این پرندهٔ ماقبلتاریخ بر اثر قورت دادن ۸۰۰ سنگ خفه شد
یک پرنده ماقبل تاریخ که ۱۲۰ میلیون سال پیش زندگی کرده و مرده است، یک معمای پزشکی برای دیرینه شناسان پزشکی قانونی ایجاد کرده است.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; این پرنده با بیش از ۸۰۰ سنگریزه در گلویش مرد – شرایطی که محققان کاملاً مطمئن هستند که باعث مرگ او شده است. اما چرا پرنده ای به اندازه گنجشک این سنگ ها را قورت داد؟
این کشف سؤالات جالبی را در مورد رژیم غذایی، رفتار و فیزیولوژی پرندگان ماقبل تاریخ ایجاد می کند – به ویژه از آنجایی که حجم سنگ های مری پرنده تازه کشف شده کرومورنیس فونکی (Chromeornis funkyi) کاملاً با آنچه در پرندگان امروزی دیده می شود متفاوت است.
یک یافته نادر در فسیل ها
جینگمی اوکانر، دیرینه شناس در موزه فیلد شیکاگو، می گوید:
بسیار نادر است که بتوانیم بفهمیم که چه چیزی باعث مرگ یک فرد خاص در پرونده فسیلی شده است.
او ادامه می دهد:
اگرچه ما نمی دانیم چرا این پرنده تمام آن سنگ ها را بلعیده است، اما مطمئن هستم که برگشت آن توده باعث خفگی و در نهایت مرگ این پرنده کوچک شده است.
ویژگی های شگفت انگیز کرومورنیس
Chromeornis به دلایل زیادی حتی بدون در نظر گرفتن علت مرگ آن جذاب است. این پرنده در موزه شاندونگ تیانیو در چین کشف شد و فسیل آن در نوعی رسوب سنگی به نام لاگرستات نگهداری می شود. این نوع رسوبات می توانند بقایای موجودات را با جزئیات فوق العاده حفظ کنند، حتی از جمله بافت های نرم بدن.
در فسیل کرومورنیس، جزئیات منحصر به فردی از جمله:
• نمای کلی پوست گردن، بال ها و پاها
• پر
• آثار رنگدانه های تیره در چشم
• و حتی نشانه هایی از عضلات
حفظ شده است. علاوه بر این، قسمت های سخت بدن مانند منقار و استخوان نیز به خوبی فسیل شده اند.
این جزئیات به اوکانر و همکارانش اجازه داد تا مکان کرومورنی ها را در درخت تکاملی پرندگان ماقبل تاریخ تعیین کنند.
این پرنده کوچک، با وزن حدود ۳۳ گرم (۱.۱۶ اونس)، متعلق به خانواده منقرض شده Longipterygidae است – پرندگان کوچک با دندان هایی در نوک منقار بلندشان. نزدیکترین شباهت کرومورنیس به جنس Longipteryx است.
سنگ های عجیب در گلوی پرنده
با بررسی دقیق تر، سؤالات جدیدی در مورد توده بزرگ سنگ های کوچک در مری پرنده مطرح شد.
اوکانر می گوید:
متوجه شدم که او یک توده سنگ واقعاً عجیب در مری، درست در کنار استخوانهای گردنش دارد. «این بسیار عجیب است، زیرا در تمام فسیلهایی که من میشناسم، هیچکس تا به حال چنین تودهای را در گلوی یک حیوان پیدا نکرده است.»
بررسی دقیق ترکیب این سنگ ها نشان داد که از نظر معدنی با سنگ های اطراف فسیل تفاوت دارند و حتی با یکدیگر متفاوت هستند.
این بدان معناست که سنگ ها پس از مرگ پرنده در محل دفن طبیعی جمع نمی شوند، بلکه پرنده آنها را در حالی که زنده بوده بلعیده است.
آیا پرنده برای هضم غذا سنگ می خورد؟
برخی از پرندگان سنگ می خورند تا هضم را آسان تر کنند. این سنگ ها که گاسترولیت نامیده می شوند در غضروف ماهیچه ها فرو می روند و غذا را تجزیه می کنند.
در برخی از پرندگان، زمانی که سنگ ها بیش از حد صاف می شوند، پرنده آنها را بلند می کند و سنگ های جدید را می بلعد.
اما خانواده کرومورنیس و خود این پرنده هیچ نشانی از سنگ های ماهیچه ای ندارند و اندازه و تعداد سنگ ها برای پرنده ای به این کوچکی بسیار زیاد است.
اوکانر توضیح می دهد:
“ما بیش از ۸۰۰ سنگ کوچک در گلوی این پرنده پیدا کردیم – بسیار بیشتر از هر پرنده دیگری با آبشش. برخی از آنها واقعاً سنگ نبودند، بیشتر شبیه گلوله های کوچکی از خاک بودند. بنابراین به وضوح می توان گفت که این سنگ ها برای خرد کردن غذا نبودند.”
احتمال بیماری پرندگان
گزینه دیگر این است که شاید Chromeornis بیمار بود. برخی از پرندگان زنده برای از بین بردن انگل ها یا جبران کمبود مواد مغذی سنگ می خورند.
اوکانر می گوید:
زمانی که پرندگان مریض می شوند، رفتار عجیبی دارند، ما یک فرضیه موقتی را مطرح کردیم که این پرنده مریض است و به همین دلیل سنگ می خورد، سنگ های زیادی را قورت داد و سعی کرد آن ها را بالا بیاورد، اما توده سنگ ها خیلی بزرگ بود و در مری او گیر کرده بود.
سرنوشت کرومورنیس
مانند بسیاری از حیوانات دیگر آن زمان، کرومورنیس و خانواده آن در انقراض دسته جمعی کرتاسه-پالئوژن ۶۶ میلیون سال پیش از بین رفتند.
این فسیل کمیاب پنجره کوچکی به زندگی این پرنده می دهد و می تواند نشان دهد که چرا این گونه در برابر انقراض آسیب پذیر بوده است.
اوکانر می گوید:
“یادگیری در مورد کرومورنیس و پرندگان منقرض شده آن می تواند در نهایت به هدایت تلاش های حفاظت از گونه ها کمک کند.”
