تماشای ماه کامل آبی مرداد را از دست ندهید

روز دوشنبه، ۱۹ آگوست، ناظران آسمان می توانند به “غیر متعارف” ترین ماه کامل تا کنون نگاه کنند، زیرا این ماه نیز یک “ماه آبی” خواهد بود.

به گزارش اسپیس، اما چرا آن را ماه آبی می نامیم؟ آیا “ماه آبی” به عنوان دومین ماه کامل که در طول یک ماه تقویمی رخ می دهد تعریف نمی شود؟ ماه کامل این ماه در ۱۹ آگوست رخ خواهد داد و این تنها ماه کامل آگوست ۲۰۲۴ خواهد بود. پس چگونه می توانیم آن را ماه “آبی” بنامیم؟

این در واقع یک ماه آبی است، به شرطی که از یک قانون تا حدی مبهم پیروی کنیم. در واقع قانون فعلی «دو ماه کامل در یک ماه» جایگزین قانونی شده است که به ما اجازه می‌دهد ماه کامل این ماه را «آبی» بنامیم.

سردرگمی در مورد نامیدن ماه کامل به عنوان ماه آبی را می توان به مجله Sky & Telescope که به طور ناخواسته فرهنگ پاپ و زبان انگلیسی را تغییر داد، جستجو کرد.

در شماره ژوئیه ۱۹۴۳ این مجله، در یک ستون پرسش و پاسخ نوشته لارنس جی لافلور به اصطلاح “ماه آبی” اشاره شده است. آقای لافلور این اصطلاح غیرمعمول را از نسخه‌ای از نسخه منسوخ شده سال ۱۹۳۷ سالنامه کشاورزان مین ذکر کرد.

در صفحه تقویم آگوست ۱۹۳۷، معنای تقویمی اصطلاح “ماه آبی” در آن زمان آورده شده است.

توضیح می دهد که گاهی یکی از چهار فصل به جای سه ماه معمول، چهار ماه کامل دارد. هفت قمر آبی در یک چرخه قمری نوزده ساله وجود دارد.

یک غفلت ناگوار

در حالی که آقای لافلور گزارش آن سالنامه را نقل می کرد، اشتباه بسیار مهمی مرتکب شد. او هرگز تاریخی برای ماه آبی تعیین نکرد. و در سال ۱۹۳۷، این پدیده در ۲۱ اوت رخ داد. این سومین ماه کامل در تابستان ۱۹۳۷ بود، فصل تابستانی که در مجموع چهار ماه کامل داشت. برای هر قمر در یک فصل اسامی تعیین می شد: برای مثال، اولین ماه کامل تابستان را ماه اوایل تابستان، دومی را ماه نیمه تابستان و آخرین ماه تابستان را ماه اواخر تابستان نامیدند. اما وقتی فصل معینی چهار ماه کامل داشته باشد، ظاهراً فصل سوم را ماه «آبی» می گویند، به طوری که ماه چهارم و آخر همچنان ماه آخر نامیده می شود.

پس قانون دو ماه کامل در یک ماه را که امروزه بسیار محبوب است، از کجا به دست آوردیم؟

اشتباه پروت

یک بار دیگر باید سری به صفحات مجله «آسمان و تلسکوپ» بزنیم. این بار جیمز هیو پروت در صفحه ۳ شماره مارس ۱۹۴۶ مقاله ای نوشت که در آن اصطلاح “ماه آبی” را ذکر کرد و به مقاله آقای لافلور اشاره کرد. اما از آنجایی که او تاریخ خاصی برای اشاره نداشت، تفسیر او از حکم در سالنامه کشاورزان مین بسیار ذهنی بود. پروت سرانجام به این نتیجه رسید: در هر ۱۹ سال هفت ماه آبی وجود دارد و ما در یک سال ۱۳ ماه کامل داریم. این یعنی ۱۱ ماه با یک ماه کامل و یک ماه با دو ماه کامل. بنابراین، دومین ماه کامل در یک ماه را می توان به ماه آبی تعبیر کرد.

آقای پروت نسخه‌ای از سالنامه ۱۹۳۷ در دست نداشت، وگرنه مطمئناً متوجه می‌شد که «فرض دو ماه کامل در یک ماه» کاملاً اشتباه است و ماه آبی ۲۱ اوت ۱۹۳۷ به‌عنوان آن در آگوست ۲۰۲۴ خواهد بود، بدون شک دومین ماه کامل در یک ماه نگذشته بود!

اپیدمی

توضیح آقای پرو در سال ۱۹۴۶ یک تفسیر نادرست بود و اگر دبورا برد از آن در برنامه رادیویی ملی محبوب خود در ۳۱ ژانویه ۱۹۸۰ استفاده نمی کرد، ممکن بود کاملاً فراموش شود. تقریباً می توان گفت که بعد از برنامه رادیویی او، قانون ماه آبی کاذب وجود دارد. فراگیر شد. در طول دهه‌های بعدی، این تعریف جدید از ماه آبی در مکان‌هایی به‌اندازه «نسخه کودکان سالنامه جهانی» ظاهر شد.

بیایید به ماه آگوست کامل برگردیم.

طبق قانون قدیمی تقویم، این یک ماه آبی است.

برای فصل تابستان ۲۰۲۴، چهار ماه کامل وجود دارد:

۲۱ ژوئن ماه اوایل تابستان، ۲۱ جولای ماه نیمه تابستان، ۱۹ آگوست ماه آبی و ۱۷ سپتامبر ماه اواخر تابستان است.

این بدان معناست که طبق قانون اصلی تقویم حقوقی مین که توسط آقای لافلور تبلیغ شد و بعداً توسط آقای پروت تفسیر شد، این سومین ماه کامل فصل تابستان ۲۰۲۴ در ۱۹ اوت و ماه آبی خواهد بود.

آیا ماه واقعا آبی می شود؟

بله، اما فقط در شرایط آب و هوایی خاص. پس از فوران عظیم آتشفشان کراکاتوا در سال ۱۸۸۴، ابر عظیمی از خاکستر و غبار در فاصله ۵ تا ۳۰ مایلی یا هشت تا ۴۸ کیلومتری از سطح زمین وارد استراتوسفر شد. ذرات خاکستر در اندازه میکرون به عنوان یک فیلتر عمل کردند و نور قرمز را پراکنده کردند و ماه و خورشید را به رنگ آبی متمایز تبدیل کردند که از بسیاری از نقاط نیمکره شمالی ماه ها پس از انفجار قابل مشاهده است.

علاوه بر این، فوران‌های آتشفشانی دیگری نیز مسئول شکل‌گیری قمرهای آبی هستند، از جمله فوران ال چیچون در مکزیک در سال ۱۹۸۳ و فوران کوه پیناتوبو در فیلیپین در سال ۱۹۹۱.

و در ۲۴ سپتامبر ۱۹۵۰، ۲۰۰ مایل (۳۲۱ کیلومتر) دود ناشی از مجموعه ای از آتش سوزی های جنگلی در شمال آلبرتا، کانادا، تاریکی غیرمعمولی را در ظهر ایجاد کرد و باعث شد که خورشید به طرز وحشتناکی صورتی، آبی و حتی بنفش بدرخشد. .

با این حال، ماه کامل در شرایط عادی آبی نمی شود و رنگ طبیعی خود را حفظ می کند.