تنهایی در فضا باعث تغییر ذائقه می‌شود
اولین مطالعه در جهان نشان می دهد که تنهایی در فضا درک ما از طعم غذا را تغییر می دهد.
در این مطالعه منحصر به فرد، از فناوری واقعیت مجازی (VR) برای تعیین چگونگی تغییر ادراک عطرهای رایج غذا در فضا استفاده شد.
به گفته هوش مصنوعی، گزینه های غذایی در فضا محدود است. فضانوردان عمدتاً مواد مغذی خود را با غذاهای از پیش آماده و بسته بندی شده تامین می کنند. این وعده‌های غذایی منجمد، کم آب یا گرما برای ماندگاری طولانی پردازش می‌شوند. فضانوردان به سادگی آب را به غذای خشک اضافه می کنند تا یک غذای سرد یا گرم داشته باشند.
با این حال، طعم این غذاها ملایم است و فضانوردان اغلب در طول اقامت خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای خوردن به اندازه کافی تلاش می‌کنند.
اکنون، اولین مطالعه‌ای در نوع خود از دانشگاه RMIT نشان می‌دهد که عطر و طعم غذا ممکن است کلید درک این موضوع باشد که چرا فضانوردان برای لذت بردن از وعده‌های غذایی خود در فضا تلاش زیادی می‌کنند. این مطالعه نشان داد که خود محیط می تواند نحوه درک انسان از عطرها و طعم ها را تغییر دهد.
جولیا لو، محقق اصلی این مطالعه، می گوید: احساس تنهایی و انزوا ممکن است نقش زیادی داشته باشد و این مطالعه به چگونگی بو و مزه غذا در افراد منزوی پرداخت.
رایحه وانیل، بادام، لیمو
همه ما می دانیم که بویایی بخش بزرگی از حس چشایی است. اما بوی وانیل، بادام و لیمو در فضا چیست؟ برای پی بردن به این موضوع، محققان ۵۴ شرکت کننده را مورد آزمایش قرار دادند.
این مطالعه منحصر به فرد از واقعیت مجازی (VR) استفاده کرد تا ببیند درک عطرهای رایج غذا در فضا چگونه تغییر می کند. از واقعیت مجازی برای شبیه سازی ایستگاه فضایی بین المللی برای شرکت کنندگان استفاده شد.
محققان دریافتند که رایحه وانیل و بادام در ایستگاه فضایی شبیه‌سازی شده «شدیدتر» احساس می‌شود. با این حال، رایحه لیمو بدون تغییر باقی ماند.
یک ماده شیمیایی شیرین به نام بنزالدئید ممکن است مسئول بوی قوی تر وانیل و بادام باشد. این ماده، همراه با حساسیت فردی به بوها، می تواند تغییرات در درک بو را توضیح دهد.
لو می‌گوید یکی از اهداف بلندمدت این تحقیق، ارائه غذاهای مناسب‌تر برای فضانوردان و همچنین سایر افراد در محیط‌های ایزوله با هدف افزایش مصرف مواد مغذی به ۱۰۰ درصد است.
تنهایی و انزوا
تنهایی و انزوا نیز ممکن است در نحوه تجربه غذا توسط فضانوردان نقش داشته باشد. این مطالعه اولین مطالعه ای است که درک طعم را در گروه های بزرگ (۵۴ نفر) به صورت مجزا بررسی می کند.
فقدان گرانش، مایعات را از پایین تنه به بالاتنه می کشد. این می تواند باعث تورم صورت و احتقان بینی شود که شبیه سرماخوردگی است. در نتیجه حس بویایی و چشایی فضانوردان کاهش می یابد.
با این حال، این اثرات معمولا موقتی هستند و در عرض چند هفته در ایستگاه فضایی محو می شوند.
لو در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «با این حال، فضانوردان هنوز از غذای خود لذت نمی‌برند، حتی پس از رفع اثرات جابجایی سیال، که نشان می‌دهد باید چیز دیگری در جریان باشد».
با ماموریت هایی مانند رفتن به ماه آرتمیس، فضانوردان برای مدت طولانی تری در فضا خواهند بود. تغذیه مناسب برای سلامتی آنها بسیار مهم است. یافته های جدید نشان می دهد که غذاهای فضایی آینده ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشند.
آنچه در آینده با راه اندازی ماموریت های آرتمیس خواهیم دید، ماموریت های بسیار طولانی تر است. مخصوصاً وقتی به مریخ می‌رویم، بنابراین واقعاً باید رژیم غذایی و مسائل غذایی و نحوه تعامل خدمه با غذایشان را درک کنیم.
در زمین، این تحقیق نویدبخش بهبود رژیم غذایی افرادی است که در خانه های سالمندان و سایر مکان های منزوی با تنهایی مواجه هستند.
منبع: ایسنا
