بانک ها بنگاه های بقا و چسب‌زخم اعتباری شده اند
بانک و گروه بیمه: در اقتصاد تحت تأثیر تورم مزمن ، بهره وری پایین و بی ثباتی پی در پی ، تخصیص منابع بانکی می تواند آینه ای از اولویت کامل تصمیم گیرندگان باشد. آخرین گزارش ها از بانک مرکزی این نشان می دهد که بخش بزرگی از دستگاه گارانتی به سرمایه عملیاتی اختصاص داده شده است. این به معنای حفظ وضعیت فعلی شرکت ها است. در مقابل ، نسبت پروژه های توسعه و افزایش ظرفیت تولید ناچیز است. این الگوی تخصیص نه تنها چشم انداز رشد طولانی مدت را محدود می کند ، بلکه نشانه ای از سیستم بانکی است که بیشتر در مدیریت اضطراری امروز به جای توسعه آینده درگیر است.
تخصیص صحیح نقطه اعتباری در اقتصاد
در هر اقتصاد ، تأمین منابع مالی می تواند منجر به توسعه یا رکود شود. بانک ها به عنوان قلب ضرب و شتم سیستم وام نقش مهمی در طراحی آینده اقتصادی کشور دارند. با این حال ، اگر بخش بزرگی از این اعتبارات برای نیازهای فعلی و روزمره هزینه شود ، این نه تنها برای بحران های ساختاری باز است ، بلکه فرصت های رشد طولانی مدت نیز از بین می رود. سوال اصلی این است: آیا امکانات بانکی در ایران رشد اقتصادی واقعی است یا به سادگی چرخ فعالیت های روزمره را سخت نگه می دارد؟
انتساب وام به بخش فعلی و نه در توسعه تصویری از چشم اندازهای منفی و وضعیت ناپایدار اقتصاد امروز ایران است. جایی که آینده عملاً اولویت ندارد
اعتبارات را به فعالیتهای فعلی منتقل کنید
در پنج ماه اول سال ، کل سیستم پرداخت بانک ۲ به دست آمد. رقمی که رشد ۳.۵ درصد را در مقایسه با مدت مشابه سال قبل نشان می دهد. این نرخ رشد ۵ درصد بیشتر از رشد تسهیلات در مدت مشابه سال است و حاکی از افزایش شتاب بانکها هنگام اعطای تسهیلات است. با این حال ، نگاهی دقیق تر به ترکیب این تسهیلات نکات مهمتری را نشان می دهد: منابع کلی ، تنها ۴.۹ ٪ به خانوارها و مصرف کنندگان نهایی دست یافته اند ، در حالی که ۲ ٪ دیگر به صاحبان مشاغل (واقعی و قانونی) اختصاص می یابد.
علاوه بر افزایش تعداد ، این تصویر کلی از تسهیلات ، ادغام الگوی تخصیص منابع بانکی را نشان می دهد. مدلی با تمرکز بر شرکت ها ، اما با هدف حفظ جریان فعالیت های فعلی و عدم سرمایه گذاری در آینده. از اینجا می توان دریافت که رشد عددی تسهیلات به تنهایی نشانگر آرامش نیست ، به ویژه اگر تورم سالانه در نظر گرفته شود. بنابراین ، مسیر و هدف تخصیص آنها باید در نظر گرفته شود.
مؤسساتی که به خانوارها اعطا می شود ، حدود یک چهارم از تسهیلات به شرکت ها است
سهم اهداف مختلف تسهیلات ؛ چرخش برای بقا ، نه توسعه
آمارهای رسمی نشان می دهد که بیش از ۲ مورد از کل بورس های تحصیلی که مطابق با ۴.۹ ٪ هستند ، به سرمایه عملیاتی اختصاص داده شده است. این به معنای حفظ فعالیت های فعلی است. در مقابل ، تنها ۲.۳ تلاش برای ایجاد پروژه های جدید (۴.۹ ٪) و ۲ برای توسعه ظرفیت ها (۴.۹ ٪) هزینه شده است. این شکاف بزرگ بین اهداف فعلی و توسعه نشان می دهد که بانک ها به جای اولویت ، تثبیت کننده بازی می کنند. آنها به جای ایجاد آینده ، امروز بیشتر در این مورد هستند. حدود ۲ ٪ از وام ها به طور خاص برای حمایت از معایب ، وام های اعتباری ضروری و اعتباری هستند. از طرف دیگر ، می توان به وضوح حدس زد که بخش اصلی امکانات در بخش هایی مانند ایجاد و توسعه سهم ۲.۵ ٪ عملاً در بخش های مراقبت و بقا و همچنین حفظ ظرفیت متمرکز است.
خلاصه ؛ روایت
توزیع تسهیلات بانکی در ایران نشان می دهد که جهت گیری اصلی شبکه بانکی تأمین مالی فعالیت های فعلی شرکت ها است. نه توسعه ، بدون تولید ، زیرساخت. از آنجا که بیش از ۲ ٪ از تسهیلات به سرمایه عملیاتی اختصاص داده می شوند و فقط حدود ۲ ٪ برای ایجاد یا توسعه پروژه ها هزینه می شوند ، شما نمی توانید انتظار تولید یا رونق اقتصادی را داشته باشید.
به عبارت ساده ، واگذاری وام در اقتصاد ایران نشان دهنده واقعیت تلخ است: برنامه ریزی بقا ، نه برای پیشرفت. و این الگوی به جای اینکه فردا صبح بهتر درست شود فقط با چسب اعتباری باقی می ماند.
