اولین عینک هوشمند واقعی متا: تکنولوژی خیره‌کننده یا مشکل بزرگ؟
وقتی Google Glass در سال ۶ به صحنه آمد ، مردم تعجب کردند. نه تنها عینک هوشمند Google با دوربین تقریباً نوآورانه ، سؤالات جدید و تا حدودی ناخوشایند در مورد حریم شخصی شخصی ، بلکه آنها حتی بحث برانگیز تر نیز رد کردند: آنها بسیار عجیب و ناخوشایند به نظر می رسید. اکنون ، بیش از پنج سال بعد ، به نظر می رسد که تمام این مشکلات (حداقل از نظر ظاهری) به گذشته پیوسته اند. به عنوان مثال ، متا را در نظر بگیرید.
با توجه به افق میهن و به نقل از Gizmodo ؛ فروش عینک های هوشمند Ray-Ban Meta به طرز شگفت آور بسیار زیاد است ، و حتی هدست واقعیت ترکیبی Quest زنده مانده است. شایعات حاکی از آن است که متا در آستانه راه اندازی اولین عینک “واقعی” خود قرار دارد. یعنی عینک هایی که واقعاً نمایشگر دارند. طبیعی است که بیش از یک دهه پس از Google Glass ، بحث در مورد عینک متا (به نام Hypernova) با عینک های هوشمند قدیمی کاملاً متفاوت است. مردم هیجان زده هستند ، چشم ها به آن می پردازند و حتی شایعه شده است که اپل این زمینه را به عنوان یک مرز جدید فن آوری در نظر گرفته است. بنابراین همه چیز برای پول متا است ، درست است؟ شاید ، اما من هنوز حساب دلارهای Metauris را باز نکرده ام.
علیرغم وعده هایی که ورود متا به دنیای عینک های هوشمند ، چیز عجیبی در مورد Hypernova باعث شده است که ذهن من باشد. مشکل لزوماً خود عینک نیست ، بلکه “دستبند عصبی” است که گفته می شود با آن تهیه می شود.
بگذارید کمی برای کسانی که هرگز تعقیب نشده اند توضیح دهم. همانطور که قبلاً گفتم ، عینک متا بعدی احتمالاً نمایشگر خواهد بود. اگر صفحه نمایش داشته باشد ، باید راهی برای کنترل آن وجود داشته باشد ، از جمله “Mini -Apps” ، نسخه های سبک برنامه هایی که روی عینک اجرا می شوند و بلومبرگ. روش های مختلفی برای کنترل عینک های هوشمند وجود دارد ، اما رویکرد متا ظاهراً از “دستبند عصبی” استفاده می کند ، پوشیدنی که سیگنال های الکتریکی دست و بازو را برای انگشت و دست می خواند. و اینجاست که پرونده کمی عجیب است.
از یک طرف (یا بهتر است در مچ دست بگوییم) دستبند که سیگنال های ارسال شده از مغز را می خواند واقعاً عالی است. اگر تا به حال چیزی شبیه به آن دیده اید ، این یک فناوری آینده است. از طرف دیگر ، این یک خطر بزرگ است. مهم نیست که این دستبند چقدر مفید باشد ، دشوار است که از کاربران بخواهید که آن را برای استفاده کامل از عینک هوشمند خود ببندند. حدس من این است که بیشتر افرادی که ۵ دلار (شایعه شده به Hypernova) پرداخت می کنند برای عینک های هوشمند آینده در همه جا می خواهند.
یادآوری بستن دستبند روی کاغذ یک مشکل بزرگ نیست ، اما اگر نیاز به شارژ شدن داشته باشد چه می شود؟ اگر چیزی را روی مچ یا دست خود دوست ندارید چه می کنید؟ یا – و به نظر من این بزرگترین مشکل است – اگر آن را دوست ندارید چه می کنید؟
همانطور که قبلاً گفتم ، یکی از بزرگترین مشکلات مربوط به Google Glass این بود که وقتی آن را گره زدید ، واقعاً مانند یک اسباب بازی روی صورت خود بودید. تا آنجا که هرکسی که جرات کرد آن را روی صورت خود بگذارد ، به “شیشه سوراخ” معروف بود. ماژول دوربین قابل توجه و منشور نمایشگر Google Glass باعث شده است که این محصول از آن متنفر باشد و از رشد این دستگاه ها جلوگیری کند. البته ، همه چیز از نظر ظاهری نبود – سال زمان متفاوتی بود و مفهوم حریم شخصی شخصی بسیار متفاوت بود ، مفهومی که طی سالها به شدت تغییر کرده است. اما فکر می کنم دلیل اینکه عینک متا ری-ممنوعیت تقریباً تمام شیشه های Google و حتی موفق تر انجام می شود ، ظاهر آنها است.
اما خوب ، اکنون اوضاع قطعاً متفاوت است ، و شاید در مورد آنچه مردم مایل به پوشیدن بدن خود هستند ، همین حرف را می توان گفت. تنها چیزی که من می دانم این است که بسیاری از ویژگی هایی که می توانند Hypernova را خاص یا مفید بدانند ، به پوشیدنی وابسته هستند و در حالی که عینک های هوشمند نیمه قابل استفاده هستند ، دستبندهای هنوز دستبند نیستند. Google Glass ممکن است مدتها پیش مرده باشد ، اما اشتباهات گذشته دوباره تکرار نشده است.
