ترندهای روز

جمجمه نئاندرتالی ممکن است علت سردرد برخی افراد را توضیح دهد

افق میهن پایگاه داده اخبار تحلیلی (ofoghmihan.ir):

زومیت: جمجمه های افراد مبتلا به ناهنجاری های روحانی شبیه به جمجمه نئاندرتال ها است و این ممکن است به این دلیل باشد که از این افراد باستان به ارث رسیده است.

نوعی ناهنجاری های جمجمه که قسمت پایین مغز را تحت فشار قرار می دهد و اغلب باعث سردرد و سایر مشکلات عصبی می شود ممکن است بخشی از میراث ژنتیکی نئاندرتال ها باشد.

در افراد مبتلا به ناهنجاری های Cari ، قسمت پایین جمجمه (در نزدیکی اتصال ستون فقرات) کوچکتر و نرم تر از حد معمول است. به همین دلیل ، بخشی از مغز ، یعنی مخچه فضای کافی برای قرار دادن در جمجمه ندارد و به کانال که در آن بند نخاع (در ناحیه گردن) منتقل می شود رانده می شود.

تصور می شود که خیار نوع ۲ ، که خفیف ترین شکل این عارضه است ، از هر ۱۰۰ نفر در حدود یک نفر تأثیر خواهد گذاشت. این ناهنجاری ها می تواند علائمی مانند سردرد ، درد گردن ، آپنه خواب (آپنه خواب) و بیهوشی ایجاد کند ، اما ممکن است برخی از افراد علائمی نداشته باشند.

جمجمه نئاندرتالی ممکن است علت سردردهای برخی افراد را توضیح دهد

مدل های سه بعدی جمجمه انسانی امروز و نئاندرتال.

نوعی ناهنجاری های جمجمه که قسمت پایین مغز را تحت فشار قرار می دهد و اغلب باعث سردرد و سایر مشکلات عصبی می شود ممکن است بخشی از میراث ژنتیکی نئاندرتال ها باشد.

در افراد مبتلا به ناهنجاری های Cari ، قسمت پایین جمجمه (در نزدیکی اتصال ستون فقرات) کوچکتر و نرم تر از حد معمول است. به همین دلیل ، بخشی از مغز ، یعنی مخچه فضای کافی برای قرار دادن در جمجمه ندارد و به کانال که در آن بند نخاع (در ناحیه گردن) منتقل می شود رانده می شود.

تصور می شود که خیار نوع ۲ ، که خفیف ترین شکل این عارضه است ، از هر ۱۰۰ نفر در حدود یک نفر تأثیر خواهد گذاشت. این ناهنجاری ها می تواند علائمی مانند سردرد ، درد گردن ، آپنه خواب (آپنه خواب) و بیهوشی ایجاد کند ، اما ممکن است برخی از افراد علائمی نداشته باشند.

حدود ۵ سال پیش ، دکتر Einsuz Barbosa Fernandez ، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه ایالتی کمپیناس در برزیل ، دریافت که پایه جمجمه بیماران مبتلا به ناهنجاری های کیاری شبیه به نمونه نئاندرتال است که در موزه های اروپا دیده بود. شباهت بین دو مورد در شیب ملایم استخوان پس از بون معنی دار بود.

مغز نئاندرتال از مغز انسانهای مدرن بزرگتر بود ، اما شکل جمجمه آنها متفاوت بود. جمجمه نئاندرتال کمی خمیده یا شیب دار از جلو (پیشانی) بود و قسمت پایین جمجمه صاف تر بود. به همین دلیل ، شکل کلی جمجمه های آنها صاف تر و دراز تر از جمجمه های انسانهای مدرن به نظر می رسید.

در سال ۲ ، باربوسا فرناندز این فرض را مطرح کرد که شکل جمجمه در ناهنجاری های کیاری ممکن است از افراد منقرض شده که افراد خردمند داشتند به ارث برده اند.

با الهام از این فرضیه ، کیمبرلی Plumpe از دانشگاه فیلیپین دیلمن و همکارانش ، با استفاده از اسکن های CT ، مدل های دیجیتالی سه بعدی جمجمه ، فرد مبتلا به بیماری خیار نوع ۲ و همچنین چهار Non -non -non -non -non -non -cucumber را ایجاد کردند. تجزیه و تحلیل دقیق ریاضی آنها تأیید کرد که جمجمه های افراد مبتلا به ناهنجاری های مدنی دارای استخوان کمر کوچکتر با زاویه ای نرم تر و همچنین جمع و جور تر در پایه جمجمه ، جایی که مخچه در آن قرار دارد.

در مرحله بعد ، گروه تحقیقاتی مدلهای دیجیتالی جمجمه های انسانی امروز را با مدل های دیجیتالی هشت جمجمه فسیل شده از انسانهای مختلف باستان ، از جمله نئاندرتال ، مرد راست ، هیدلبیگی و مرد خردمند باستان مقایسه کردند. آنها دریافتند که پایه جمجمه نئاندرتال به طور قابل توجهی شبیه جمجمه انسانهای مدرن است ، در حالی که اساس سایر جمجمه های باستانی انسانی بیشتر شبیه جمجمه های انسانهای مدرن بدون ترسو است.

محققان می گویند ویژگی های جمجمه ای که مشاهده شده است ، صفات خاص نئاندرتال ها بود. بر این اساس ، ژنهای نئاندرتال هنوز بر بدن ما تأثیر می گذارد و می تواند بر سلامت ما تأثیر بگذارد. در این مورد خاص ، این اثر به روشی منفی ظاهر می شود ، مانند ناهنجاری های مدنی.

دکتر باربوسا فرناندز با اشاره به اینکه تحقیقات جدید از نظریه وی به خوبی پشتیبانی می کند ، می گوید: “اگر زاویه جمجمه کمتر باشد ، یعنی جمجمه صاف تر است ، فضای کمتری برای مغز مدرن انسان وجود دارد.”

محققان قصد دارند ژنوم افراد مبتلا به ناهنجاری های مدنی را در آینده بررسی کنند تا ببینند ژن های نئاندرتال وجود دارد یا خیر.

انواع مختلفی از ناهنجاری های مدنی وجود دارد که دلایل و خطرات مختلفی به جز نوع ۱ دارند. نوع ۲ معمولاً با یک وضعیت جدی به نام اسپینا بیفیدا (حذف بخشی از ستون فقرات) همراه است. انواع ناهنجاری های ۱ و ۲ سیروس بسیار نادر است و ممکن است بسیار خطرناک و تهدید کننده زندگی بیمار باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا