«توطئه کاردینال‌ها»؛ معمای سیاسی پیچیده رنسانس
کاردینال آلفونسو پتروچی ، ۲۶ ساله ، در ژوئیه ۱۵۱۷ در زندان قلعه سنت آنجلو خفه شد. این داستان که بعداً به عنوان توطئه کاردینال شناخته شد ، یکی از پیشرفته ترین معماهای سیاسی رنسانس است.
پتروچی یکی از پنج کاردینال بود که متهم به توطئه برای مسموم کردن پاپ ۱۰ بود. اگرچه حکم اعدام وی ظاهراً قانونی بود ، اما او روند بسیار مشکوکی داشت و از ابتدا گمان می شد كه پاپ از مخالفان سوءاستفاده كرده است تا مخالفت خانواده خود ، “خانواده ماكیچی” را فدا كند.
شواهد اصلی این اتهام مبتنی بر اعترافات اجباری خدمه پتروچی و نامه هایی بود که دقت آنها همیشه مورد تردید قرار گرفته است. گفته می شود که پتروچی با مخالفان ائتلاف وارد ائتلاف شده بود تا کنترل شهر سیرنا را که پاپ به نفع خانواده مدلی اشغال کرده بود ، پس بگیرد.
مظنونان دیگر کاردینال های ثروتمند و تأثیرگذار بودند که یا سابقه خصومت با داروها را داشتند ، یا موقعیت مالی و کلیسای آنها با ظهور دهمین لئو به خطر افتاد. در فرآیند بازجویی ، از شکنجه های شدید استفاده شد و اعترافات به دست آمد که ممکن است ساخته شده باشد یا نتیجه تهدیدات باشد.
سرانجام برخی از کاردینال ها با پرداخت جریمه های سنگین آزاد شدند ، اما پتروچی اعدام شد. پس از این وقایع ، لئو دهم ۳۱ کاردینال جدید را از بستگان و متحدانش منصوب کرد و از این طریق تأثیر مخالفت را در کلیسا کاهش داد. علاوه بر این ، وی از مصادره مواضع کلیسا متهمان درآمد قابل توجهی کسب کرد ، که بحران مالی وی را تا حدی برطرف کرد.
با این حال ، هیچ مدرک قطعی برای اثبات توطئه علیه پاپ وجود ندارد. شواهد موجود ، از جمله نامه های تفسیری ، فشارها و گزارش های ناظران خارجی ، نشان می دهد که ممکن است آنچه اتفاق افتاده بیش از یک توطئه واقعی علیه پاپ ، استثمار سیاسی و اقتصادی از شکاف ها و مکالمات ناخوشایند بین نخبگان کلیسا بوده است.
این داستان در چارچوب مسابقات سیاسی و خانوادگی در ایتالیا اتفاق افتاد ، جایی که پاپ نه تنها رهبران مذهبی بلکه بازیگران اصلی در زمینه قدرت و جنگ های شهری بود. در چنین فضایی ، مرز بین جرم واقعی و اتهام ساختگی به راحتی از بین رفت ، به ویژه هنگامی که ثروت ، موقعیت ها و ادامه قدرت خانواده ها در وسط قرار داشت.
منبع: آل -رارابیا
