«بطری جادوگر» چیست و چرا آن را دفن می‌کردند؟
«آن را پنهان نگه دار، گرم نگه دار»؛ این دستور نگهداری این کپسول های “ضد شیطان” در قرن هفدهم انگلستان بود. دلایل ترسناکی برای این وجود دارد که اغلب اشتباه گرفته می شود. این بطری ها کوتاه و ضخیم با گردنی باریک و دسته ای کوزه مانند و طرح پوست رنگ پریده هستند. بسیاری از این بطری ها برخلاف سایر قطعات سفالی باستانی کاملاً دست نخورده باقی مانده اند. در سال ۲۰۲۱، الن کروزیر، معاون یک مدرسه خصوصی مستقر در بریتانیا، جذب یکی از آنها شد. این بطری در سال ۲۰۰۴ در یک توالت قرن هفدهم تحت کالج مستقل روچستر کشف شد.
کروزر می گوید: “شخصی به شوخی گفت که ممکن است بطری جادوگر باشد.” اما وقتی محتویات آن (ناخن مسی، یک سکه، یک دندان و موهای نازک مانند موهای بلوند یک کودک سفید) را بررسی کردم، موهایم با تعجب بالا رفت.» کارشناسان سن احتمالی این بطری را در اواخر دهه ۱۶۰۰ تخمین زدند.
به گفته هالبروک، کفش، نعل اسب یا بریدگی درختان پنهان شده در دیوارهای خانه نشان دهنده اشیاء شیطانی (در برابر چشم بد) است. اقلامی که برای دفع دشمنان طراحی شده بودند. در اواسط دهه ۱۶۰۰، شما نیز ممکن است چیزی را در خانه خود پنهان کنید تا از صاعقه یا آتش محافظت کند.
با این حال، بطری های جادوگر متفاوت بود. حضور آنها به این معنی بود که ظن وجود نیروهای بدخواه وجود دارد. آنها طلسم نبودند، بلکه یک اکسیر بسیار هدفمندتر بودند: نسخه هایی که برای درمان یک فرد خاص با یک بیماری خاص تجویز می شد. اما برای چه کسی و برای چه هدفی؟
نایجل جفریس، کارشناس ارشد موزه باستان‌شناسی لندن (MOLA) می‌گوید: «هر کسی را که می‌شناختند جادو می‌شد. در کتاب‌های پزشکی قرن هفدهم، تشخیص‌های زیادی برای این بیماری‌ها وجود دارد، از غش و ضعف دوازده ساعته گرفته تا سوزن‌خوردن و استفراغ. اساساً، هر رفتار غیرعادی می تواند نشانه ای از نفوذ بدخواهانه شخص دیگری باشد. ثابت‌ها کسانی بودند که هرگز نمی‌دانستند جادو شده‌اند و نمی‌دانستند چه کسی آنها را جادو کرده است.»
یک مراسم هیجان انگیز
جفریس می‌گوید که اولین بطری‌های جادوگر معمولاً از ظروف سنگی ساخته می‌شدند، به‌ویژه کوزه‌های تازه آلمانی که در بازارهای انگلیسی معامله می‌شد. برخی چهره مردی ریش دار به نام «ریش خاکستری» یا «بلرمین» را دارند، که دومی شبیه یک کاردینال نامحبوب ایتالیایی است. بطری های شیشه ای، مانند بطری هایی که اخیراً در تگزاس پیدا شده اند، بعداً وارد بازار شدند.
این کوزه Bellarmine متعلق به قرن هفدهم از لینکلن، بریتانیا دارای یک چهره نمادین ریش است. این کوزه های سنگی که معمولاً به آن “بطری های جادوگر” گفته می شود، با اشیاء تیز یا مایعات بدن برای دفع نفرین ها و نیروهای شیطانی پر می شدند.استفاده از این بطری ها به عنوان یک ابزار ضد جادوگری در متونی مانند «تمرینات نجومی فیزیکی (۱۶۷۱)» و «Sadosismes Triamphatus» (۱۶۸۱) توضیح داده شده است. در یکی از متون داستان زنی که توسط یک شفا دهنده شفا یافته است بیان شده است. به شوهرش گفته شد که ادرار همسرت را بردار و در بطری با میخ و سنجاق و سوزن بگذار و در را با چوب پنبه ببند و در زمین دفن کن. او این کار را انجام می دهد و همسرش بهتر می شود، اما بعداً زنی پریشان از راه می رسد و ادعا می کند که این درمان باعث کشته شدن شوهرش شده است. زن معتقد بود جادوگری که او را نفرین کرده شوهرش را کشته است. این گزارش ها نشان از اعتقاد قوی مردم آن زمان به قدرت این بطری ها دارد.
به گفته هالبروک، محتویات عجیب این بطری ها (سوزن های خمیده، ضایعات، استخوان ها، ادرار) بر اساس “جادوی دلسوزانه”، بخشی ضروری از پزشکی قرن هفدهم بود. این اقلام به طور نمادین بطری را هم به قربانی و هم به جادوگر مرتبط می‌کردند، بنابراین هر اتفاقی که برای بطری افتاد برای جادوگر نیز رخ داد.
برخی از افراد در اشتیاق خود برای حذف نفرین های فرضی، محتویات بطری را می جوشانند و باعث انفجار آن می شوند، یا از اشیای تیز مانند سنجاق خم شده برای ایجاد درد در طلسم استفاده می کنند.
بیشتر این بطری ها در مکان های گرم مانند زیر اجاق ها دفن می شدند، اما سواحل رودخانه ها، خندق ها و حیاط های کلیسا نیز محل دفن رایج بودند. هالبروک می‌گوید که برخلاف تصورات کلیشه‌ای، اگرچه دودکش‌ها اغلب محل دفن قلب‌ها و کفش‌های شکسته بودند، اما بطری‌های جادوگر واقعی در آنجا یافت نشده‌اند.
هالبروک می افزاید: «این باورها بخش بزرگی از بت پرستی مدرن شد. اگر به YouTube و TikTok بروید، افرادی را خواهید دید که می‌گویند: «من یک بطری جادویی خواهم ساخت. من از آب استفاده می کنم نه ادرار. من از نگین ها و اشیاء نوک تیز استفاده می کنم و بطری را در دودکش یا روی محراب قرار می دهم. مردم هنوز از اصطلاح بطری جادوگر استفاده می کنند، اما این مفهوم بسیار متفاوت از قرن هفدهم است.
حقایق آینده که هنوز از بطری ها بیرون نیامده اند
آیا بطری های جادوگر هنوز رازهای کشف نشده ای دارند؟ قطعا بله! نایجل جفریس می‌گوید: «خیلی خوب خواهد بود اگر بتوانیم یک بطری مهر و موم شده را در همان محل دفن پیدا کنیم تا بتوانیم آن را به درستی حفر کنیم، ادرار موجود در آن و مواردی از این قبیل را آزمایش کنیم.» ما هنوز چنین فرصتی نداشتیم. اما بدون شک ده ها مورد از آنها در زیر شومینه های ساختمان های قدیمی در شرق انگلستان پنهان شده است.
اگرچه این سنت تغییر کرده است، بسیاری از آیین های قرن هفدهم هنوز مبهم هستند. هالبروک می گوید که او همیشه از قدرت بطری های سنگ شگفت زده شده است.
برای الن کروزیر، بطری جادوگر می تواند معنای عمیق تری داشته باشد. او می‌گوید: «من مادری را با یک کودک بیمار تصویر می‌کنم که نمی‌دانست چه کار دیگری انجام دهد. او از نمادگرایی برای کنترل چیزی استفاده می کرد که هیچ کنترلی روی آن نداشت.
