اینشتین در مورد منطقه عجیب اطراف سیاهچاله‌ها درست می‌گفت

در سال ۱۹۱۵، اینشتین پیش بینی کرد که با نزدیک شدن ماده به سیاهچاله، به دلیل نیروی عظیم گرانش فضا-زمان، مستقیماً در آن فرو خواهد رفت و اکنون دانشمندان شواهدی یافته اند که این پیش بینی درست است.

دانشمندان برای اولین بار منطقه عجیبی را در اطراف سیاهچاله ها مشاهده کردند که “منطقه غوطه وری” نامیده می شود. آلبرت اینشتین در نظریه نسبیت عام خود وجود این منطقه را پیش بینی کرد. در منطقه فروپاشی، چرخش ماده به دور سیاهچاله متوقف می شود و در عوض با سرعت نور مستقیماً به سیاهچاله می افتد.

به گفته IA، مطالعه مناطق سقوط ممکن است به کشف اطلاعات جدید مرتبط با ماهیت بنیادی فضا-زمان منجر شود.

در سال ۱۹۱۵، انیشتین پیش بینی کرد که با نزدیک شدن ماده به سیاهچاله، به دلیل نیروی عظیم گرانش فضا-زمان، مستقیماً در آن فرو خواهد رفت.

تا به حال، این فقط یک پیش بینی بوده و هرگز در واقعیت دیده نشده است. با این حال، تلسکوپ های فضایی NuSTAR و NICER ناسا وجود این مناطق را تایید کرده اند.

روی سیاهچاله های کوچکتر تمرکز کنید

این کشف توسط گروهی از محققان به رهبری دپارتمان فیزیک آکسفورد امکان پذیر شد. آنها همچنین دریافتند که این منطقه برخی از قوی ترین نیروهای گرانشی را که تا به حال در کهکشان کشف شده اعمال می کند.

این مطالعه بر روی سیاه‌چاله‌های کوچک‌تر نسبتاً نزدیک به زمین، با استفاده از داده‌های اشعه ایکس جمع‌آوری‌شده از آرایه تلسکوپ طیف‌سنجی هسته‌ای مبتنی بر فضای ناسا (NuSTAR) و تلسکوپ ترکیبی داخلی ستاره نوترونی (NICER) متمرکز شد.

مطالعه آکسفورد اولین مطالعه ای است که منطقه ریزش را در عمق ارزیابی می کند و از داده های اشعه ایکس برای به دست آوردن درک بهتری از نیروی اعمال شده توسط سیاهچاله ها استفاده می کند.

چیزی که واقعا هیجان انگیز است این است که سیاهچاله های زیادی در کهکشان وجود دارد، و ما اکنون یک راه قدرتمند جدید برای استفاده از آنها برای مطالعه قوی ترین میدان های گرانشی شناخته شده داریم.

مثل رودخانه ای که تبدیل به آبشار می شود

دکتر اندرو مومری از دانشگاه آکسفورد، که این مطالعه را رهبری کرد، بر اهمیت این مشاهدات تاکید کرد و گفت: “در مورد آن فکر کنید که یک رودخانه به آبشار تبدیل می شود. تا به حال، ما به یک رودخانه نگاه می کردیم و این همان نگاه اول.” ما اهل آبشار هستیم

محققان این دو تلسکوپ فضایی را به سمت سیاهچاله ای به نام MAXI J1820+070 که در فاصله نزدیک به ۱۰۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد، نشانه گرفتند.

آنها اشعه ایکس ساطع شده از سوزاندن مواد در دیسک برافزایش را شناسایی کردند و با تطبیق داده های اشعه ایکس در مدل های ریاضی، دریافتند که این دو تنها در صورتی با هم مطابقت دارند که مدل ها شامل نوری باشد که از ماده در ناحیه سقوط می کند، که این امر آن را تأیید می کند. وجود داشتن.

منبع: ایسنا