با دنیا تعامل نکنید، صنعتی در ایران باقی نمی ماند که بر سر تصاحبش دعوا کنید

با یک محاسبه ساده، برای حفظ شرایط فعلی کشور در صنعت نفت، گاز، برق و آب به ۷۰۰ میلیارد دلار سرمایه غیرقابل دسترس نیاز داریم. آیا کسی می داند که این سرمایه گذاری ۷۰۰ میلیارد دلاری در صنعت آب است؟ اگر در چند سال آینده برق، نفت و گاز در دسترس نباشد، چه انتظاری خواهیم داشت؟ کاش شهید رئیسی زنده بود و در روزهای گرم تابستان اعلامیه های کدال را می خواند. آیا دیده اید که با وجود بازگشت برخی شرکت های کوچک ورشکسته به چرخه تولید، بنگاه های بزرگ تولیدی کشور به دلیل کمبود برق به تدریج در حال تعطیلی هستند؟

چیزی را گزارش کنید اخبار بورسدر ابتدا ذکر این نکته ضروری است که مخاطبان این گزارش اکثریتی هستند که می دانند یا می خواهند بدانند با این نوع حکمرانی، صنایع کشور تا چند سال آینده بر زمین می مانند و مردم محروم خواهند شد. دسترسی به بسیاری از نیازهای اساسی قطع می شود و به طور خلاصه: خیلی بدتر از کره شمالی ممکن است برای ما اتفاق بیفتد و البته می توانیم به عصر حجر برگردیم.

بدون شک، اقلیتی اپوزیسیون هستند که همچنان تولید راکت را بر پوشک ترجیح می دهند و خواستار قطع رابطه با اهالی و سیاستمداران بلاد کفر هستند و مدعی هستند که نه تنها پوزه کفار و شیاطین (عمدتاً کشورهای توسعه یافته و پیشرفته) از جمله ایالات متحده، اروپای متحد و غیره)، اما در چند سال آینده مورد توجه جهان قرار خواهند گرفت

نمی دانیم چرا برخی هنوز پیشرفت کشور را در مقاومت و عدم ارتباط تجاری و اقتصادی با کشورهای توسعه یافته می بینند؟ چرا برخی هنوز بر این باورند که با مدیریت داخلی می توان قله های پیشرفت را یکی یکی فتح کرد و قطار پیشرفت ما در مسیر جهانی شدن به حرکت خود ادامه خواهد داد؟

معلوم نیست عده ای چگونه می خواهند با مدیریت بهره وری تمام مشکلات صنعت را حل کنند، بدون اینکه بدانند بهره وری نیازمند علم و فناوری های روز است که متأسفانه بیشتر آنها از دیار کفر صادر می شود. چرا بعضی از دوستان نمی خواهند بفهمند که بهره وری نیاز به تکنولوژی مدرن دارد و تکنولوژی مدرن نیاز به دلار و روابط با کشورهای غربی دارد.

آیا همه چیز تمام می شود؟

در ماه های اخیر بارها بحث ضرورت سرمایه گذاری در صنایع مختلف حیاتی کشور مطرح شده است. برخی از ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری جدید برای نوسازی و نوسازی تجهیزات قدیمی صحبت می کنند. صنعت نفت مهم این است که بتوانیم سطح تولید فعلی را در سال های آینده حفظ کنیم.

دوستان معتقدند صنعت گاز این کشور برای تثبیت وضعیت فعلی و توسعه میدان های گازی جدید به بیش از ۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری فوری نیاز دارد.

مدیران وزارت صنعت معتقدند صنعت آب در ایران باید ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری جدیدی برای کاهش برخی از بحران ها و تنش های آبی آینده کشور و بر اساس گزارش های کارشناسی ارائه شده، سرمایه گذاری در بازسازی و پیشگیری از قطعی برق در شبکه سراسری دارد. ۲۵ میلیارد دلار نیاز است.

با یک حساب سرانگشتی باید شرایط فعلی کشور را در صنعت نفت، گاز، برق و آب حفظ کنیم. ۷۰۰ میلیارد دلار ما سرمایه بی ارزشی داریم.

لازم به ذکر است که نه تنها ۷۰۰ میلیارد دلار به این صنایع اختصاص خواهد یافت، بلکه این میزان کسری و عدم رفع مشکلات عرضه، فعالیت تمامی صنایع از تولیدکنندگان انواع محصولات فلزی، لاستیک، پتروشیمی، سیمان را تحت الشعاع قرار خواهد داد. ، کشاورزی و غیره وجود داشت

دریافت ۷ میلیارد دلار از کره جنوبی طی هفت سال تلاش و تمرین، ۷۰۰ میلیارد دلار سرمایه فوری نیاز دارد.

باورش سخت است که در طول هفت سال گذشته به طرق مختلف از کره جنوبی التماس کرده ایم، از درخواست های رسمی و مودبانه گرفته تا فحاشی و اخراج ال جی و سامسونگ، فقط برای بازگرداندن ۷ میلیارد دلار غیرممکن ما که فاقد سرمایه گذاری جدید است، سرمایه گذاری جدید کشورمان. نیاز به صنایع اساسی و حیاتی

ای کاش آقایان جلیلی، قالیباف و بشوری، زاکانی و قاضی زاده که مدعی مدیریت داخلی کشور بودند و به مذاکرات بین المللی اهمیت نمی دهند، برای ما توضیح می دادند که این ۷۰۰ میلیارد دلار غیر ممکن را از کجا می آورند؟ از تخریب قلک بچه های مدرسه تا گرفتن پول کهنه از بالش مادربزرگ ها و پدربزرگ ها؟ البته منتظر شروع نمایش و حضور رئیس جمهور منتخب نیز هستیم.

باور کنید چند سال دیگر دلمان برای این روزهای سخت تنگ خواهد شد

امیدوارم متهم به گسترش ناامیدی و یأس در جامعه نشویم، اما شاید در سال های آینده هر آنچه برای ما تبدیل به یک معضل جدی شده است برایمان آرزوهای دست نیافتنی دیده شود.

تا سال ها پیش بحث و دغدغه سیاست گذاران اقتصادی کشور تک رقمی شدن نرخ تورم بود اما الان دعا می کنیم که نرخ تورم بیش از ۴۰ درصد افزایش پیدا نکند.

در سال های نه چندان دور دلار ۵۰۰۰ تومانی را ابزار تمسخر و بهانه ای برای شوخی های تند قرار می دادیم اما امروز به خود می بالیم که بیش از یک سال است که توانسته ایم قیمت دلار را در محدوده ۶۰ نگه داریم. ما کنترل های هزار تومانی داریم.

چه کسی می داند اگر این سرمایه گذاری ۷۰۰ میلیارد دلاری در صنایع آب، برق، نفت و گاز در چند سال آینده اتفاق نیفتد، چه چیزی در انتظار ما خواهد بود؟ شرکت های بزرگ تولیدی ما همچنان از چه برق، گاز و آبی استفاده می کنند؟ چه بر سر صنعت کشاورزی و غذای اصلی مردم آمده است؟

کاش شهید رئیسی زنده بود و اعلامیه های کدال را می خواند

چند ماهی از شهادت آقای رئیسی نمی گذرد که دلتنگ صحبت های ایشان در مورد فتح قله های موفقیت یکی پس از دیگری می شویم. به نظر می رسد همین دیروز بود که کشورهای مختلف برای امضای تعهدنامه، سرمایه گذاری های کلان و قراردادهای سنگین با ایران صف کشیده بودند.

کاش شهید رئیسی زنده بود و در روزهای گرم تابستان اعلامیه های کدال را می خواند. آیا دیده اید که چگونه با وجود بازگشت برخی شرکت های کوچک و ورشکسته به چرخه تولید، شرکت های بزرگ تولیدی کشور به دلیل کمبود برق به تدریج تعطیل می شوند؟

ما یک راه حل ساده داریم

ما می‌توانیم جذب سرمایه‌گذاران را به آقای عبدالمالکی بسپاریم و تحریم‌های بین‌المللی را کاغذ پاره کنیم، می‌توانیم رویه‌های بین‌المللی خود را ادامه دهیم و از همه گروه‌های شبه‌نظامی در منطقه حمایت کنیم، می‌توانیم منتظر باشیم تا ترامپ دوباره ثابت کند که… تحریم های این بازیکن ما را بیش از گذشته مقاوم کرده است، می توان به توصیه آقای جلیلی و همکاران کیشان گوش داد و آنها را از پذیرش FATF باز داشت، می توانیم همچنان از تفاهم نامه های ۲۵ ساله غیر اجرایی با چین و روسیه لذت ببریم. ما می توانیم از کره شمالی به عنوان الگوی فنی خود استفاده کنیم و به دنیا نشان دهیم که به کسی نیاز نداریم، می توانیم به فروش ۱.۵ میلیون بشکه نفت بسنده کنیم و آن را بزرگترین دستاورد فکری و عملی دولت سایه آفتاب بدانیم. با ادامه بکارگیری فارغ التحصیلان دانشگاه امام صادق (ع) در سمت هایی که با استفاده از کلید، فارغ التحصیلان سایر دانشگاه ها را مجبور به خروج از کشور می کند، می توانیم…

اما در چند سال،

تولید برق نیمی از تولید فعلی را تشکیل می دهد و بسیاری از صنایع در تابستان برق خود را به طور کامل قطع می کنند. تا چند سال دیگر آبی برای تولید برق و محصولات دامی و کشاورزی باقی نمی ماند در زمستان گازی نمی ماند که پتروشیمی ها محصولات خود را خام بفروشند و نیمی از مواد اولیه و چند دلاری خود را بفروشند. واردات می تواند دارو را ارائه دهد. فولاد تولید نمی شود تا خودروسازان داخلی بتوانند خودروهای خود را با چند برابر قیمت به ملت بفروشند، نفتی تولید نمی شود که امکان تولید بنزین برای میلیون ها خودرو در کشور فراهم شود. روغن را با ۳۰-۴۰ درصد تخفیف نسبت به گندم و خوراک دام بدهید، نصف کشور را بدون برادران و خواهران دینی خود رها کنید، نه تولید می شود، نه اشتغال و نه حقوق و مملکت پر از بیکار می شود. کارگران .

بله، انتخاب آسان است. ما میتوانیم.