضوعی که به رئیس دانشگاه آزاد اسلامی خورورام آباد واکنش نشان داد و او صحبت های بیرانوند را رد کرد که وی در دانشگاه آزاد اسلامی خورام آباد دکترا ندارد و بیرانوند یک مدرک کارشناسی در فیزیولوژی است و هنوز فارغ التحصیل نشده است.
پس از این واکنش ها در یک داستان در اینستاگرام ، Biranvand این مکالمات را تأیید کرد و نوشت: “من امتحان PHD 2 را گرفتم و بعد از اعلام نتایج ، موفق شدم مدرک دانشگاهی رایگان را بپذیرم. من در حال حاضر مشتاقانه اعلام می کنم نتیجه انتخاب رشته را اعلام کردم. این بهانه ای برای نگاهی به برخی از جنبه های این داستان بود.
دانشگاه یا فرار از خدمت سربازی؟!
Biranvand احتمالاً نه تنها یکی از بهترین دروازه بان های موجود در فوتبال فعلی ایران ، بلکه یکی از بهترین فوتبالیست های فوتبال ایران است. پسری که توانست از مشکلات جامعه به تیم ملی شماره یک و پرسپولیس برسد و یکی از اولین عوامل قهرمانی اولین تراکتور است.
با وجود همه اینها ، این نشان می دهد که Biranvand یک ورزشکار موفق است ، اما شخصی که نمی تواند سه سیاره منظومه شمسی را نامگذاری کند یا نیاز به تفسیر و تفسیر مفهوم خانواده پدر دارد تا در نهایت برادر خود را در سطح خانواده پدر خود قرار دهد.
تاکنون ممکن است کسی ادعا کند که کسی که به عنوان مثال فیزیولوژی ورزشی را مورد مطالعه قرار می دهد ، نیازی به دانستن نام منظومه شمسی ندارد یا سرمایه سه کشور اروپایی را نمی داند. اما به هر حال ، اگر سطح پایین دانش شخصی را که هیچ پاسخی به این سؤالات ندارد ، طی کنیم و آن را در مورد همه دانش آموزان در این سطح در نظر بگیریم ، ما با ابعاد ناراحت کننده سطح بالای آموزش عالی در کشور روبرو هستیم که نیاز به بحث دارد.
اولین مشکل در این زمینه ، تداوم جوانان برای ادامه تحصیل برای فرار از خدمت سربازی است. به طور طبیعی ، از کسانی که وقت خود را صرف می کنند یا به تعویق انداختن در کالج می گذرانند ، انتظار نمی رود سرانجام نخبگان شوند که در کنار زمینه تحصیلی خود یک مطالعه جانبی داشته باشند. به همین دلیل ما با یک دسته از جوانان روبرو می شویم که ممکن است لیسانس و کارشناسی ارشد داشته باشند ، اما آنها نمی دانند شاعران چه چیزی را نوشته اند “سعدیا هرگز نمی رود”. به همین دلیل است که بیرانوند ، در پاسخ به این سؤال که آیا شما به ارتش رفته اید یا نه ، می گوید: من دانشجو هستم. و هیچ کس از خود نمی پرسد که پاسخ این سؤال در این کشور نباید یکسان باشد.
آیا علم بهتر است یا ثروت؟
مسئله دوم که باید مورد بررسی قرار گیرد ، بخش دوم اظهارات بیرانوند است. جایی که او در مورد امتحان ورودی می گوید ، “من چند ماه پیش به دکترا دادم و این یک چیز عجیب بود. نام کسانی که امتحان ورودی را می دهند روی برگه خود تایپ شده اند ، اما من نمی دانستم و به دنبال مکانی در ورق خودم برای نوشتن نام و نام خود بودم. یک جزوه یک امتحان کامل به زبان انگلیسی بود و من می گویم که دهانه من را به زبان انگلیسی می خوانم که در آن آزمون ها به زبان انگلیسی یاد می گیرد که من به زبان انگلیسی یاد گرفته ام که به زبان انگلیسی یاد گرفته است؟ سی ، چهل سالگی!
در این راستا ، می توان اظهار داشت که پول سیستم آموزش کشور در مرحله اول می تواند به خودی خود تبدیل شود. هنگامی که یک فرد می تواند در دانشگاه درست همانطور که ثروتمند است ، در دانشگاه تحصیل کند ، و سپس با ده بیست و ناتوان و در اوج بی سوادی ، باید انتظار داشته باشید که این سیستم آموزشی به مکانی از جولان تبدیل شود که در معرض سرقت ادبی و پایان نامه های پولی باشد. همچنین انتظار می رود که آلامام و حکیم دیگر از دانشگاه ها بیرون بیایند و به بهترین وجه فارغ التحصیلان تک محصول حذف شوند.
مطمئناً شخصی از یک فوتبالیست که با استعداد است اما با استفاده از پول با استفاده از آموزش به عنوان ادای احترام به ارتش ، انتظار خاصی برای تحصیل ندارد و حتی دانستن برخی از بدیهیات و اطلاعات عمومی ، و حتی انتقاد از او مجاز نیست زیرا Biranand امروز دقیقاً همان جایی است که او متعلق به آن است. او یک فوتبالیست است ، نه استاد دانشگاه و نه حتی یک دانشجوی فارغ التحصیل واقعی. در عوض ، آنچه در عزت آن نیست ، قوانین و ناکارآمدی در سیستم آموزش عالی کشور است که می تواند بهانه ای برای تجدید نظر در آن شود.
