برون‌سپاری تولید انرژی به صنایع/ صنایع انرژی‌بر در زمینه تولید انرژی تخصص دارند؟

براساس تجارت اخبار ، تشدید انرژی در کشور تاکنون محدودیت های زیادی را در زمینه خانه و صنعت به ارمغان آورده است. با تقویت بحران انرژی ، به نظر می رسد یکی از راهکارهای دولت برای مردم و به ویژه صنایع برون سپاری می شود.

فولاد وظیفه استخراج از مزارع گازی است!

کد توسعه و افزایش زمینه های گازی با اختصاص توزیع گاز به واحدهای انرژی و واحدهای پتروشیمی روز ۹ اردیبهشت این توسط هیئت مدیره تأیید شد.

طبق گفته -لاو ، سرمایه گذاران می توانند در هر یک از افراد یا گروه های صنعت انرژی و پتروشیمی با شرکت ملی ملی نفت ایران در پروژه های جدید توسعه میدان گاز این کشور سرمایه گذاری کنند.

حمید بور ، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران ، ۲۹ اردیبهشت وی در حاشیه پنجمین کنفرانس صندوق توسعه ملی صندوق توسعه ملی برای توسعه صنعتی ، گفت: طبق مکاتبات با شرکت ملی نفت ، مصرف شرکت های فولادی کمتر از ۵۰ میلیون متر مکعب است. بر این اساس ، دو یا سه قسمت گازی برای شرکت در تولید اختصاص داده شد و برخی از مشکلات آنها در این منطقه حل شد.

اظهارات همراه با کابینه حاکی از برون سپاری تولید گاز صنعتی است. این بدان معناست که وزارت اکتبر به دلیل کمبود گاز و محدودیت در واحدهای تولیدی با کارآمد و تأمین گاز ، تصمیم به تأمین گاز از صنعت انرژی گرفته است.

نکته جالب این است که در قانون برنامه توسعه هفتم ، انتقال مزارع گازی به صنعت نیز وجود دارد. براساس یادداشت ۳ ماده ۱۵ قانون هفتم قانون توسعه ، صنعت انرژی و پتروشیمی ها از طریق مشارکت با شرکتهای اکتشافی و تولیدی صالح ، اولویت انتقال مزارع گاز و گاز جدید هستند.

طبق این یادداشت ، وزارت نفت موظف است صنایع فوق را در اولویت قرار دهد.

با توجه به شروع فرآیند انتقال مزارع گازی به صنعت انرژی ، باید از خود بپرسید که چگونه این صنایع که فقط در فولاد ، پتروشیمی تخصص دارند و غیره.

واردات برق طبق صنایع با توجه به اجبار برای ساخت نیروگاه

مشکل برداشت از وظیفه تأمین انرژی و انتقال آن به صنعت محدود به برون سپاری مزارع گازی به صنعت نیست.

تاکنون موضوع خشونت برای صنعت انرژی برای ساخت نیروگاه که مشمول ماده ۴ قانون صنعت برق است ، انتقادات زیادی را به خود جلب کرده است. یکی از مهمترین نکات انتقاد این بود که صنایع با انرژی مانند فولاد و پتروشیمی در زمینه نیروگاه ها تخصص ندارند. به عبارت دیگر ، شرکت و نیروگاه ها دو تخصص جداگانه هستند و اتحاد آنها کیفیت مورد نیاز آنها را کاهش می دهد.

طبق ماده ۴ قانون صنعت برق ، صنایع باید حداقل ۹۰۰۰ نیروگاه حرارتی با حداقل ۵۵ ٪ و ۱۰۰۰ مگاوات نیروگاه های تجدید پذیر و تمیز را از پایان ۱۴۰۴ از منابع داخلی صنایع بسازند. اگر ساخته نشده باشد ، منبع تغذیه در وضعیت کمبود برق برای برنامه های مدیریت برق وزارت انرژی در اولویت قرار دارد.

پس از این حرکت ، تاوانیر اخیراً از آغاز واردات برق توسط صنعت خبر داد.

به گفته خبرگزاری تاوانیر ، معاون انتقال و تجارت تاوانیر ، محمد الله ، گفت: صنایع بزرگ می توانند برق مورد نیاز خود را از جمهوری آذربایجان و ترکیه با خطوط مبادله شبکه وارد کنند.

وی دریافت که صنایعی که توسط انرژی تأمین می شوند ، از شرکت در برنامه های مدیریت بار و همچنین واردات برق آزاد می شوند.

این بدان معنی است که تکمیل صنایع به نیروگاه یا واردات برق برق محدود می شود. به نظر می رسد که وزارت انرژی با توجه به قانونی که در غیر این صورت توسط قانون در اولویت قرار دارد ، قصد دارد هرچه سریعتر آن را به خودی خود هدایت کند.

این برخورد مجازات با صنایع در صورتی اتفاق می افتد که تولید برق یا حتی واردات وظیفه صنعت نباشد. کار صنعت یک شرکت است و فقط می تواند از طریق سرمایه شما در تولید و واردات برق شرکت کند.

پیش از این ، آراش نجفی ، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران ، در مورد سوال نیروگاه های صنعتی گفت: “این باید کاملاً از بین برود و واحدهای تولیدی و شرکت هایی که وارد چیزی جز نیروگاه نمی شوند نباید وارد نیروگاه شوند ؛ زیرا خود نیروگاه یک کار کاملاً مستقل ، کلاس و یک تجارت است.

وی افزود: معقول نیست که واحدهای تولیدی واحدهای خود را در حالی که واحدهای خود را مدیریت می کنند و نیروگاه ها را مدیریت می کنند ، مدیریت می کنند. ” این منجر به پراکندگی و عمدتاً کارایی عملکرد کم و بسیاری از مشکلات می شود.

فراموشی

قانون انرژی در کشور نفت ایران مهم است. به نظر می رسد که مشکل مدیریت انرژی در کشور به دلیل درجه دوم ایران در ذخایر گاز و در سومین بار در ذخایر نفت به فراوانی منابع طبیعی واگذار شده است. پس از سالها استفاده از این منابع ، مشکل این حادثه به وجود آمد و کشور را شامل شد.

در چنین کشوری که در آن مشکل خراب کردن قدرت و مدیریت منابع موجود از اهمیت اساسی برخوردار است ، انتقال برق و تولید گاز به صنعت عجیب است. صنعت که به انرژی نیاز دارند نمی تواند مسئولیت تأمین انرژی شما را بر عهده بگیرد ، در حالی که هیچ دانش تخصصی در تولید برق و تولید گاز در صنعت انرژی وجود ندارد.

به نظر می رسد که مسئله تخصص در مدیریت انرژی ، به ویژه استخراج مزارع گازی و نیروگاه ها ، مقامات را فراهم نمی کند ، زیرا انتقال مناطق مهم کشور به صنایع بی ربط صورت نمی گیرد.

پدیده انتقال انرژی به صنعت برون گرا و شانه محسوب می شود. این نیز در قوانین توسعه ایالت اتفاق می افتد. به نظر نمی رسد که قانونگذار تخصص جبران انرژی را درک کند و با توجه به بحران انرژی ، آنها راه را برای ترکیب طی کرده اند.

نکته دیگر این است که تنها نیاز به صنعت انرژی برای برق و گاز منجر به تصفیه میدان های گازی و نیروگاه ها نمی شود. کمترین ممکن برای انجام این کار ، تولید برق و گاز به کسانی که تعادل موفقیت خوبی در تولید انرژی دارند ، نه در صنایعی که در چندین بحران درگیر هستند.

قانون برنامه توسعه هفتم ، ذخایر گاز و گاز را به صنایع زیر آورده است. در همین راستا ، صنایع همیشه در سالهای اخیر یکی از اولین قربانیان برق و گاز بوده اند و تاکنون چراغ های تولید به دلیل محدودیت انرژی از بین رفته اند. آیا استراتژی اجرای قانون مسئله انرژی آقا است؟

در حالی که فقدان تصمیم انرژی یک طرفه در کشور یکی از دلایل نافرمانی است ، انتقال تدریجی انرژی به کسانی که در این زمینه تخصص ندارند ، صنعت و بخش انرژی را نابود می کند. زیرا با تحمیل تولید انرژی صنایع ، خطر کاهش کیفیت کار شما در صنعت خود نیز وجود دارد.

آیا می توانیم با توجه به زمان های ذکر شده در بالا برای بهبود وضعیت انرژی در کشور امیدوار باشیم؟

مطالعات بیشتر را می توان در پیام های شرکتی گزارش برون سپاری تولید گاز در پتروشیمی و صنایع انرژی یافت.