جست‌وجوی همسر روی دیوارهای شهر!
روزنامه اینترنت فراز: اخیراً عکسی از یک تبلیغ ازدواج در بخش های شهری منتشر شده است که در آن یک پسر جوان وضعیت خود را توصیف می کند و قصد دارد شریک آینده خود را در زندگی خود پیدا کند: “من یک پسر ۵ ساله هستم ، من ایده آل ، ازدواج ، ازدواج ندارم.
“من یک پسر ۵ ساله هستم ، من هیچ همسر ایده آل ، متاهل و دائمی ندارم …” این نوع خواسته ها می تواند بازتابی از تحولات اجتماعی ، فرهنگی و حتی اقتصادی جامعه باشد. نصب تبلیغات ازدواج بر روی دیوارهای شهر در عصر اینترنت و فضای مجازی غیرمعمول به نظر می رسد ، اما آیا می توانیم این رفتار را نشانه تغییر الگوی ازدواج در ایران بدانیم؟
اخیراً عکسی از یک آگهی ازدواج در بخش های شهری منتشر شده است که در آن یک پسر جوان وضعیت خود را توصیف می کند و قصد دارد شریک آینده خود را در زندگی خود پیدا کند: “من یک پسر ۵ ساله هستم ، در حالت ایده آل ، من یک ازدواج ، یک همسر دائمی ، یک دوشیزه نداشتم.
بازگشت به راه های قدیمی؟
در دهه های گذشته ، تبلیغات ازدواج از طریق روزنامه ها و مجلات منتشر شده است و در چارچوب های فرهنگی آن زمان طبیعی به نظر می رسید. امروز با وجود در دسترس بودن شبکه های اجتماعی و وب سایت ها و سیستم عامل های مختلف ، برخی از افراد به روش های فیزیکی مانند نصب تبلیغات در خیابان می روند. آیا این بازگشت به ابزارهای سنتی به واکنش به بی اعتمادی به فضای مجازی یا گزارش تغییر الگوی ازدواج در ایران است؟ در دوره قبل از انقلاب ، تبلیغات ازدواج در رسانه های رسمی و مجلات زنان رواج داشت و پذیرفته شد. در آن زمان ، این یک روش مدرن بود. در تابستان سال ۲۰۰۸ ، تنها ۶۰۰۰ ازدواج ثبت شد که در مقایسه با فصول قبلی کاهش یافته است. میانگین سن ازدواج برای مردان به ۱.۵ سال و برای زنان تا ۵ سال افزایش یافته است. در همین حال ، میزان انتزاع قطعی نیز رو به افزایش است و سن این شاخص از ۲ به ۵ سال کاهش یافته است. از طرف دیگر ، در همان زمان ، ۶۰۰۰ طلاق وجود دارد که نسبت به فصل قبل ۵ ٪ افزایش یافته است و نسبت طلاق به ازدواج را به حدود ۲ ٪ افزایش داده است. شرایط دقیق اقتصادی ، افزایش سن ازدواج ، بیکاری و نابرابری اجتماعی نیز عواملی است که جوانان را به سمت راه حل های غیرمعمول سوق می دهد. در چنین شرایطی ، تبلیغات برای ازدواج ممکن است بیش از نشانه افق میهن شیوه زندگی یک راه حل اضطراری باشد.
دکتر Alireza Sharifi یزدی گفت: “اگر می خواهیم کمی گسترده تر به نظر برسیم ، باید به خاطر داشته باشیم که امروزه سایت ها و برنامه های متنوعی در کشور وجود دارد که عملکرد آنها دوستانه یا دقیق تر است.” نسل جوان کشور به خوبی با این برنامه ها آشنا است و از طریق آن سعی می کند کسی را برای ارتباط عاطفی پیدا کند. اکنون این ارتباط ممکن است عنوان “شریک” ، “دوست” یا حتی “همسر” باشد. وی گفت: “طبق مطالعات مربوط به کاربران این برنامه های کاربردی در ایران ، برخی از کاربران فقط به دنبال عاطفی یا دوستی هستند ، اما بخش دیگری برای ازدواج با این فضاها است.” علاوه بر این ، در کشور ما ، به ویژه در میان اقشار مذهبی تر ، برخی از سایت های ازدواج راه اندازی شده است ، اما برخی از این زمینه ها سوء استفاده کرده اند. “البته ، موضوع ما در حال حاضر این بخش از داستان نیست.”
دکتر شریفی یزدی ادامه داد: “اعلام نیاز به ازدواج ، معرفی خود و ابراز انتظارات از طرف دیگر ، پدیده جدیدی نیست. شاید ، زیرا این بار تبلیغات خود را نشان می دهد ، این یک نگاه جدید است ، این نوع آن را به طور معمول متداول است ، چه در بین کسانی که دارای یک زندگی سنتی هستند و از این رو به دنبال این هستند که از این ابزارهای مدرن استفاده می کنند. “تغییر الگوی ازدواج” را نشان دهید ، این تنها یکی از اشکال “همسر” و “همسر” امروز است.
وی به بعد اجتماعی رفت و گفت: “برای ازدواج ، لازم است نمایندگی شود. در شهرها و شهرهای کوچک ، گروه هایی از افراد محلی همیشه نقش دارند. آنها خانواده ها و جوانان را می شناسند و با تشخیص اولیه می توانند گزینه مناسبی را برای شخص دیگر پیدا کنند. اما در کلانشهرهای مدرن و جوامع ، به دلیل گسیل در شناختهای عمیق ، این امر دیگر علت و این است که از نظر عادلانه ای از این طریق موثر نیست. شهرها سعی می کنند با خرید اتومبیل های گران قیمت ، پوشیدن لباس های برند ، زندگی در مناطق جغرافیایی خاص ، یا حتی ایجاد یک دیدگاه ویژه برای زندگی خود ، به ویژه در مورد بسیاری از این روش ها ، به طور جداگانه از این روش ها استفاده می کنند. که این چیز جدیدی نیست. “
تبلیغات کاغذی روی دیوارهای شهر امروز دیگر دلتنگی گذشته نیست. هنگامی که ابزارهای دیجیتالی دیگر پاسخگو نیستند ، برخی دیوار را می گیرند.
