بِرَنج که بازار گیلان از برنج هندی پُره؛ مافیای برنج، زودتر از داس کشاورز خوشه‌ها را درو کرد

چه کاری می تواند انجام شود که کارگران برنج با “رنج” کار کنند ، اما مافیای برنج با “سود” لبخند می زند؟ این خنده آشکار به جز با اصلاح ساختار تصمیم گیری ، شفافیت بازار و پشتیبانی عملی تولید ملی ادامه نخواهد یافت.

Anoushirvan Bashashramini در یادداشتی نوشت:

با این حال ، کلاه مردان ، با شور و شوق برداشت ، دست و پنجه نرم نکرده است.
خوشه ها هنوز در طلا رشد نکرده اند ، اما بوی برنج در کارخانه ها هنوز در کارخانه ها پیچیده نشده است.
اما خبر واردات هزاران تن برنج ، زودتر از DAS کشاورز ، ساقه ها را قطع می کند.
زانوهایشان سست است ، قلب آنها می لرزد. از آنجا که آنها می دانند که قیمت ها هنوز توسط فروشندگان تعیین شده است ، نه بازار ، نه منصفانه و نه قانون.
و به همین ترتیب ، رویایی که ماهها کاشته بودند – فروش این محصول برای عروسی یک دختر یا عروسی یک دختر در گرمای تابستان ، قبل از رسیدن برنج ، و این داستان تکراری این روزهای کشاورز گیلانی است.

در سکوت سنگین نهادهای تصمیم گیری ، در اشتیاق دولت و ناکارآمدی فریادهای کشاورزان ، مافیای برنج اکنون دیگر بازار را فتح نکرده است ، بلکه ذهن مقامات را نیز فتح کرده است. امروز ، شکی نیست که این شبکه پیچیده و تأثیرگذار تنها بازیگر واقعی برای تعیین قیمت ، واردات ، زمان عرضه و حتی صادرات برنج است. به نظر می رسد که دولت ، پارلمان و وزارتخانه ها فقط در حال تماشای این نمایش مضر هستند.

نمایندگان مجلس ، که مجبور به ابراز کشاورزان هستند ، اغلب یا در معادلات سیاسی شرکت می کنند یا سکوت را که میوه آنها فقر و ناامیدی در روستاهای شمالی است ، راضی می کنند. معدود نمایندگانی که اعتراض می کنند نیز در گرداب مافیا گم می شوند. مافیایی که به نظر می رسد از خارج و در داخل ساختارهای رسمی تغذیه می شود ، بنابراین هیچ اراده ای برای مهار آن وجود ندارد.

دولت همچنین سیاست حمایتی مؤثر ارائه می دهد و نه قیمت گذاری و نه مدیریت واردات را ارائه می دهد. همه چیز به نفع وارد کننده است. حتی در اوج فصل برداشت ، خبرهایی درباره ترخیص هزاران تن برنج خارجی از آداب و رسوم وجود دارد. این بدان معنی است که برنج در برابر تولید آن شکست خورده است. این فایده ندارد ، هیچ امیدی نیست.

در این میان ، کشاورزان گیلانی که سابقه ۱۰۰ ساله تولید برنج با کیفیت بالا دارند ، نسبت به سایرین آسیب دیده اند. سرزمینی که زمانی نماد تلاش و امید بود ، اکنون به یک بار مالی تبدیل شده است. بسیاری از جوانان دیگر مایل به ادامه این مسیر نیستند و آینده این محصول استراتژیک در استانهای شمالی ، به ویژه گیلان ، به ابهام رسیده است.

چه کاری می تواند انجام شود که کارگران برنج با “رنج” کار کنند ، اما مافیای برنج با “سود” لبخند می زند؟ این خنده آشکار به جز با اصلاح ساختار تصمیم گیری ، شفافیت بازار و پشتیبانی عملی تولید ملی ادامه نخواهد یافت. در غیر این صورت ، به جای خودکشی ، باید به برنج وارداتی نگاه کنیم.
اگر دولت و پارلمان نه اراده مافیا و نه برنامه ای برای حمایت از کشاورز ، پس وظیفه آنها دقیقاً چیست؟