تولید قند و شکر با استفاده از استخوان‌های هزاران سرباز کشته شده در واترلو و دیگر جنگ‌های اروپا
چه اتفاقی برای اجساد هزاران سرباز و اسب کشته شده در نبرد معروف واترلو و دیگر جنگ‌های بزرگ در اروپا در قرن‌های گذشته افتاد و چرا تقریباً هیچ اثری از آنها وجود ندارد؟
میشل نی، مارشال ناپلئون، در میان آتش و دود توپ و تفنگ، به صف سربازان بریتانیایی در واترلو نگاه کرد. آن روز ۱۸ ژوئن ۱۸۱۵ بود و فرمانده فرانسوی می‌توانست شاهد خروج نیروهای انگلیسی از میدان باشد.
میشل نه به ۱۲۰۰۰ سواره نظام سنگین تحت فرماندهی خود دستور داد تا به موقعیت دوک ولینگتون حمله کنند، به این امید که ارتش او را شکست دهند. اما فرمانده ناپلئون موقعیت را اشتباه درک کرده بود. سواره نظام فرانسوی وقتی به بالای تپه رسیدند با آتش نیروهای انگلیسی مواجه شدند. در آن حمله هزاران سرباز سواره نظام فرانسوی به همراه صدها سرباز انگلیسی کشته شدند. پس از جنگ، بیشتر قربانیان در جایی که کشته شدند یا در گورهای دسته جمعی دفن شدند.
امروز، باستان شناسانی که نبرد واترلو، آخرین جنگ ناپلئون بناپارت را مطالعه می کنند، یک سوال مهم دارند: آن همه اجساد کجا هستند؟
از سال ۲۰۱۲، تنها دو اسکلت در کاوش های باستان شناسی در منطقه میدان نبرد واترلو در بلژیک پیدا شده است. تخمین زده می شود که ۲۰۰۰۰ سرباز در آن روز جان باختند، اما جستجوهای باستان شناسی مداوم در دو دهه گذشته گورهای بسیار کمی پیدا کرده است.
سربازان و اسب های مرده چه شد؟
در کتابی در این زمینه که به تازگی منتشر شده است، نظریه نگران کننده ای درباره سرنوشت اجساد مطرح شده است که آنها را از خاک بیرون آورده و به عنوان مواد اولیه در کارخانه قند استفاده می کنند.
مورخان برنارد ویلکین از بلژیک و رابین شفر از آلمان ادعا می‌کنند که استخوان‌های مردگان در واترلو و احتمالاً بسیاری از نبردهای دیگر در سراسر اروپا، آفریقا و حتی ایالات متحده ممکن است برای تولید کود و شکر آسیاب شده باشند. کارشناسان این عمل را «دزدیدن اجساد برای مقاصد صنعتی» در دنیای مدرن توصیف می کنند.
شبکه بلژیکی ArtBF برای اولین بار در سال ۲۰۲۲ این کشف را توسط مورخان فاش کرد و پس از آن رسانه های مختلف اروپایی توضیحات بیشتری در مورد آن ارائه کردند.
دو ماه پیش روزنامه آمریکایی واشنگتن پست به نقل از برخی کارشناسان نوشت که فرضیه استفاده از استخوان سربازان کشته شده در صنعت کود کشاورزی چندان قابل اعتماد نیست و استفاده از آن در صنعت شکر به واقعیت نزدیکتر است.
با این حال، این مطالعه به بررسی ناپدید شدن صدها هزار جسد از میدان‌های جنگ و گورستان‌های اروپایی، عمدتاً در قرن نوزدهم، و بهره‌برداری صنعتی از استخوان‌های انسان در دوران مدرن می‌پردازد. بر اساس گزارش واشنگتن پست، اعتقاد بر این است که این عمل تا قرن بیستم ادامه داشته است و استخوان‌های مردگان جنگ جهانی اول، از جمله آمریکایی‌ها نیز برای استفاده صنعتی به سرقت رفته است.
ویلکین در مصاحبه‌ای گفت: «ما می‌دانیم که پس از آن جنگ حفاری‌های غیرقانونی در فرانسه انجام شد و به احتمال بسیار زیاد استخوان‌های آمریکایی به کارخانه‌ها فرستاده شده است.
برای چندین دهه، شایعاتی مبنی بر اینکه استخوان‌های سربازان کشته شده در واترلو برای استفاده در فرآیندهای صنعتی خارج شده‌اند، به گوش می‌رسید. چند سال پیش، ویلکین و شفر با بررسی آرشیو روزنامه‌ها، دست‌نوشته‌ها و نامه‌های موجود در موزه‌ها، بررسی این ادعا را آغاز کردند. آنها در بسیاری از مراجع با این عمل مواجه شدند و حتی گزارش هایی از قوانینی از دولت ها برای محدود کردن حمل استخوان های انسان به کارخانه ها و کارخانه ها مشاهده کردند.
با این حال، این عمل رایج، اما غیرقانونی و مذموم بوده است. شفر در مصاحبه ای گفت: «شواهد بسیار زیاد بود. ما آنها را در منابع محلی، حتی در گزارش های پلیس، گزارش می کنیم. حتی در آن زمان نیز این عمل به دلیل غیرقانونی بودن و تحقیرآمیز بودن آن به صورت آشکار انجام نمی شد.
شفر همچنین به اسکلت های مفقود شده از دیگر میادین جنگ آن دوران مانند نبرد فرانکفورت آلمان اشاره کرد و گفت: وقتی همه تلفات و سربازان بیمار را که در بیمارستان ها جان باخته اند حساب می کنیم، متوجه می شویم که احتمالاً حدود ۱۳۰ هزار سرباز فرانسوی و … متحدان آنها در آنجا درگذشتند.
نبش قبر و صنعت
استخوان‌های مرده‌ها ارزشمند هستند زیرا می‌توانند برای مصارف صنعتی و کشاورزی، از جمله به عنوان کود انسانی برای مزارع، آسیاب شوند. این فقط استخوان های انسان نبود و تخمین زده می شود که ۵۰۰۰۰۰ تا ۱ میلیون اسب نیز در واترلو و دیگر جنگ های ناپلئونی کشته و بقایای آنها غارت شد.
در دهه ۱۸۳۰، تولید شکر از چغندر اقتصادی شد. این فرآیند شامل استفاده از اسپودیوم، یعنی استخوان هایی است که از طریق احتراق ناقص به زغال چوب تبدیل شده اند، برای فیلتر کردن قند از چغندر. با افزایش تقاضا برای شکر، عرضه موجود استخوان حیوانات کاهش یافت.
در نتیجه به نظر می رسد حفاری در میدان های جنگ سرعت گرفته است. ویلکین و شفر نوشتند: “ما روندی را در بهره برداری از بقایای اسکلت انسان کشف کردیم که فراتر از جنگ های ناپلئونی بود.” مواردی از نبش قبرهای اسکلت از قربانیان طاعون در قرون وسطی و مردگان در برخی مناطق بریتانیا، از سربازان جنگ داخلی آمریکا و قربانیان جنگ جهانی اول وجود داشته است.
ولکین می گوید که واترلو “تنها نوک کوه یخ” بود و این عملیات در “مقیاس عظیم” انجام شد.
چه کسی اسکلت انسان را دزدید؟
ویلکین و شفر معتقدند که بیشتر دزدان بدن افراد فقیری بودند که فقط برای زنده ماندن تلاش می کردند. آنها به احتمال زیاد توسط استادان صنعت تشویق شدند که این کار را انجام دهند و امرار معاش کنند.
ویلکین می گوید: «جسد مدفون شده در زمین طلا بود. تنها کاری که آنها باید انجام می دادند این بود که فقط یک متر در زمین حفر کنند.
در کتاب مورخین مذکور تصویری از نامه ای وجود دارد که در سال ۱۸۲۲ به صورت ناشناس و با امضای «یک سرباز زنده» در روزنامه تایمز لندن منتشر شده و در آن آمده است: «تخمین زده می شود که سال گذشته بیش از یک میلیون سطل از استخوان‌های انسان و سایر موارد فردی از قاره اروپا به بندر هال در بریتانیا رسیده است. استخوان های قهرمانان و اسب هایی که بر آنها سوار می شدند.
مقاله دیگری در روزنامه ای که در سال ۱۸۷۹ در پراگ کشف شد، بیان می کند: “با خوردن عسل، هیچ شانسی وجود ندارد که یک صبح دلپذیر اتم های پدربزرگ شما در قهوه حل شود، همانطور که با شکر ممکن است.”
به نظر می رسد این رویه در آمریکا نیز پذیرفته شده است. در طول جنگ داخلی، بسیاری از ۷۰۰۰۰۰ سرباز کشته شده در گورهای دسته جمعی دفن شدند. در سال ۱۸۶۷، روزنامه ایالتی دلاور گزارشی از شاهدان عینی در این زمینه منتشر کرد: “اولین منظره ای که در نبرد بول ران در مناسه توجه من را جلب کرد، یادآور جنگ بود. دو تپه بزرگ استخوان، استخوان اسب، استخوان گاو. و متأسفانه استخوان‌های انسان در مقابل هتل انباشته شده بود.
Wilkin و Shafer معتقدند که تحقیقات بیشتری برای تعیین شیوع این عمل در ایالات متحده مورد نیاز است.
با معرفی جایگزین های شیمیایی مدرن، استفاده از استخوان در تولید صنعتی در قرن بیستم کاهش یافت.
این دو مورخ قصد دارند به تحقیقات خود در مورد بهره برداری از استخوان های انسان، به ویژه در رابطه با واترلو ادامه دهند. ویلکین ارتباط شخصی با واترلو دارد، نبردی که به سلطنت ناپلئون به عنوان امپراتور فرانسه پایان داد.
او می‌گوید: «تصادفی بسیار جالب است که اجداد من در میدان نبرد واترلو کشاورز بودند. شاید اجساد را نبش قبر کرده باشند».
منبع: یورونیوز
