با کشف اسکلت ۱۲ هزار ساله در ویتنام، قدیمی‌ترین دی ان ای انسانی جنوب شرقی آسیا به دست آمد
اخبار یورو: دانشمندان یک اسکلت انسانی نسبتاً سالم در ویتنام کشف کرده اند که حدود ۲۰۰۰ سال تخمین زده می شود و به پایان عصر یخبندان باز می گردد.
این اسکلت حاوی قدیمی ترین است دی نیا یک میتوکندری انسانی در جنوب شرقی آسیا است و متعلق به مردی ۶ ساله است که در یک پرتابه ساخته شده از نوک پستان ساخته شده از کوارتز در گردن مجروح شده است.
کوارتز یکی از رایج ترین و سخت ترین مواد معدنی روی زمین است که در دوران باستان به طور گسترده ای برای ساخت ابزارهای سنگی و تیغه های برنده مورد استفاده قرار می گیرد.
مطالعات نشان می دهد که وی بلافاصله درگذشت. در استخوان گردن رحم علائم ترمیم بافت و عفونت وجود دارد که ممکن است منجر به مرگ تدریجی وی شود. به گفته محققان ، این مرد ماهها پس از زخمی شدن زنده مانده و سپس در غاری به نام تونگ بنینه ، واقع در منطقه تنگ آن ، دفن شده است که امروز در لیست میراث جهانی یونسکو ذکر شده است.
شواهدی از اولین درگیری بشر
محققان می گویند که این کشف می تواند قدیمی ترین نشانه خشونت یا درگیری بین شکارچیان جمع آوری شکارچیان در جنوب شرقی آسیا باشد. هوگو ریز-سانتنو ، استاد انسان شناسی در دانشگاه کنتاکی ، که در این تحقیق شرکت نکرد ، تأکید می کند: “اسکلت های انسانی در منطقه بسیار کم هستند.” این یافته به لیست کوچکی از شواهد می افزاید که آنها درگیری موقت را در طول شکارچی نشان می دهند. “
یک کشف غیر منتظره
این اسکلت ، که محققان آن را “TBH1” نامیدند ، در ۵ دسامبر پیدا شد. جمجمه او خرد شده و مسطح بود ، اما بیشتر قطعات و تمام دندان ها باقی مانده بودند. لگن و مهره ها نیز به شدت شکسته شدند. با توجه به شرایط نامناسب غار و رسوبات ، زمان بقایای زمان بود و روند بازسازی استخوان در آزمایشگاه تا سال ۴ ادامه یافت.
کربن در مقایسه با محل دفن زباله ، اسکلت را نشان داد که بین ۱ تا ۲.۵۰۰۰ سال به عقب برگشته است. تجزیه و تحلیل ژنتیکی همچنین ثابت کرد که این شخص مرد بوده و متعلق به شکارچیان بومی منطقه است. انسانهایی که اولین مهاجران به جنوب شرقی آسیا بودند.
ابزار ناشناخته
محققان هنگام بررسی استخوان های گردن رحم ، کوارتز ۵ میلی متری را با علائم چرخش پیدا کردند. این قطعه احتمالاً نوک یک پرتابه بود. نکته مهم ، هیچ ابزار دیگری کوارتز در آن غار یافت نشد ، و محققان حدس می زنند که پرتابه از منطقه دیگری آمده است. همین تفاوت احتمال درگیری بین گروههای غیر انسانی را تقویت می کند.
بر اساس شکل و موقعیت این قطعه ، دانشمندان معتقدند که پرتابه کوچک و پر سر و صدا وارد گردن می شود و استخوان گردن را می شکند. اگر بدن بزرگتر باشد ، احتمالاً آسیب شدید تری خواهد داشت و مرگ فوری رخ می دهد. اما این آسیب کوچکتر باعث عفونت شد که سرانجام او را کشته است.
زندگی و مرگ در جوامع شکارچی
بررسی کامل اسکلت نشان داد که این مرد به جز آسیب دیدگی گردن و آسیب مچ پا از سلامتی خوبی برخوردار است. این نشان می دهد که وی به احتمال زیاد از حمایت اجتماعی برخوردار بوده و پس از زخمی شدن ، اطرافیان او از او مراقبت کرده اند. کریس استیمپسون ، رئیس موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد می گوید: “این که او چند ماه پس از مصدومیت جان سالم به در برد و سپس به طور منظم دفن شد و نشان داد که آنها نه تنها رها شده اند بلکه مردم در کنار او هستند.”
اهمیت تاریخی
این کشف برای باستان شناسان از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا بقایای سالم انسان از اواخر پلیستوسیین در جنوب شرقی آسیا بسیار نادر است. علاوه بر این ، هیچ مدرکی مبنی بر درگیری های خشونت آمیز در این دوره وجود ندارد ، و این یافته می تواند یک پنجره جدید برای درک روابط انسانی در آن زمان باز کند.
محققان تأکید می کنند که تحقیقات بیشتری برای روشن شدن شرایط دقیق مرگ این مرد مورد نیاز است ، اما یافته ها نشان می دهد که خشونت بین جوامع بشری نیز قبل از کشاورزی رخ داده است.
