بازار بورس در محاصره آتش انتظارات تورمی و تیغ نرخ بهره

با بازگشت مکانیسم ماشه و گمانه زنی هایی در مورد سفت شدن تحریم ها ، بورس اوراق بهادار تهران بار دیگر به “پرچین تورم” تبدیل شده است. برخی این موضوع را شروع تظاهرات تورم می دانند ، اما برخی دیگر هشدار می دهند که اگر نرخ ارز افسرده شود و قیمت دارایی ها افزایش یابد ، این تجمع به زودی می تواند به بن بست برسد.

گزارش بورس سهامبازار سرمایه ایران بار دیگر در یک نقطه سرنوشت ساز است. مکانی بین هیجان و واقعیت اقتصادی. بازگشت مکانیسم ماشه و افزایش عدم اطمینان سیاسی بار دیگر انتظارات تورم را به وجود آورد و توجه را به بازار سهام بازگرداند. اکنون دو مسیر به بازار وجود دارد:

از یک طرف ، تحلیلگرانی که معتقدند انتظارات تورم می تواند محرک رشد سهام باشد. درست مثل اینکه در سالهای ۱ تا ۲ به حمایت از دارایی تبدیل شد. از طرف دیگر ، یک دیدگاه واقع بینانه تر وجود دارد که بازار سهام فقط یک تجمع مقطعی خواهد بود تا اینکه دلار متوجه نشود و دولت همچنان به گسترش کسری مالی ادامه دهد. به عبارت ساده ، بازار یک بازار هیجان انگیز است و نرخ بهره از طرف دیگر است. سرمایه گذاران خرده فروشی به امید تورم خریداری می کنند و سرمایه گذاران نهادی نسبت به بازده اوراق بهادار محتاط هستند.

اما اکنون سوال اصلی این است:

بین تورم مورد انتظار ، سرکوب ارز و گرسنگی دولت برای فروش اوراق بهادار ، چه نیرویی در اقتصاد آینده بازار سهام را تعیین می کند؟

یادآوری آشنا از تاریخ

با بازگشت رسمی مکانیسم ماشه و افزایش تنش های بین المللی نسبت به ایران ، بورس اوراق بهادار تهران بار دیگر در مسیر انتظارات تورم و عدم اطمینان ژئوپلیتیکی قرار دارد. وضعیتی که برای سرمایه گذاران آشنا است ، به وضوح یادآور تجربیات تاریخی سالهای ۱ تا ۲ است.
در سال ۴ ، با خروج ایالات متحده از کارگزاری و شروع دور جدید تحریم های نفت و بانکی ، نرخ ارز پرش قابل توجهی را تجربه کرد و منجر به افزایش انتظارات تورم و تغییر در لنگر اسمی در اقتصاد شد. در این مرحله ، بازار سرمایه به سرعت با شرایط جدید سازگار شد و به عنوان پرچین در برابر تورم دیده می شد. یک پناهگاه برای جلوگیری از خطر ریال.

این روند در سال دوم و به ویژه در نیمه اول سال ادامه یافت. نرخ بهره واقعی به دلیل تورم بالا و سیاست پولی انبساط در سطح منفی قرار داشت و این فضا به یکی از دلایل ظهور تجمع بی سابقه بازار سهام تبدیل شد. تورم نقطه در نهایت از ۵ ٪ فراتر رفت و جذابیت بازارهای موازی تضعیف شد. عاملی که باعث شد سهام در یک مسیر سودآور سرمایه گذاری کند.

اما همانطور که تجربه تاریخی نشان داده است ، این تجمع پایان خوشی نداشت. از تابستان ، دولت با توجه به کسری بودجه ، سیاست خود را تغییر داده است. صدور گسترده اوراق قرضه دولتی آغاز شد ، بازده بازار بدهی افزایش یافت و برخی از سیاست های سختگیرانه مانند محدودیت فروش و قیمت گذاری گرامری در بورس سهام معرفی شد.

سرانجام ، ترکیب این عوامل باعث شد تا بازار سرمایه که با انتظارات تورم رشد کرده بود ، وارد دوره ای از کاهش شدید و بی اعتمادی شود. یک چرخه تمام عیار تورم ، رشد دارایی و سپس از دست دادن ناگهانی ارزش.

در بورس سهام بخوانید: چرا بازار سهام با وجود تورم ۵ ٪ هنوز در قرمز است؟!

حتی امروز ، در حالی که شرایط در سال دوم کاملاً قابل مقایسه نیست ، شباهت های رفتار بازار و سیاست گذاران افزایش یافته است. بازگشت مکانیسم ماشه ممکن است یک بار دیگر محرک انتظارات تورم باشد ، اما اگر دولت همان مسیر را تکرار کند – یعنی افزایش اوراق بهادار بدون آزادسازی نرخ ارز – خطر سقوط مشابه بازار وجود دارد.

دو روایت متناقض در مورد آینده بازار سهام

هنگام تجزیه و تحلیل توسعه آینده بازار سهام ، دو قرائت کاملاً متفاوت از واقعیت اقتصاد ایران است. دو روایت که هر دو در منطق خود حقیقت دارند ، اما مسیرهای مختلفی را به بازار سهام نشان می دهند.

داستان اول: بازار در مسیر صعود تأثیرگذار

طبق این دیدگاه ، بازار سهام ایران در آستانه تکرار الگوی سال ۱-۲ است. در این روایت ، انتظارات تورم نقش اساسی دارد و افزایش عدم اطمینان سیاسی و بازگشت مکانیسم ماشه به عنوان رشد شاخص تلقی می شود.

طرفداران بر این باورند که افزایش تورم عمومی باعث می شود سرمایه گذاران برای حفظ ارزش دارایی های خود به بازار سهام پناه ببرند. حتی اگر سود شرکت ها در کوتاه مدت افزایش یابد. در این زمینه ، بازار سهام از رشد سود واقعی تغذیه نمی شود ، بلکه با کاهش ارزش ریال است.

سناریوی مربوط به این تجزیه و تحلیل را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

“تجمع بازار سهام در پاییز” ؛ بازاری که حتی بدون افزایش قیمت دلار ، فقط بر اساس انتظارات تورم و ترس از کاهش ارزش ارز ملی وارد مرحله رشد عاطفی می شود.

روایت دوم: تورم اسمی کافی نیست. باید نرخ واقعی دلار باشد

در مقابل ، گروهی از تحلیلگران معتقدند تا زمانی که نرخ ارز ارز شرکت (یعنی دلار توافق شده یا NIMA) افزایش نمی یابد ، رشد پایدار در سودآوری وجود نخواهد داشت و بازار سهام رشد پایدار را تجربه نخواهد کرد.

به گفته این گروه ، سرکوب نرخ ارز مانند سقف شیشه ای در بازار در اقتصادی که در آن اکثر صنایع اصلی به نرخ اغراق بستگی دارند. تجربه سال ۲ نیز همین را تأیید می کند. با این حال ، با افزایش دلار رایگان دلار ، سود شرکت های صادراتی گرا به دلیل ثبات دلار تغییر نکرد و شاخص کلی پاسخی نداد.
سناریوی مربوطه به این صورت تعریف شده است:
“رکود اقتصادی بورس علی رغم تورم” ؛ بازاری که انتظارات آن مطرح می شود ، اما مگر اینکه دلار واقعی باشد ، سود واقعی حاصل نمی شود و ورود سرمایه گذاران نهادی به تعویق می افتد.
چرا هر دو روایت معتبر هستند؟
روایت اول در بین بازرگانان کوتاه مدت و شرکت کنندگان در بازار کوچک محبوب تر است. آنها به تجربه سال دوم و رشد تورمی شاخص اعتقاد دارند.
در حالی که روایت دوم توسط بیشتر تحلیلگران و مدیران نمونه کارها پذیرفته می شود. کسانی که می دانند بهبود واقعی تنها با رشد پایدار در درآمد شرکت ها امکان پذیر است ، نه با شوک های مقطعی که فقط موج های کوتاه مدت ایجاد می کنند.

در بورس سهام بخوانید: آینده شاخص کلی در دست دلار سالن ارز دوم است

اوراق قرضه ، مهمترین ستون تأمین مالی دولت در صورت تحریم ها

با بازگشت مکانیسم ماشه بر اقتصاد ایران و افزایش احتمال محدودیت درآمدهای نفتی ، بازار بدهی در واقع به تنها ابزار تأمین مالی قابل اعتماد دولت تبدیل شده است. در سالهای اخیر ، دولت نشان داده است كه با كاهش بودجه ، به جای كاهش هزینه ها ، مسیر صدور اوراق بهادار را ترجیح می دهد. مسیری که در سال ششم ادامه خواهد یافت.

برای استقبال از فروش اوراق بهادار ، عملکرد YTM باید در سطح جذاب تری حفظ شود. معمولاً بین ۱ تا ۲ درصد. اما این نرخ بهره به سرعت در حال رقابت برای بازار سهام است.

اگر سرمایه گذار بتواند ۵ ٪ بازده اوراق بهادار دولتی را بدست آورد ، چرا باید وارد بازار شود:

این یک قیمت گذاری مخرب و گرامری است که رایج است و با این وجود نرخ دلار کنترل می شود؟

در چنین شرایطی ، بازار بدهی به تدریج نقش “هضم نقدینگی” بازار سرمایه را به عهده می گیرد. هرچه اوراق بهادار جذاب تر باشد ، منابع مالی بیشتر به سهم می روند. نتیجه فشار مضاعف بر تقاضای واقعی بورس و رشد محدود ظرفیت رشد شاخص کلی است. پدیده ای که برای سال چهارم علائم واضح از این امر بوده است.

با توجه به مادی و علائم موجود در محیط اقتصادی کشور و همچنین شرایط منطقه ای و جهانی علیه ایران ، سرمایه گذاران بازار سرمایه در ۶ ، بهتر است بازار بدهی را جدی تر کنید.