بیماری مزمنی که به طرز شگفت‌انگیزی در میان اکثر ورزشکاران المپیک رایج است

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

المپیک ۲۰۲۴ پاریس رویدادی است که در آن بهترین چهره های ورزشی جهان با یکدیگر رقابت می کنند. با این حال، ممکن است بسیاری ندانند که بسیاری از این ورزشکاران المپیکی از یک بیماری مزمن رنج می برند.

بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ که در مجله پزشکی ورزشی و علوم اسکاندیناوی منتشر شد، تا ۸۰ درصد از ورزشکاران استقامتی تحت تأثیر «تنگی برونش ناشی از ورزش» یا IIB، که به عنوان «آسم ناشی از ورزش» نیز شناخته می‌شود، قرار دارند.

این یک بیماری مزمن ریوی است که باعث التهاب و باریک شدن راه‌های هوایی کوچک یا برونشیول‌ها می‌شود. علائم آن شامل تنگی نفس، سرفه، خس خس سینه و سفتی در قفسه سینه است که در صورت پیشرفت، می تواند باعث حملات شدید آسم شده و به طور بالقوه جان افراد را تهدید کند.

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۹، ۴۵۵ هزار مورد مرگ ناشی از این بیماری در سراسر جهان رخ داده است.

داروهای استنشاقی به دو شکل به عنوان درمان تجویز می‌شوند: استنشاق‌های پیشگیرانه (قهوه‌ای) که روزانه استفاده می‌شوند و استنشاق‌های تسکین‌دهنده (آبی) برای مدیریت علائم در صورت نیاز.

در حالی که این بیماری اغلب در اوایل کودکی تشخیص داده می شود، آسم می تواند در بزرگسالی نیز ایجاد شود. ژنتیک، آلرژی، آلودگی و عفونت های ریوی همگی به عنوان عوامل بالقوه این بیماری ذکر شده اند.

تخمین زده می شود که بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از ورزشکاران المپیک از آسم رنج می برند.

چرا بسیاری از المپیکی ها با آسم دست و پنجه نرم می کنند؟

بر اساس تحقیقات یک سازمان غیرانتفاعی فعال در زمینه آسم و بیماری های ریوی در انگلستان، ورزش های استقامتی در ۹ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به آسم علائم ایجاد می کند.

همچنین می تواند تأثیر مشابهی بر افراد مبتلا به آسم تشخیص داده نشده داشته باشد.

جان دیکینسون، استاد علوم ورزشی در دانشگاه کنت، انگلیس، به یورونیوز گفت: «اگر یک ورزشکار حرفه ای باشید، دو برابر بیشتر احتمال دارد که به بیماری های مرتبط با آسم مبتلا شوید، به عنوان یک فرد عادی در جامعه. “

برونشکتازی ناشی از ورزش در اثر فعالیت های بدنی شدید به ویژه در شرایط سرد و خشک ایجاد می شود.

دکتر دیکینسون می افزاید: “وقتی ورزش می کنید، میزان تهویه شما افزایش می یابد، بنابراین هوای بیشتری تنفس می کنید. مقدار زیادی از این هوا از طریق دهان ما جذب می شود و بنابراین وقتی وارد ریه های ما می شود، کاملا خشک، سرد و بدون فیلتر است. .

وی در توضیح این موضوع می‌گوید: راه‌های هوایی ورزشکارانی که به آسم ناشی از ورزش مبتلا هستند دچار کم آبی می‌شود، زیرا این راه‌های هوایی باید هوای تازه تنفس شده را مرطوب کنند و این باعث واکنش التهابی می‌شود و این باعث انقباض یا تنگی عضلانی در اطراف می‌شود. لوله های برونش.”

کارشناسان بر این باورند که ورزشکاران استقامتی که در هوای سرد تمرین می کنند، مانند اسکی بازان، دوچرخه سواران حرفه ای و دونده ها، بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.

از سوی دیگر، مطالعه منتشر شده در مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی نشان می دهد که شناگران بالاترین میزان ابتلا به آسم را به ویژه در مقایسه با سایر ورزش های آبی دارند. تصور می شود که این به دلیل کلر موجود در استخر باشد که می تواند ریه ها را تحریک کند.

دکتر دیکنسون در این باره می گوید: “اگر ما شناگر تفنی بودیم و هر بار ۳ یا ۴ بار در هفته به مدت یک ساعت آن را تنفس می کردیم، مشکلی نبود. اما شناگران نخبه که شش روز در هفته آن را تنفس می کنند. پنج ساعت در روز، راه‌های هوایی آنها حساس‌تر می‌شود و احتمال ابتلا به آسم افزایش می‌یابد.»

آسم ناشی از ورزش در المپیک چگونه درمان می شود؟

المپیکی های مبتلا به آسم مجاز به استفاده از دستگاه های استنشاقی در طول بازی ها هستند، اما باید مراقب نوع اسپری و دوز مصرفی خود باشند.

دسته حاوی “گلوکوکورتیکوئیدها” مجاز هستند، اما دسته دیگری شامل “آگونیست های بتا-۲ استنشاقی” است که عضلات راه های هوایی را شل می کند، که عمدتاً خارج از دوزهای معین توسط آژانس جهانی ضد دوپینگ ممنوع شده است.

بسیاری از ورزشکاران برتر جهان با وجود ابتلا به آسم به نتایج باورنکردنی دست یافته اند. از جمله آنها پائولا رادکلیف، دونده مسافت طولانی بریتانیایی است که در نوجوانی دچار «برونکواسپاسم ناشی از ورزش» شد و به مدت ۱۶ سال رکورد جهانی ماراتن زنان را در اختیار داشت.

جکی جوینر-کرسی، دونده آمریکایی مبتلا به آسم نیز در طول دوران حرفه ای خود شش مدال المپیک (شامل سه مدال طلا) کسب کرد.

منبع: یورونیوز