تحقیق جدید: استرس می‌تواند حافظه را مختل کند و منجر به اضطراب شود
استرس رشته‌های عصبی بزرگی را در مغز موش‌ها ایجاد می‌کند که شکل‌گیری حافظه را مختل می‌کند و باعث می‌شود آنها در موقعیت‌های امن احساس اضطراب و ترس کنند. این ممکن است توضیح دهد که چرا افرادی که استرس دارند در محیط های امن احساس خطر می کنند.
محققان مدت‌هاست می‌دانستند که استرس یا تروما ممکن است باعث ترس افراد از موقعیت‌های امن شود. به عنوان مثال، پس از سوزاندن انگشت با یک قابلمه داغ، یک فرد استرسی ممکن است نه تنها از دیگ داغ، بلکه از آشپزخانه یا آشپزی نیز اجتناب کند. این نوع ترس در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال اضطراب فراگیر وجود دارد.
روی موش ها آزمایش کنید
خاطرات در گروه هایی از اعصاب به نام «مسیرهای عصبی» (engrams) بسته بندی می شوند که در طول شکل گیری حافظه فعال هستند. در این تحقیق جدید، محققان به دنبال بررسی تاثیر استرس بر مسیر عصبی بودند. آنها روی بخشی از مغز به نام آمیگدال تمرکز کردند که در استرس و واکنش های احساسی نقش دارد.
محققان آزمایشی سه قسمتی با پیچیدگی بالا روی موش ها انجام دادند. ابتدا برخی از موش های بالغ با تزریق کورتیکوسترون یا نگه داشتن آنها در یک لوله کوچک به مدت ۳۰ دقیقه تحت استرس قرار گرفتند.
سپس موش‌ها (موش‌های تحت استرس و بدون استرس) در محفظه‌ای قرار گرفتند و به مدت ۳۰ ثانیه صدای خنثی پخش کردند. پس از استراحت، موش ها به اتاق بازگشتند و به مدت ۳۰ ثانیه صدای سوت با فرکانس بالا را شنیدند که با یک شوک پا ۲ ثانیه ای پایان یافت. این تجربه دوم یک رویداد ترسناک را شبیه سازی کرد.
برای بررسی اینکه موش‌ها چه خاطراتی از این تجربیات داشتند، محققان آنها را در یک محیط جدید قرار دادند و دو صدا را پخش کردند و واکنش‌های آنها را زیر نظر گرفتند.
موش‌های بدون استرس بیشتر با شنیدن سوت با فرکانس بالا ثابت می‌کردند، اما موش‌های تحت استرس هر دو صدا را ثابت می‌کردند، که نشان می‌دهد نمی‌توانند بین یک رویداد طبیعی و ترسناک تمایز قائل شوند.
تاثیر استرس بر شکل گیری حافظه و اضطراب
محققان از تکنیک های مختلفی برای نمایش بصری فعالیت عصبی موش ها استفاده کردند. آنها دریافتند که در طول شکل گیری حافظه، موش های بدون استرس هنگام تجربه سوت و شوک، رگه های عصبی کوچکی را ایجاد کردند. در حالی که موش‌های تحت استرس رگه‌های عصبی بزرگتری ایجاد کردند که با شنیدن هر دو صدا فعال می‌شد و باعث ترس آنها می‌شد.
محققان توانستند بفهمند که چرا مغز موش‌های تحت استرس رگه‌های عصبی بزرگتری ایجاد می‌کند. در شرایط عادی، نورون‌های خاصی در آمیگدال با آزاد کردن پیام‌رسان شیمیایی گاما آمینوبوتیریک اسید یا GABA، فعالیت عصبی را مسدود می‌کنند. این تضمین می کند که یک ردپای عصبی کوچک در پاسخ به یک حافظه منفی ایجاد می شود.
اما تحت استرس، اعصاب تحریک‌کننده مغز را با انتقال‌دهنده عصبی اندوکانابینوئید پر می‌کنند که به گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئیدی روی اعصاب مسدود می‌شود و از آزاد شدن GABA جلوگیری می‌کند. این باعث می شود آثار عصبی بزرگتری شکل بگیرد.
محققان توانستند با دو دارو که یکی از آنها Mifepristone است که برای خاتمه زودهنگام بارداری استفاده می شود، اثرات استرس بر شکل گیری حافظه و اضطراب را از بین ببرند. این داروها یا تولید اندوکانابینوئید را مسدود می کنند یا از عملکرد گیرنده های گلوکوکورتیکوئید جلوگیری می کنند. اما محققان هشدار داده اند که این داروها دارای عوارض جانبی فراتر از مغز هستند و تنها در صورتی موثر هستند که در طول شکل گیری حافظه مصرف شوند. بنابراین احتمالاً هیچ کاربردی برای انسان ندارند.
منبع: دیجیاتو
