تورم نجومی در فوتبال ایران؛ افزایش بی‌رویه قیمت بازیکنان داخلی
بازار نقل و انتقالات فوتبال ایران با افزایش بی رویه قیمت بازیکنان داخلی مواجه شده است. در عین حال باشگاه ها به دلیل محدودیت های مالی و نظارت بیشتر بر هزینه ها ترجیح می دهند بازیکن خارجی جذب کنند.
با شروع فصل نقل و انتقالات فوتبال در کشورمان توجه باشگاه ها به جذب بازیکنان خارجی به حدی افزایش یافت که می توان گفت این توجه نسبت به سال گذشته رشد چشمگیری داشته است.
نکته قابل توجه در جذب بازیکنان خارجی توسط تیم های لیگ برتری این است که وسواس فنی باشگاه ها افزایش یافته و در حال حاضر با نظارت دقیق تری بر هزینه های آنها و همچنین تزریق پول توسط اسپانسرها یا کارخانه های حامی آنها، مدیران. بیشتر مراقب کیفیت و سطح توانایی هستند. آنها گزینه هایی را پیشنهاد کرده اند.
اگرچه ممکن است این موضوع به افت کیفیت فوتبال کشورمان مرتبط باشد، اما واقعیت این است که با توجه به افزایش بی رویه قیمت بازیکنان داخلی، مسئولان باشگاه بیشتر به دنبال جذب بازیکنان خارجی در پست های مورد نیاز هستند.
به عنوان مثال بازیکن فصل گذشته یک تیم سرشناس که عملکردش همیشه مورد انتقاد بوده امسال برای بازی در یک تیم شهرستانی مبلغ ۲۰ میلیارد تومان طلب کرده است. یا بازیکنی که در اصل لژیونر ناکام محسوب می شود و حالا پیشنهاد داخلی قابل توجهی ندارد، از یک تیم شهرستانی درخواست قرارداد ۳۰ میلیارد تومانی کرده است!
چنین بازیکنانی را حتی در لیگ دسته اول هم می توان یافت و پس از آن بازیکنانی که عملکرد و تاثیرگذاری چشمگیری در فصل گذشته داشتند، بی شک خواهان قراردادهای نجومی بیشتری هستند.
پرداخت زمین، اموال و پول در خارج از کشور و در واقع پرداخت های خارج از قرارداد یکی از پیامدهای منفی افزایش بی حساب تورم در فوتبال است. تدوین قوانین جدید نقل و انتقالات گامی خوب و ارزشمند در جهت کنترل این نابسامانی در فوتبال کشورمان است، اما افزایش تقاضای مالی بازیکنان مختلف برای عقد قراردادهای جدید نشان می دهد که این قوانین برش و قاطعیت لازم را نداشته و امسال باشگاه ها مجبور می شوند بازیکنان مورد نظر را با قیمت های جدید بفرستند آنها را راضی نگه می دارند که این کلید دور زدن قوانین جدید و سقف بودجه است.
تقریبا برای همه اهالی فوتبال ثابت شده است که واگذاری باشگاه های سرشناس بدون دور زدن محدودیت بودجه امکان پذیر نیست چرا که طبیعتا سال به سال مطالبات مالی بازیکنان بیشتر می شود و باشگاه ها نمی توانند صددرصد با این موضوع مقابله کنند. برای همین سراغ بازیکنان خارجی می روند که در نهایت با ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار دلار بیش از یک سال قرارداد می بندند. در حالی که بسیار دیده شده است که برای عقد قرارداد با بازیکن داخلی باید ۵۰۰ هزار دلار و حتی بیشتر بپردازند اما شاید این بازیکن از نظر کیفی به اندازه آن بازیکن خارجی کارآمد نباشد.
بنابراین به نظر می رسد تصمیم گیران و قانون گذاران ورزش و فوتبال کشور باید در وضع قوانین توجه بیشتری داشته باشند تا بتوانند افزایش قیمت ها را به خوبی کنترل کنند. در واقع می توان گفت بدون کنترل افزایش بیش از حد و سرطانی درخواست ها و قراردادهای مالی، وضع هیچ قانونی کارساز نخواهد بود.
