انقلاب آرام در صنعت فولاد ویتنام – افق میهن

در گرمای بیش از حد کارخانه فولاد در منطقه اقتصادی دونگ کوات در کونگ نگای در جنوب مرکز ویتنام ، فلز ذوب شده مانند درخشش گدازه های آتشفشانی و به طور پیوسته توسط کانال های غلتکی بزرگ هدایت می شود. فقط یک دهه پیش به ندرت مناظر خارج از تاسیسات دولتی دیده می شد. اما امروز استال نه تنها از اجاق گاز ، بلکه از تعیین شرکت های خصوصی نیز ناشی می شود. شرکت هایی که قوانین بازی را نوشتند.

صنعت فولاد ویتنام ، که زمانی به عنوان یک صنعت سنگین و تحت سلطه شرکت های دولتی شناخته می شد ، اکنون یک انقلاب آرام را تجربه کرده است. طبق اعلام ویتنام صنعتی و وزارت بازرگانی (MOIT) ، بخش خصوصی اکنون به جنبش اصلی سرمایه گذاری ها و نوآوری ها تبدیل شده است. قبل از دهه ۱۹۸۰ ، تولید فولاد عمدتاً توسط شرکت فولاد ویتنام با فرآیندهای قدیمی و کیفیت پایین انجام می شد و فقط حدود ۱.۵ تن فولاد خام در سال تولید می شد.

ترانس ویت هوا می گوید: “پس از اصلاحات اقتصادی و افتتاح بازار ، تولید فولاد با شرکت های خصوصی مانند گروه Hoa Pat ، گروه Hoa Sen و گروه فولاد VIT DUC تحت درمان قرار گرفت.” “این شرکت ها با قدرت مالی خود در فن آوری های مترقی و خطوط تولید با ظرفیت بالا سرمایه گذاری کرده اند و محصولات با کیفیت بالا و تنوع بالا را به بازار عرضه کرده اند.”

با توجه به این واقعیت که توسعه زیرساخت ها یکی از ستون های اصلی چشم انداز ویتنام تا سال دوم است ، استال اکنون پایه و اساس رشد صنعتی شده است. جاده ها ، پل ها ، راه آهن یقه و مناطق هوشمند شهری همه به فولاد پایدار و با کیفیت نیاز دارند.

Air افزود: “صنعت فولاد یک ستون فقرات متالورژی سیاه برای شکل گیری سایر بخش های مهم صنعتی است.” تقریباً نیاز کشور در کشور به استال اکنون از داخل تحویل داده می شود. تولید سیم پیچ حلقه داغ نیز نیمی از تقاضای داخلی را در بر می گیرد. علاوه بر اثرات اقتصادی ، رشد تولید کنندگان فولاد خصوصی در مناطق مختلف به ویژه در مراکز صنعتی مانند Hygiong ، Inbetics و Quanganga اشتغال ایجاد کرده است. “هزاران محل کار واجد شرایط و نیمه کالیفرنیا ایجاد شده است ، و خدمات تدارکاتی ، ماشین و خدمات فناوری نیز از این فرآیند بهره مند شده اند.”

فولاد و استراتژی در دوره جدید

Hoa Pat ، بزرگترین تولید کننده فولاد در ویتنام ، اکنون ۵ ٪ از بازار فولاد این کشور را تشکیل می دهد. این شرکت از مجتمع ۲ میلیارد دلاری خود در دونگ کوت تا آخرین همکاری با Primetals ، وارد مناطقی مانند تولید پیشرفته ریلی ، خودرو و انرژی باد دریایی می شود.

هیئت مدیره این گروه ، ترن دین لانگ ، در نشست عمومی سالانه اخیر اعلام کرد که تمرکز استراتژیک این شرکت در بازار داخلی متمرکز است. وی گفت: سهم صادرات این شرکت از ۵ ٪ به کمتر از ۲ درصد کاهش می یابد تا در پروژه های ملی زیرساخت متمرکز شود.

وی گفت: “بخش خصوصی هرگز چنین حامی نبوده است.” این یک لحظه طلایی است. “

لانگ همچنین نشان داد كه وزارت ساختمان در حال تهیه پیش نویس تصمیمی است كه در آن برخی از پروژه های دولتی به تولیدكنندگان داخلی مانند Hoa Pat اختصاص داده می شود. نشانه افزایش هم افزایی بین دستورالعمل های ایالتی و استراتژی های شرکت.

پروژه Dong Kot 2 قرار است در ماه مه آغاز شود و در ۲ اجرا خواهد شد. این گروه امسال گردش مالی حدود ۱.۵ میلیارد دلار آمریکا را به بهره برداری رساند. افزایش ۵ درصدی در مقایسه با سال ۲. سود خالص پس از کسر مالیات نیز حدود ۵ میلیون دلار است که مربوط به رشد سالانه ۴.۹ درصد است.

در سه ماهه اول ، این گروه فروش بیش از ۱.۵ میلیارد دلار آمریکا و سود خالص حدود ۲ میلیون دلار تولید می کند که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۲ و ۲ درصد افزایش یافته است.

در سال سوم ، تولید برگهای فولادی رنگی ویتنام تقریباً به ۱.۵ میلیون تن رسیده است که شامل حدود ۳ میلیون تن صادرات است. این یعنی ۴.۳ ٪ از کل تولید. عامل اصلی این موفقیت با کیفیت بالا ، خودآگاهی تکنولوژیکی و ظرفیت تولید بود.

HOA می گوید: “بازیگران اصلی صنعت فولاد ویتنام کاملاً با موانع تجاری مانند اقدامات حفاظت از طبیعت ، ضد انفجار و سهمیه ها ، به ویژه از اتحادیه اروپا و ایالات متحده ، کاملاً آشنا هستند.” این شرکت ها با تنوع بخشیدن به بازارهای صادراتی و استقلال یک هدف خاص به طور جدی با سیاست تجارت بین المللی سازگار شدند. “هنگامی که اتحادیه اروپا سهمیه های خود را محدود می کند ، شرکت ها به سرعت صادرات خود را به بازارهای کمتری هدایت می کنند – این چابکی با توجه به چالش های تجارت جهانی بسیار ارزشمند است.”

پویایی بخش خصوصی در قالب HOA SEN

گروه HOA Sen نمایانگر پویایی دیگری از بخش خصوصی است. این شرکت در زمینه فولاد و سقف روکش تخصص دارد و در زمینه های برندسازی ، فروش و صادرات به مهارت های بالایی رسیده است.

در سال دوم ، HOA SEN با سهم ۵ ٪ از بازار داخلی و بیش از ۲ ٪ از Stahlexports روکش شده به یکی از بازیگران اصلی تبدیل شد.

محصولات این شرکت همچنین به بازارهای سخت مانند اتحادیه اروپا و ایالات متحده صادر شد. یکی دیگر از شرکت های خصوصی ، Ton Dong A ، همچنین ۴.۹ درصد از سهم بازار را تشکیل می دهد. تولید کنندگان فولاد خصوصی اکنون کنترل کاملی بر بخش فولاد روکش شده دارند که این نشانگر تحرک بالای آنها است.

فولاد تحت پوشش به دلیل سازگاری و تقاضای زیاد در صنایع مختلف نقش اساسی دارد. از ساخت و ساز و خلاصه خودرو گرفته تا لوازم خانگی و الکترونیک.

ادغام اهداف با طراحی سیاسی

اگرچه صنعت فولاد در ویتنام اقدامات زیادی را انجام داده است ، اما اکنون با یک چالش مهم روبرو است: هماهنگی جاه طلبی های داخلی با واقعیت های جهانی. دولت ظرفیت ملی را ۲ تا ۵ میلیون تن در سال نشان داده است.

از طرف دیگر ، انجمن جهانی فولاد پیش بینی می کند که مصرف جهانی فقط تا پایان دهه ۱ تا ۲.۵ درصد در سال رشد خواهد کرد. عاملی که باعث نگرانی در مورد ظرفیت بیش از حد و نوسانات قیمت شده است. موانع تجاری و مقررات زیست محیطی نیز فشار بیشتری وارد کرده است. کشورها از طریق مالیات ضد دفع و مالیات کربن از صنعت داخلی خود پشتیبانی می کنند.

در پاسخ به این امر ، دولت ویتنام اقدامات پیشگیرانه ای را انجام داد. برای واردات فولاد از چین و کره جنوبی ، وظایف ضد دوری تا ۵ ٪ اعمال می شود.

علاوه بر این ، ویتنام به طور رسمی بخش خصوصی را به عنوان محرک نوآوری و تحول دیجیتال به رسمیت شناخته است ، که این نشانه افزایش حمایت دولت از رشد بخش خصوصی است. گروه هایی مانند Hoa Sen و Ton Dong A همچنین فعالیت های خود را با مکانیسم اتحادیه اروپا از مکانیسم سازگاری مرز کربن (CBAM) ترتیب داده و برای حفظ رقابت صادرات خود در فن آوری های کم کربن سرمایه گذاری می کنند.

به گفته HOA SEN ، این شرکت سالانه تولید و تجارت خود را در سطح پایدار قرار داده است تا بتواند پاسخ انعطاف پذیر به نوسانات بازار را حفظ کند و موقعیت خود را به عنوان بزرگترین تولید کننده فولاد روکش شده در جنوب شرقی آسیا و یکی از پنج مارک برتر جهان حفظ کند.

تان دین تین ، مدیر سابق موسسه اقتصادی ویتنام گفت: “شرط بندی استراتژیک ویتنام در بخش خصوصی در صنایع سنگین مانند فولاد نشان دهنده تغییر اساسی در رویکردها است.” “صحبت در مورد دارایی دولت دیگر مهم نیست ، اما برای کارآیی ، نوآوری و ادغام زنجیره های تأمین جهانی مهم است.”

منبع: پیام های فولادی