اگر زمین با سیاره تیا برخورد نمی‌کرد، احتمالاً امروز ما وجود نداشتیم
یافته های این دو مطالعه جدید نشان می دهد که برخورد بزرگ زمین اولیه با سیاره ای به اندازه مریخ ممکن است منبع زندگی روی زمین باشد.
زمین اولیه احتمالاً فاقد عناصر و مواد لازم برای تشکیل زندگی است. اما طبق یافته های جدید این دو مطالعه علمی ، اوضاع هنگامی که یک جنایت به سیاره مریخ برخورد کرد و مواد لازم را به آن منتقل کرد ، اوضاع تغییر کرد.
فرضیه برخورد بین زمین های ابتدایی و عظیم به عنوان مریخ ، که محققان آن را “تیا” می نامند ، سالها پیش مطرح شده است ، و به ویژه در توضیح چگونگی شکل گیری ماه توسط بقایای آن. اکنون در یک مطالعه جدید ، دانشمندان می گویند که تیا بیش از ۵ میلیارد سال پیش برخی از مطالب کلیدی مورد نیاز زندگی را آورده است.
پاسکال کراتاش ، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: “ما نتیجه گرفتیم که جرم برخورد سازنده ماه ، تیا ، در منظومه شمسی دورتر از زمین بوده و پر از مواد فرار است.”
مواد فرار ترکیبات شیمیایی مانند هیدروژن و کربن هستند که به راحتی تبخیر می شوند. این مواد همچنین به عنوان ترکیبات زندگی شناخته می شوند. در نزدیکی خورشید ، درجه حرارت آنقدر زیاد است که این مواد نمی توانند جامد یا مایع باشند و در گاز باقی بمانند. اما در مناطق بیرونی ، فراوانی این مواد در سیارات گاز غول پیکر مانند مشتری و کیوان و همچنین در دنباله دارها و سیارک ها بسیار زیاد است. بنابراین تیا برای زمین مهم بود. کراتاش می گوید این سیاره احتمالاً آن فراری هایی را که مؤلفه های اساسی زندگی هستند ، آورده است.
در مطالعه اول ، دانشمندان از مدل شیمیایی برای بررسی ایزوتوپ ها در شهاب سنگ ها و سنگهای زمینی استفاده کردند. آنها بر روی پاشش رادیواکتیو یکی از ایزوتوپهای منگنز که در اوایل منظومه شمسی وجود داشته و چندین میلیون سال کروم را اسپری کرده اند ، تمرکز کردند. این خط زمانی به محققان اجازه داد تا ۵ میلیون سال اول تشکیل زمین را با دقت بررسی کنند. (خود منظومه شمسی تقریباً ۱.۵ میلیارد سال است.
دانستن چگونگی رسیدن زندگی به زمین و باقیمانده سال ها باقی مانده است ، یک مسئله پیچیده است. Karatash می گوید: “زمین تنها سیاره ای است که ما می دانیم زندگی را ایجاد کرده است و چندین میلیارد سال حفظ کرده است.” “هنوز مشخص نیست که چه فرآیندی در تاریخ زمین رخ داده است که این امکان را فراهم کرده است.”
محققان سرنخ هایی برای منظومه شمسی اولیه به دست آوردند. زمین ابتدایی و سیارات در حال رشد در اطراف آن (که امروز شامل جیوه ، زهره و مریخ) با تبادل گرد و غبار و گاز از طریق تبخیر و تراکم در سه میلیون سال اول به سرعت تغییر کرد. با این حال ، این روند تقریباً پس از حدود سه میلیون سال متوقف شد. زیرا سیارات سنگی و گاز بیشتر مواد رایگان را در سیستم جذب می کردند. به عبارت ساده تر ، سیارات نزدیک به خورشید نسبت به عناصر فرار خالی تر بودند ، زیرا دمای بالای داخلی چنین موادی را از بین می برد.
به همین دلیل است که مواد بی ثبات زمین باید از منبع بزرگی مانند TIA تهیه شود ، که تخمین زده می شود حدود ۱.۵ میلیارد سال پیش به زمین برخورد کند. مطالعه جدید ، مانند سایر مطالعات ، فرض می کند که TIA نوعی شمع بود. یعنی یک سنگ غنی از کربن و ترکیبات آلی که معمولاً به دور از خورشید تشکیل می شوند.
یافته ها نشان می دهد که شکل گیری زندگی در سیارات خارج از قطبی مشابه زمین چندان ساده نیست. از آنجا که بخش اعظم فرار مورد نیاز احتمالاً در مناطق دیگر سیستم شکل گرفته است. Claus Mazger ، استاد بازنشسته ژئوشیمی در دانشگاه برن و نویسندگان مطالعه ، می گوید این مطالعه نشان می دهد که تأمین شرایط بیولوژیکی در جهان یک پدیده قطعی نیست ، بلکه به عوامل خاص و گاه تصادفی بستگی دارد.
محققان نتایج خود را در تاریخ ۱ اوت در مجله Science Advances منتشر کردند. اما این تنها مطالعه اخیر TIA و تأثیر آن بر زندگی زمین نبود. یک مطالعه دیگر ، که قرار است در تاریخ ۵ نوامبر منتشر شود ، نشان می دهد که تیا آب زیادی را به زمین آورده است و کار او هنوز در مانتوی سیاره ما دیده می شود.
پدرو ماچادو ، اخترفیزیکار اخترفیزیک و علوم فضایی پرتغالی و یکی از نویسندگان تحقیقاتی می گوید وجود آب در مانتوی برای معما است. از آنجا که چگالی کمتری نسبت به مواد موجود در گوشته دارد و انتظار می رود به جای ماندن در اعماق ، به پوسته یا اقیانوس ها منتقل شود. وی می افزاید: یک مطالعه مبتنی بر شبیه سازی نشان داد که وقتی TIA به زمین اصلی برخورد کرد ، آب زیادی به همراه آورد. آب به لایه های داخلی زمین نفوذ کرد و از آنجا که آب از عمق زمین به سطح زمان منتقل شد ، مدتی طول کشید تا آب روی سطح زمین یا اقیانوس ها ظاهر شود.
منبع: زومیت
